Yasmin... Στην Φυλακή Του Έρωτα!

~ 26. Ο Εμίρ πολιορκεί την Γιασμίν! ~

Ομέρ!

Το πρωί ξεκίνησα για τον Όμιλο. Ήταν η πρώτη μου μέρα σε αυτήν την εταιρεία. Όταν έφτασα οι φρουροί άνοιξαν τις καφέ πύλες. Στο γραφείο ήταν είδη εκεί ο Ονούρ και με περίμενε.

"Καλώς ήρθες Ονούρ." Του είπα και τον αγκάλιασα χτυπώντας τον φιλικά στην πλάτη.

"Τι συνέβη εδώ ; γιατί με έφερες άρον - άρον από την πόλη;"

"Όπως βλέπεις ανέλαβα την διοίκηση του Ομίλου. Σε χρειάζομαι ως φίλο. Κάποιος εκμεταλλεύτηκε την απουσία μου και σαμποτάρει την εταιρεία. Θέλουν να με βγάλουν από την μέση. Θα γίνεις η σκιά μου και η σκιά του. Για μένα δεν με νοιάζει, μόνο να προστατέψω την γυναίκα μου θέλω και τον γιο μου."

"Υποψιάζεσαι κάποιον."

"Φυσικά. Τον ένα και μοναδικό μου εχθρό. Τον Εμίρ αγά. Αυτός θέλει να γίνει αρχηγός της φυλής επειδή νομίζει πως αυτό το αξίωμα το παίρνει ο πρώτος απόγονος της φυλής. Ο πατέρας μου ήταν αγάς για αυτό και έγινα και εγώ. Έτσι θα γίνει και με τον γιο μου."

"Τώρα σε ακούω να μιλάς σωστά και βλέπω τον καλό μου φίλο. Θα βρω τους προδότες το συντομότερο δυνατόν."Με διαβεβαίωσε και δώσαμε τα χέρια.

"Ονούρ θέλω να κάνεις μία βόλτα στην αγορά. Να δεις σε τι κατάσταση είναι τα πράγματα. Μα πρώτα κάλεσε μου τον Χουσεΐν αφέντη και τον Μυράτ αφέντη γιατί θέλω να τους μιλήσω προσωπικά.

Γιασμίν!

"Ρουμπίνη θα πάω στην εταιρεία του Ομέρ. Θέλω να του μιλήσω για κάτι πολύ σημαντικό. Πρόσεξε το μωρό μου μέχρι να έρθω."

"Εννοείται Γιασμίν. Όμως σε παρακαλώ πάρε κάποιον από τους άντρες μας για να σε προσέχουν. Ο Κιβάνς θα αρπάξει την πρώτη ευκαιρία για να σε πάρει κοντά του."

"Μην ανησυχείς." Της είπα και την αγκάλιασα. Ένας από τους άντρες του Ομέρ με συνόδευσε και με οδήγησε ως το γραφείο του.

Περίμενε στην είσοδο αφού μου έδειξε ποιο είναι το γραφείο που ψάχνω. Ανέβηκα τις σκάλες και τότε ο ξάδερφός του μου έκλεισε τον δρόμο.

"Τι έχουμε εδώ; Το πολυτιμότερο λουλούδι του Ομέρ ήρθε να δει μας δει."Είπε εκείνος κρατώντας το σαγόνι μου.

"Μην με ακουμπάς."Του είπα και του πήρα το χέρι.

"Τι άγριο κορίτσι που είσαι εσύ; Αχ πόσο ζηλεύω τον Ομέρ. Αν σε είχα εγώ..."

"Δεν με έχεις και δεν θα με έχεις. Αν με έδιναν σε εσένα θα φρόντιζα η ζωή σου να είναι μία κόλαση."

"Πολλά δεν λες εσύ για γυναίκα; Κοίτα μόνο να μην χάσει την εξουσία του άντρα σου γιατί τίποτα δεν σε γλυτώνει από εμένα μετά. "Μου είπε ενώ με κράταγε από τον λαιμό.

