Yasmin... Στην Φυλακή Του Έρωτα!

~ 37. Ταράσσοντας τις ισορροπίες! ~

Ομέρ!

Ανασήκωσα τους ώμους μου ξέροντας πως με απειλεί με το ίδιο μου το όπλο. Όμως δεν ταράχτηκα καθόλου. Παρέμεινα ψύχραιμός και έτοιμος να τον αντιμετωπίσω στα ίσα αυτή την φορά. Μόλις άκουσα το όπλο μου , γύρισα τραβώντας από το μπροστινό μέρος της ζώνης μου ένα δεύτερο όπλο. Τον πυροβόλησα για να μην προλάβει να το κάνει αυτός σε εμένα. Ο Ονούρ αμέσως βγήκε έξω μαζί με τους υπόλοιπους στο σπίτι , μόλις άκουσαν τον δυνατό πυροβολισμό.

" Ομέρ δεν έπρεπε να το κάνεις αυτό. " Μου είπε ο Ονούρ διαπιστώνοντας πως ο Κιβάνς είναι νεκρός.

"Μην ανησυχείς δεν τον σκότωσα εγώ αλλά οι άντρες απέξω για να με προστατέψουν. Όταν τράβηξα την σκανδάλη ήταν είδη νεκρός. " Του εξήγησα εγώ και ύστερα έτρεξα προς το δωμάτιο της Γιασμίν. Ανέβαινα τις σκάλες δυο- δυο για να φτάσω όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Περίμενα αυτήν την στιγμή τόσο πολύ, που μου φαινόταν απίστευτο. Θα ξανά έβλεπα τα μάτια της και το χαμόγελό της.

Με αυτές τις σκέψεις τους προσπέρασα όλους και μπήκα στο δωμάτιό της. Στεκόμουν στην πόρτα μέχρι να βεβαιωθώ πως είναι όλα αλήθεια. Η Ρουμπίνη ήταν στο πλευρό της όσο εγώ πάλευα με τον Κιβάνς. Τα μάτια μου βούρκωσαν από την συγκίνηση, μόλις αντίκρισα το χρώμα τον ματιών της.

"Πήγαινε Ομέρ γιατί σε αναζητάει. " μου είπε εκείνη και με ακούμπησε στον αριστερό μου ώμο. Εκείνη έφυγε για να μας αφήσει μόνους. Έκλεισε την πόρτα και δεν άφησε κανέναν να μπει μέσα για να μην μας ενοχλήσουν.

Πήρα μερικές αναπνοές και προσπάθησα να σταματήσω τα μάτια μου από το βούρκωμα. "Αγάπη μου. "Είπα στα ξαφνικά και έτρεξα κοντά της. Γονάτισα στο πάτωμα και της κράτησα το χέρι. Το φίλαγα και στην συνέχεια ανέβαινα ακόμα πιο πάνω με φιλιά. Παράλληλά της μίλαγα χωρίς να την αφήσω να πει ούτε λέξη εκείνη. "Γυναίκα μου. Γιασμίν μου. " Έλεγα συνέχεια. Τώρα της χάιδευα το πρόσωπο και τα μαλλιά.

"Ομέρ! " Έλεγε εκείνη με δυσκολία.

"Μην μιλάς ζωή μου. Πρέπει να ξεκουραστείς και να φυλάξεις δυνάμεις. Είμαι δίπλα σου. Συνέχεα εδώ ήμουν. "

"Συγνώμη. " Μου είπε εκείνη και ένα δάκρυ κύλισε στο πρόσωπό της αργά - αργά.

"Αυτός που πρέπει να σου ζητήσει συγνώμη είμαι εγώ αγάπη μου. Δεν μπορώ ποτέ να σε προστατεύσω. Βάζω συνέχεια την ζωή σου σε κίνδυνο και είμαι ανίκανος να σε αγαπήσω όπως με αγαπάς εσύ. "