Yasmin... Στην Φυλακή Του Έρωτα!

~ 19. Βάζοντάς με σε σκέψεις! ~

Ομέρ!

Το πρωί σηκώθηκα με έναν τόσο έντονο πονοκέφαλο. Μπήκα να κάνω ένα μπάνιο για να φύγει η μυρωδιά του ποτού και έβαλα καθαρά ρούχα. Στάθηκα μπροστά στον καθρέφτη για να δέσω την γραβάτα μου. Κοίταξα τον εαυτό μου και προσπάθησα να βρω το χαμόγελό μου, αλλά αυτό δεν υπήρχε πουθενά.

Μέσα μου ήξερα πως έκανα το σωστό εχθές το βράδυ. Γύρισα σπίτι χωρίς να προχωρήσω μαζί της. Όμως την νιώθω σαν πειρασμό και δύσκολα θα μπορέσω να αντισταθώ την επόμενη φορά.

Είχα αποφασίσει να αναλάβω από εδώ τον ελέγχω των κτημάτων μου στο χωριό . Κλείδωσα την πόρτα του σπιτιού και ξεκίνησα για το γραφείο μου χωρίς να έχω καμία απολύτως διάθεση. Οι γυάλινες πόρτες της πολυκατοικίας άνοιξαν και τότε είδα την Σεβντά δίπλα από το αυτοκίνητό μου.

"Τι κάνεις εσύ εδώ; "Την ρώτησα εγώ ξαφνιασμένος.

"Σου έφερα το αυτοκίνητο. Το είχες ξεχασμένο στο μπαρ. Σου είχε πέσει αυτή η κάρτα στο σπίτι μου και έτσι έμαθα που μένεις." Μου είπε δείχνοντάς την μου και παίζοντας μαζί της ναζιάρικα.

"Δεν ήταν ανάγκη να το φέρεις. Θα πέρναγα τώρα εγώ από εκεί." Της είπα προσπαθώντας να μην επηρεαστώ.

"Κανένας κόπο. Εξάλλου ήθελα να βρω μία ευκαιρία για να σου μιλήσω." Μου είπε και με πλησίασε αρκετά κοντά.

"Σεβντά μην επιμένεις. Είμαι ερωτευμένος με άλλη γυναίκα. Ότι και να γίνει αγαπάω την Γιασμίν. "προσπάθησα να της ξεκαθαρίσω για άλλη μία φορά.

"Θέλω μόνο να σου μιλήσω. Σου υπόσχομαι πως δεν θα επαναληφθεί το χθεσινό. Πάμε μόνο για έναν καφέ. Πες ναι;" Με παρακάλεσε εκείνη.

"Εντάξει." Της είπα και της άνοιξα την πόρτα στο αυτοκίνητό μου.

Φτάσαμε σε μια καφετέρια κοντά στο γραφείο μου. Δεν ήθελα να με δει κανείς με μια άλλη γυναίκα έξω για να μην περιπλέξω τα πράγματα. Κοίταγα συνέχεια πίσω μου για να μην με δουν.

Είναι όλα αυτά μέσα στο μυαλό μου και τρελαίνομαι. Νιώθω μία φωνή μέσα μου να μου μιλάει και να μου λέει πως κάνω λάθος. Πάντα υπέρ της Γιασμίν η συνείδησή μου. Απέναντι μου όμως είχα μία άλλη γυναίκα, που θα έδινα τα πάντα για να αλλάξει αυτό και εμφανιστεί η Γιασμίν.

"Έφυγες τόσο γρήγορα εχθές το βράδυ. Δεν έπρεπε να σε πιέσω τόσο πολύ. Θα ήθελα να κάνουμε μία νέα αρχή." Μου είπε εκείνη μόλις έφεραν τον καφέ και μου έπιασε το χέρι.