"Για τον Ομέρ θα πέθαινα. Δεν με νοιάζουν τα λεφτά. Ακόμα και ένας φυγάς να ήταν εγώ θα έτρεχα μαζί του. Ως το θάνατο. Αυτό υποσχέθηκα την ημέρα που τον παντρεύτηκα." Του είπα εγώ και εκείνος με άφησε.

"Αν ένας αγάς δεν μπορεί να χαλιναγωγήσει την γυναίκα του θα το κάνω εγώ."

"Και ποιος νομίζεις ότι είσαι εσύ; Όλοι τον Ομέρ αγαπάνε και σέβονται ως αγά τους. Εσύ ποτέ δεν μπορείς να το αποκτήσεις αυτό, για αυτόν τον ζηλεύεις. Είσαι ένας άνανδρος και ένα κτήνος. " Μου είπε και με χτύπησε στο πρόσωπο με δύναμη.

Τότε ένας δυνατός πυροβολισμός ακούστηκε και με άφησε για να δει ποιος πυροβόλησε.

"Τι συμβαίνει εδώ; "Ρώτησε ο Ομέρ.

"Τίποτα Ομέρ αγά. Ανέλαβα να κάνω αυτό που δεν μπορείς να κάνεις εσύ."

"Εμίρ επέστρεψε στην πόλη για το καλό όλων μας. Γιατί την επόμενη φορά που θα σε δω να πλησιάζεις την γυναίκα μου θα σου φυτέψω μία σφαίρα στο κεφάλι."

"Ο Ομέρ αγά αγρίεψε."

"Εμίρ επέστρεψε στην πόλη , αλλιώς απομακρύνσου από την εταιρεία. Θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα εμείς οι δύο. Όποιος πειράζει την γυναίκα μου , έχει πεθάνει. Μην με αναγκάσεις να σκοτώσω παιδί της φυλής. Έναν αδερφό. " Του είπα εγώ και πήρα την γυναίκα μου από το χέρι. "Πονάς ;" Με ρώτησε γιατί είδε την πληγή στα χείλη μου.

"Είμαι καλά. " Του είπα και πήρα το χέρι του.

"Γιατί ήρθες εδώ; Είναι πολύ επικίνδυνο. "

"Δεν ξέρω γιατί ήρθα. Απλά ήθελα να..."

"Να τι Γιασμίν; Ολοκλήρωσε την πρότασή σου. "

"Τίποτα. Μην ανησυχείς για μένα. Καλά το πήγαινες όσο καιρό δεν σε ένοιαζα ούτε λίγο."

"Είναι λάθος να πιστεύεις κάτι τέτοιο για μένα. Ούτε λεπτό δεν βγήκες από το μυαλό μου. "

"Τι μας λες;" Του είπα ειρωνικά επειδή δεν πίστευα ούτε μία λέξη.

"Γιασμίν φτάνουν οι ειρωνείες. Συγχώρεσέ με. Τι πρέπει να κάνω για να με συγχωρήσεις; Δεν μπορώ μακριά σου. Έκανα ένα λάθος , μα το πληρώνω κάθε μέρα. Δεν μπορεί αν μην με αγαπάς. "

"Τίποτα δεν υπάρχει να κάνεις για εμάς. Ήταν άδικο να το προσπαθούμε από την αρχή." Του είπα εγώ και έφυγα χτυπώντας την πόρτα πίσω μου.

{...}

Το βράδυ ο Ομέρ κοιμήθηκε στο πάτωμα , αλλά στο ίδιο δωμάτιο με εμένα. Το μωρό άρχισε να κλαίει και άναψα το φως από το πορτατίφ για να σηκωθώ και να τον φροντίσω. "Μην σηκώνεσαι εσύ , θα πάω εγώ." Είπε ο Ομέρ και σηκώθηκε πρώτος από εμένα.

"Τι θα κάνω μαζί σου;" Αναρωτιόμουν με ταδάκρυά μου συντροφιά.