επικινδυνη αποστολη

4

Ανοιξα τα ματια και τα εκλεισα ξανα νιωθοντας το φως να με τυφλωνει και εναν έντονο πονο πισω στο κεφαλι...Βογκηξα ψηλαφιζοντας την περιοχη και έφερα το χέρι μπροστά διαπιστώνοντας πως αιμοραγουσα
<<Συγνωμη γι'αυτο...Βοτκα;..>>τραβηξα το βλεμμα  απο τα δάχτυλα μου βλέποντας  ενα ποτηρι στο υψος των ματιων μου...Μπροστα μου στεκοταν ο Ροι Τικβερ τείνοντας ένα γεμάτο ποτηρι...Σηκωθηκα αργα απο το πατωμα και το πηρα πινοντας μια γουλιά νιώθοντας ενα ευχάριστο κάψιμο...
<<Ευχαριστώ...>>
Εβαλε και ο ιδιος ενα ποτηρι και στηριχτηκε μπροστά στο γραφειο του
<<Μου εσωσες την ζωή...>>
<<Απ'οτι φαίνεται...>>εφερα το ποτηρι στα χειλη μου πινοντας μια ακομη γουλιά και καθισα στην καρέκλα
<<Ξερεις πληρώνω αυτους τους ηλίθιους τοσα λεφτά αλλα ειναι ανικανοι να κανουν την δουλεια τους...Η αφοσιωση σπανιζει στις μερες μας...Ποιος είσαι;>>
<<Περαστικός>>
Γελασε αλλα δεν επέμεινε παρά συνεχισε να με κοιταζει επίμονα
<<Θα σου δωσω τα διπλα!>>
Σηκωσα το φρύδι μπερδεμένος
<<Φαινεται οτι εχεις ικανοτητες...Ειδα πως παλευες εκει έξω...Εισαι καλός!
Θα σου δωσω τα διπλα απ'οτι παιρνεις απο οπου και να δουλευεις!>>
<<Ευχαριστω δεν ενδιαφερομαι>>απαντησα ξερά...Είδα τον μυωδη τυπο που στεκοταν τοση ωρα διπλα στην πόρτα να με πλησιάζει απειλητικά...Ο Ροι του εκανε νόημα να μείνει στη θεση του πριν γυρισει και παλι προς το μερος μου<<Ενταξει...Σκέψου το και αν αλλαξεις γνωμη ξερεις που να με βρεις>>γέλασε κατεβαζοντας μονορούφι το υγρο απο το ποτήρι του
<<Τι λες για ενα ακόμη;>>έπιασε το μπουκάλι συνειδητοποιώντας οτι ηταν αδειο<<Γαμωτο!Όλοι τους είναι άχρηστοι...Πες τους να μου φέρουν να πιώ!>>διέταξε τον αντρα στο δωμάτιο ο οποιος βγηκε γρηγορα εξω...
Ενιωθα ηδη μια ελαφριά ζαλαδα και προτιμησα να μην πιω περισσοτερο καθυστερωντας με το μισοτελειωμενο ποτηρι μου...Επρεπε να δω αν ηταν καλα και η Κειτ...
<<Σε διαβεβαιω πως δεν θα το μετανιωσεις αν δουλέψεις για μενα...Παντα ανταμειβω την αφοσίωση...Αν κατι δεν ανεχομαι ειναι οι προδότες...Φαινεται οτι εχεις καλες ικανοτητες και θα μου φανεις πολυ χρησιμος...Πέρασε!>>σταμάτησε απο τον χτύπο στην πόρτα
Μολις ανοιξε την ειδα να στεκεται κρατωντας ενα δίσκο...Στη θεα μου κοκαλωσε και εμεινε να με κοιταζει σοκαρισμένη
<<Κουνησου δεν εχω ολη μερα!>>
<<Μ...Μαλιστα...>>τραβηξε το βλέμμα της απο πανω μου και πλησίασε στο τραπεζι
Ηρθε κοντα μας ακουμπώντας τον δίσκο και ανοιξε το μπουκαλι σερβιροντας μας...Γεμισε το δικο του και γυρισε να γεμισει και το δικο μου αποφεύγοντας την ματια μου...Ειδα το χερι της να τρέμει...
