Yasmin... Στην Φυλακή Του Έρωτα!

~ 30. Απόφαση για την ζωή του Ομέρ! ~

Γιασμίν!

"Τι έκανες;" Φώναζα , έκλαιγα και χτύπαγα τον Εμίρ. "Εμένα έπρεπε να σκοτώσεις κάθαρμα. Θα χαιρόμουν να σε έβλεπα να καίγεσαι. Και εσένα και τον άλλον δίπλα σου."

"Ήρεμα , ο Ομέρ είναι καλά. Προς το παρόν."

"Είσαι αηδιαστικός."

"Αυτό ήταν μόνο ένα δείγμα για να υπογράψεις το διαζύγιο. Αν δεν το κάνεις τις συνέπειες θα τις υποστεί ο Ομέρ. Τώρα ξέρεις. Αυτή την φορά θα είναι η αλήθεια νύφη αγά."

"Γιασμίν υπέγραψε το διαζύγιο." Ακούστηκε η φωνή του Ομέρ μέσα από το τηλέφωνο.

"Δεν μπορεί να μου ζητάς κάτι τέτοιο."

"Άκου με Γιασμίν."

"Όχι."

"Γιασμίν κάντο, αν με αγαπάς." Μου είπε και κοίταξα τα χαρτιά.

"Λοιπόν Γιασμίν τι θα κάνεις;" Με ρώτησε ο Εμίρ ενώ και οι δύο με σημάδευαν με το όπλο τους.

Εγώ όμως άκουσα τον Ομέρ και υπέγραψα. Με το χέρι μου να τρέμει άφησα το στυλό κάτω και ο Κιβάνς πήρε τα χαρτιά ικανοποιημένος.

"Τουλάχιστον θα είναι ζωντανός ο μπαμπάς σου." Είπα στο μωρό μου και το κράτησα στην αγκαλιά μου για να παρηγορηθώ.

Ο Κιβάνς μπήκε λίγα λεπτά αργότερα στο δωμάτιο με ένα άγριο βλέμμα. Πήρε το μωρό μου από την αγκαλιά μου με το έτσι θέλω.

"Δώσε πίσω το μωρό μου." Του είπα εγώ και προσπαθούσα να τον εμποδίσω να το πάρει χτυπώντας τον στον ώμο.

"Σταμάτα Γιασμίν δεν θα του κάνω κακό." Μου είπε και το έβαλε σε μία κούνια.

Ύστερα γύρισε και με έπιασε με δύναμη από το σώμα μου. Με κόλλησε στον τοίχο και προσπαθούσε να με αγγίξει και να με φιλήσει. Εγώ έβαλα τα χέρια μου στο στήθος του για να το αποτρέψω.

"Σε παρακαλώ άφησέ με." Του ζήταγα εγώ κλαίγοντας.

"Και αυτός έτσι δεν σε αγκάλιαζε; Μήπως σου έλειψε; Ποιος από τους δύο σου λείπει Γιασμίν;" Μου έλεγε εκείνος χωρίς να σταματάει.

"Άφησέ με Κιβάνς. Δεν σε αγαπάω. Δεν σε θέλω. Ότι θα κάνεις θα είναι εις βάρος σου." Συνέχιζα να τον διώχνω , μα δεν μπορούσα. Ήταν πιο δυνατός από εμένα. ΄

Έκλεισα τα μάτια μου και τα έσφιξα με τόση δύναμη για να μπορέσω να φανταστώ τον Ομέρ. Να τον βάλω στην θέση του Κιβάνς και να μην υποφέρω. "Ομέρ. Ομέρ. Ομέρ." Επανέλαβα εγώ.