επικινδυνη αποστολη

19

Κειτ

<<Καιλ!Εχεις δει καθολου την Μαρκέλλα;>>η μουσική ηταν πολυ δυνατη και χρειάστηκε να επαναλάβω την ερωτηση για να με ακουσει
<<Οχι!>>ουρλιαξε γεμίζοντας τα σφηνάκια μπροστα του
<<Μηπως ξέρεις αν θα ερθει;Της εχεις μιλήσει καθολου;>>επέμεινα γεμίζοντας τον δίσκο
<<Δεν ξερω Κειτ>>κούνησε αδιάφορα το κεφάλι πριν στρεψει την προσοχή του στα κορίτσια που κάθονταν στο μπαρ...Πήρα τον δίσκο παιρνοντας με δυσκολία αναμεσα στο πληθος...Ειχε να εμφανιστεί δυο μέρες και δεν απαντούσε στα τηλεφωνα μου....Ειχα αρχισει να ανησυχώ...Δεν συνηθιζε να εξαφανιζεται έτσι...
Εκτός...Εκτός αν ηταν αυτή...Αφησα τον δισκο σε μια καρεκλα μπροστα μου κοιτώντας γυρω μου...Πρεπει να βρω τον Φροστ...Τον εψαξα στο τραπεζι που καθοταν νωριτερα αλλα δεν ήταν εκει και αρχισα να κανω γύρους στο μαγαζι...Κατευθύνθηκα προς τις τουαλέτες ελπίζοντας να τον βρω εκεί...
<<Φρ-Στηβ!Πρεπει να σου μιλησω!>>διορθωσα την τελευταια στιγμη τραβώντας τον παράμερα<<Πρεπει να σου μιλησω...>>
<<Και βρηκες να το κανεις εδω;Έξω απο τις τουαλέτες;>>
<<Ειναι σημαντικό!>>
<<Δεν ειναι η κατάλληλη στιγμή,ότι και να ειναι θα πρεπει να περιμενει>> ακούμπησα τις παλαμες μου στο στέρνο του εμποδιζοντας τον να φυγει...Το βλεμμα του επεσε στα χερια μου πριν τα τραβήξω μακρυά του
<<Πρέπει να σου μιλησω!Τώρα!>>
<<Τι σε πιασε μου λες;Το μαγαζι είναι γεματο και παντου κυκλοφορουν αντρες του Ρόι,θες να μας δουν;>>
<<Δεν με νοιάζει>>
<<Κειτ,δεν το κανω αυτο αυτη τη στιγμή>>
<<Εχει να κανει με την Μαρκέλλα!Νομίζω οτι αυτη εννοούσε ο Ροι>>ξεφουρνιασα αγανακτισμενη μήπως και αρχισει να με ακούει
<<Σσσσ,γαμωτο πιο σιγά...>>
<<Δουλεύουμε στις περισσότερες βάρδιες μαζί,ηταν εδω πριν ερθω εγω στο μαγαζι και σε αντιθεση με τις αλλες ηταν παντα πολυ καλη μαζι μου>>με κοιταξε σιωπηλός ακούγοντας τωρα οσα του έλεγα
<<Γιατι νομίζεις πως...>>
<<Εχει να εμφανιστεί δυο μέρες!Την παιρνω τηλεφωνο και δεν το σηκώνει και δεν απανταει στα μηνυνατα>>
<<Εισαι σιγουρη ομως ότι...>>
<<Φροστ!Κάτι δεν πάει καλά,κάνε κατι>>ημουν σίγουρη πως κινδύνευε
<<Τι θελεις να κανω Κειτ;Αν ειναι όντως πρακτορας το πραγματικό της ονομα δεν ειναι αυτο και η ολη ταυτοτητα της είναι μια βιτρίνα,οτι ξερεις γι'αυτη δεν ισχύει και δεν ξερω ουτε καν πως ειναι;>>θυμηθηκα την φωτογραφια που ειχαμε τραβήξει μαζί
<<Περίμενε!>>εβγαλα το κινητο ψάχνοντας γρήγορα στις φωτογραφίες πριν γυρίσω την οθονη
<<Αυτη ειναι!>>
Πηρε το κινητο και αρχισε να πληκτρολογεί κατι βιαστικά
<<Εχεις και αλλη φωτογραφια μαζι της;>>κουνησα μπερδεμένη το κεφαλι