<<Ας πιουμε σε μια υποσχόμενη συνεργασια!>>
Μολις το ακουσε εχυσε το υγρο πανω μου
<<Εισαι τελειως ηλιθια;Φυγε απο 'δω!>>
<<Συγνωμη δεν...>>
<<Είπα ξεκουμπησου!>>φωναξε χτυπωντας με δυναμη το χερι του στο γραφειο και την ειδα να τιναζεται τρομαγμένη
<<Ολα ενταξει...Δεν εγινε κατι>>ειπα στρεφοντας την προσοχη του πανω μου...Ποιος διάολο νομιζει οτι ειναι;
<<Συγνωμη γι'αυτό...Ειναι τελειως άχρηστες!Μονο για την ομορφια τους τις κρατάω...Και για κατι αλλο...>>πρόσθεσε μ'ενα γελακι κλεινοντας προστυχα το ματι του...Μου ηρθε να τον χτυπησω σβινοντας την ηλιθια εκραφη από το προσωπο του...Αντι γι'αυτο εσφιξα τα δοντια μου και έφερα το ποτηρι στα χειλη παρακολουθώντας την καθως έφευγε απο το δωματιο...Το ακουμπησα στο τραπέζι και σηκωθηκα όρθιος
<<Λοιπον...Να πηγαινω και 'γω...>>
<<Αν αλλαξεις γνωμη ξερεις που θα με βρεις>>
Δεν απαντησα...Εκανα να φύγω οταν στην πορτα μπηκε παλι μπροστα μου αυτος ο ηλιθιος γοριλας...Τον κοιταξα σταθερα ετοιμος να τον χτυπήσω αν χρειαζοταν
<<Ας τον να φυγει!>>στο ακουσμα την εντολης εκανε στην ακρη για να περάσω...Σκυλακια τους ειχε...
Βγηκα εξω και κατέβηκα βιαστηκα τις σκαλες...Το μαγαζι ηταν σχεδον αδειο με εξαιρεση το προσωπικο και τους αντρες του...Παντού υπηρχαν σπασμενα πραγματα και οι τοιχοι και τα καθισματα ειχαν παθει μεγάλη ζημια...Σιγουρα θα υπηρξαν θύματα...Ποτέ προλαβαν να τα ξεφορτωθούν;..Εψαξα με το βλεμμα μου στο χωρο ψαχνοντας να την βρω οταν την ειδα να βγαινει απο το μαγαζι κρατωντας την τσάντα της...Αρχισα να περπαταω βιαστηκα προς το μερος της...Μολις βγηκα εξω υποδεχτηκα με ευχαρίστηση τον παγωμενο αερα που χτυπησε το προσωπο μου...Την ειδα να στριβει στο επόμενο στενο και αφου σιγουρευτηκα οτι δεν με ακολουθούσε κανεις ετρεξα πισω της...Στη θέα της επιταγχυνα το βημα μου
<<Κειτ!>>στο ακουσμα της φωνης μου γυρισε αποτομα πριν αρχισει να τρεχει
<<Κειτ!>>τι στα κομματια!Θα με βαλει τωρα να την κυνηγησω;Αφησα μια βρισια να φυγει μεσα απο τα δοντια μου και άρχισα να τρεχω πισω της...Την επιασα απο τον αγκωνα αναγκαζοντας την να σταματήσει και ενιωσα την παλαμη της να προσγειωνεται με δυναμη πανω στο μάγουλο μου
<<Πας καλα;>>την καρφωσα σφίγγοντας το σαγόνι μου
<<Μια χαρα εσυ;>>
<<Γιατι το έκανες αυτο;>>
<<Γιατι σου άξιζε και αν δεν φυγεις αμεσως απο μπροστα μου σου ορκιζομαι θα κανω πολυ περισσότερα>>
<<Ακου σε με,ξερω πως φανηκε αλλα δεν ειναι έτσι,ησουν...>>
<<Ναι!Ημουν τελειως ηλιθια!Νομιζα οτι θα μπορουσα να σε εμπιστευτώ και σε βλεπω να κανεις συμφωνιες με αυτο το τέρας...Ποσα σου εταξε;>>
<<Κειτ!>>
<<Και είχες το θρασος να το παιξεις και θιγμενος!Το ιδιο σκατα με αυτούς εισαι!>>
<<Κειτ το παρατραβας,σταματα!>>
