Yasmin... Στην Φυλακή Του Έρωτα!

~ 51. Απειλές τις Ζαφειρένιας! ~

Γιασμίν!

"Γιασμίν μου. " Μου είπε εκείνος και με αγκάλιασε τόσο σφιχτά.

"Σε παρακαλώ βοήθησέ με να σε θυμηθώ. "Του έλεγα κλαίγοντας στην αγκαλιά του.

"Για αυτό είμαι εδώ αγάπη μου. Θα το ξεπεράσουμε και αυτό το πρόβλημα. Θα είμαι κάθε μέρα κοντά σου. Όλοι ήμαστε εδώ. "

"Μακάρι να θυμηθώ γρήγορα για να μην σε πληγώνω άλλο. "

"Θα γίνεις καλά. Στο υπόσχομαι εγώ. Όσο σου κρατάω και μου κρατάς το χέρι θα είμαστε μαζί. Όσο θα με αγγίζεις και θα σε αγγίζω, θα είμαστε ζωντανοί. Ότι και να γίνει εμείς δεν θα χωρίσουμε ποτέ. Στο ορκίζομαι στην ζωή μου. Από την στιγμή που έμαθα ου είσαι ήρθα αμέσως. Η μητέρα σου σε πήρε από εμένα και ξεκίνησε πόλεμο στην οικογένειά μου, αλλά εμείς για πάντα θα ζήσουμε μαζί. Μπορεί αν μην με πιστεύεις τώρα , αλλά αυτά ήταν και δικά σου λόγια. Είμαι εδώ ως κηπουρός και η αδερφή μου ως αποκλειστική σου. Δεν την έχει δει η μητέρα σου εκείνη ενώ εμένα ναι. Έτσι έχω μασκαρευτεί σε έναν γέρο κηπουρό Κάθε πρωί σου έφερνα ένα τριαντάφυλλο και το άφηνα στο μαξιλάρι σου. Ζήτησα από την Ρουμπίνη να σου δώσει αυτό το βιβλίο για να μπορέσεις να θυμηθείς τι περάσαμε. "

"Σε πιστεύω Ομέρ. Μέσα μου το νιώθω πως λες την αλήθεια. Μπορεί ακόμα να μην θυμάμαι , αλλά εσένα δεν κατάφερα να σε σβήσω ποτέ από το μυαλό μου. Πάντα είχα το πρόσωπό σου σε ανάμνηση. "

"Σε αγαπάω τόσο πολύ Γιασμίν. Θα κάνω τα πάντα για σένα. "

"Φίλησέ με."Του ζήτησα και εκείνος το έκανε. Το φιλί του ήταν τόσο μοναδικό και ταίριαζε απόλυτα στα χείλη μου. Αυτό το συναίσθημα που ένιωσα στην καρδιά μου ήταν αρκετά δυνατό. Σαν να τον φιλάω για πρώτη φορά και έτσι θυμήθηκα πως ήταν την πρώτη φορά που τον φίλησα. Ήταν εκείνος ο άρρωστος και αυτός που μου ζητούσε ένα φιλί για να γίνει καλά.

"Δεν νομίζω να βοήθησε και τόσο. " Είπε εκείνος απογοητευμένος.

"Θυμήθηκα ότι αισθανόμουν κάθε φορά που με φιλούσες και πως ήταν το πρώτο μας φιλί. "Του είπα και με έριξε με ορμή στην αγκαλιά του.

"Ομέρ έρχεται η μητέρα της . Κρύψου. " Μας ειδοποίησε η Ρουμπίνη και ο Ομέρ κλείστηκε στο προσωπικό μου μπάνιο.

"Είναι καλά το κορίτσι μου; "Ρώτησε την νοσοκόμα απέξω από το δωμάτιο.

"Και βέβαια . Πριν λίγο κοιμήθηκε. " Της απάντησε η Ρουμπίνη.