Yasmin... Στην Φυλακή Του Έρωτα!

~ 12. Παγιδεύοντας την Γιασμίν! ~

Γιασμίν!

Είδα τον Ομέρ να κάθεται σκεπτικός και αμίλητος σε μια καρέκλα το διαδρόμου. Είχε αγωνία και αυτός για τον αδερφό μου. Μα δεν ήταν μόνο αυτό. Κάτι άλλο τον βασανίζει και αισθανόταν πόνο και θλίψη.

"Αγάπη μου τι σου συμβαίνει; "Του είπα και κάθισα δίπλα του.

"Έχω τρομερή αγωνία για τον μικρό. Θέλω πραγματικά να πάνε όλα καλά για αυτόν. "

"Δεν είναι μόνο αυτό. Το βλέπω. "

"Έχεις δίκιο. Γιασμίν αν ο μικρός γίνει καλά θα με αφήσεις; "

"Τι ; μα τι είναι αυτά που λες; Αυτό κάθεσαι και σκέφτεσαι τόση ώρα; Πως είμαι μαζί σου μόνο για τον αδερφό μου; "

"Ναι και δεν θέλω να συμβεί αυτό. Αν..." Μου έλεγε και τον διέκοψα με ένα φιλί.

"Κάποτε με ρώτησες αν πιστεύω στον αληθινό έρωτα και εγώ σου είπα ναι , μα δεν τον έχω βρει. Έκανα λάθος. Ο δικός μου έρωτας είσαι εσύ. Εσένα αγαπάω τόσο δυνατά και αληθινά. Και όσο είναι στο χέρι μου δεν πρόκειται να σε εγκαταλείψω ποτέ. "

" Είμαι πολύ πληγωμένος Γιασμίν και όταν σε γνώρισα ένιωσα πως μπορώ να είμαι ευτυχισμένος ξανά. "

"Εννοείς την αρρώστια του πατέρα σου; "

"Ναι. Αρρώστησε μόλις πέθανε η μητέρα μου. Από την πολύ αγάπη που της είχε μαράζωσε μόλις την έχασε για πάντα και δεν άντεξε αυτόν τον πόνο. Εγώ του είχα αδυναμία του πατέρα μου και ήθελα να του μοιάσω. Από τότε θεωρητικά έγινα ο αγάς αυτού του χωριού. Μεγάλωσα τις αδερφές μου γιατί ήμουν για αυτές το στήριγμά τους. Η Ρουμπίνη ήταν η πιο δυνατή από όλους μας. Η Ζαφειρένια πάλι όχι. Περνάγαμε πολύ χρόνο μαζί και κάναμε τα πάντα μαζί. Μέχρι που παντρευτήκαμε και αυτό άλλαξε. Και τελικά είχες δίκιο για το πώς με έβλεπε. "

"Και εσύ είχες δίκιο σε κάτι από όλα αυτά. Ναι ζήλεψα και μάλιστα πολύ. " Του είπα και έγειρα στον ώμο του κρατώντας το χέρι του. "Εγώ όμως είμαι εδώ για σένα και θα είμαι για πάντα. Όπου και αν βρίσκομαι. " Του είπα και μου χαμογέλασε, χαϊδεύοντας το πρόσωπό μου.

Μετά από μερικά λεπτά το χειρουργείο τελείωσε και ο γιατρός βγήκε χαμογελαστός να μας ενημερώσει. "Η εγχείρηση πραγματοποιήθηκε με επιτυχία και μικρός σύντομα θα αναρρώσει εντελώς. " Μας είπε και εγώ έπεσα ευτυχισμένη στην αγκαλιά του Ομέρ.

"Δεν διατρέχει κίνδυνο να ξανά μολυνθεί από αυτήν την ασθένεια, σωστά; " Ρώτησε ο Ομέρ.