<<Νομίζεις οτι θα σε φοβηθω;Μηπως του μιλησες και για μενα;Πες μου;Εχεις εντολη να με σκοτωσεις μήπως;>>
<<Γαμωτο σκασε επιτελους και άκουσε με!>>φωναξα χάνοντας την ψυχραιμια μου και την ειδα να κανει ενα βημα προς τα πισω
<<Ηρθα για να βοηθήσω!Προσπαθησα να ανοιξω νεα ερευνα μ'εμενα επικεφαλη αλλα το αιτημα μου δεν εγινε δεκτό και ηρθα να ριξω μια ματιά...Αν θες να ξερεις τιποτα απ'ολα αυτα δεν θα ειχε γίνει αν ακολουθουσες την μια εντολη που σου έδωσα!Σου ειπα να μην πατησεις εκει μέσα και 'συ τι κανεις;Με γράφεις τελειως και πας κανονικα για δουλειά>>
<<Δεν ειμαι υποχρεωμένη να υπακούω στις"εντολες" σου>>φώναξε στα μουτρα μου
<<Ημουν εκει οταν εκαναν εφοδο οι τυποι με τα όπλα,ετοιμαζουν να φυγω οταν είδα να σε σπρωχνουν και να πεφτεις στο πάτωμα...Αν θες να ξερεις εσενα ερχομουν να βοηθήσω οταν βρεθηκα κοντα στον Τικβερ και στους αντρες του!>>
<<Αν ειναι ετσι τοτε τι εκανες πανω στο γραφειο του;>>
<<Του έσωσα την ζωη και ηθελε να με προσλαβει...>>την φραση μου διεκοψε η παλαμη της που βρεθηκε με περισσοτερη δύναμη αυτη τη φορα πανω στο μάγουλο μου...Γυρισα και την κοιταξα εξοργισμενος αρπάζοντας την σφιχτα απο τον καρπο
<<Αν τολμήσεις να με ξαναχτυπησεις θα το μετανιώσεις>>ανταπεδωσε θυμωμενη το βλεμμα τιναζοντας μακρυα το χερι της και μειναμε να κοιταζομαστε σιωπηλοί
<<Γιατι τον εσωσες;Γιατι δεν τον αφησες να πεθάνει>>η ερωτηση βγηκε σχεδον ψιθυριστα απο τα χειλη της και άκουσα την φωνη της να σπάει
<<Μας ειναι άχρηστος νεκρός...Αν τον άφηνα να πεθάνει δεν θα μπορουσαμε να μαθουμε για τα κορίτσια που έχει αιχμαλωτα...Έχει κανει φριχτα εγκλήματα και ο θανατος ειναι πολυ ευκολος γι'αυτόν...Του αξιζει να πληρωσει για ολα οσα εχει κάνει και να ξυπναει καθε μερα μετανιωντας την στιγμη που γεννήθηκε>>
<<Νομιζα οτι...>>
<<Το ξέρω...>>συμπλήρωσα και μείναμε για λιγο σιωπηλοί...
<<Τι θα κανεις;>>
<<Δεν ξέρω...Το μόνο σιγουρο ειναι πως το F.B.I δεν θα με αφησει να προχωρησω...Άμα ειναι να γινει κατι θα το κάνω μονος μου...Πρεπει να το σκεφτώ...>>
<<Θα ειμαι και 'γω διπλα σου...Εννοω θα προσέχω την πλατη σου...>>διευκρίνισε αμέσως...Χαμογελασα κουρασμένος περνώντας την παλαμη μεσα στα μαλλια μου μορφαζοντας ακουμπώντας το χτυπημένο σημείο
<<Εισαι ενταξει;>>
<<Ναι μια χαρα!..>>καλύτερα να παω σπιτι να βαλω πάγο και να πιω μια ασπιρινη<<Καλύτερα να πηγαίνω...>>
<<Ναι...Λοιπόν,θα τα πούμε...>>είπε και εκανε να φύγει πριν σταματήσει ξανα<<Σ'ευχαριστω...Για το θεμα με τον Αρτσι...Δεν εχει ερθει στο μαγαζι απο τότε...>>απο το βλέμμα της φαινόταν οτι περιμενε καποια επιπλέον εξήγηση
<<Καλο βράδυ Κειτ...>>με κοιταξε για λίγα δευτερόλεπτα πριν τελικά με καληνυχτισει και αρχισει να απομακρυνεται...