<<Εισαι σιγουρη;>>
<<Ναι,ειμαι σιγουρη>>δεν ειχα καμια αλλη και αυτην την ειχα τυχαία,δεν συνηθιζα να βγαζω φωτογραφιες
<<Ηταν παντα πολυ καλη μαζι μου και...>>σταματησα νιωθοντας την φωνη μου να σπάει...Γαμωτο,δεν μου αρεσε να γίνομαι ευαίσθητη αλλα μετα απο τοσα χρονια ηταν η μόνη που ειχα αφησει εστω και λίγο να με πλησιάσει...Πηρα μια βαθια αναπνοη σε μια προσπάθεια να ελεγξω την φωνή μου
<<Τι θα κάνεις,μπορεις να τη βρεις;Να δεις αν ειναι εντάξει;>>με κοιταξε για λιγο σιωπηλός με ενα περίεργο βλέμμα
<<Θα προσπαθησω να μαθω που βρισκεται,εντάξει;Μόλις φυγω απο 'δω...>>καλα με δουλεύει;
<<Μολις φυγεις;Ακους τι σου λεω;>>φωναξα νιωθοντας να χάνω την ψυχραιμία μου
<<Πιο σιγα...>>
<<Κινδυνευει και μου λες πως θα κανεις κατι μόλις φύγεις;>>
<<Χαμηλωσε τον τονο της φωνης σου>>
<<Δεν σε νοιαζει τιποτα τελος πάντων;Εγω φταιω που ηρθα και...>>η φράση μου έμεινε στην μεση οταν με εσπρωξε πανω στον τοιχο και τα χειλη του βρέθηκαν πανω στα δικα μου...Κοκαλωσα αιφνιδισμενη και μολις συνειδητοποίησα τι συνέβαινε πιεσα τα χερια μου στο στερνο του σε μια προσπάθεια να τον απομακρυνω...Με κρατησε κοντά του βαθαινοντας το φιλί και αρπαχτηκα ξαφνικα απο την μπλούζα του...Δαγκωσε το κατω χείλος μου περνοντας ταυτοχρονα τη γλώσσα του και ενας αναστεναγμός βγηκε απο τα χειλη μου...Μισανοιξα τα χειλη και χωρις να το καταλάβω η παλαμη μου βρισκοταν αναμεσα στα μαλλια του τραβωντας τον περισσοτερο πανω μου...Το χερι του βρέθηκε κατω απο την μπλούζα μου και άφησα ενα βογκητο νιώθοντας τον ήδη σκληρό πάνω μου...Διέκοψε το φιλί με τα προσωπα μας να απέχουν ελαχιστα εκατοστά,εισπνεοντας βαθια...Τα ματια του εδειχναν ακομη πιο σκουρα με την κορη να διακρινεται με δυσκολία...Μπορούσα να νιωσω την αναπνοη του καυτη στο μάγουλο μου
<<Τι λετε να βρείτε ενα δωμάτιο;>>η φωνη του Μπρουνο εφτασε στο αυτι μου κανοντας με να αναπηδησω τρομαγμένη...Ανοιγοκλεισα ξαφνιασμενη τα ματια συνειδητοποιώντας ξαφνικα που βρισκομουν καθως και τον κοσμο στο χώρο<<Ή να πατε σε ενα απο τα δωματια μέσα>>συνέχισε με την ιδια ειρωνεια...Προσπαθησα,αδεξια,να βαλλω καποια αποσταση μεταξυ μας οταν ενιωσα το χερι του γυρω απο την μέση μου τραβώντας με κοντά του...Τον κοιταξα μπερδεμένη...
<<Καπου πήγαινες;>>μιλησε τώρα ο Φροστ δείχνοντας την πορτα της ανδρικης τουαλετας...Ο Μπρούνο δεν απάντησε παρά γελασε ειρωνικα πριν τελικα χαθεί μέσα...Μολις εκλεισε η πορτα τον ενιωσα να απομακρυνεται τραβώντας το χερι του μακρυα προκαλώντας μου ενα ξαφνικό ρίγος
<<Συγγνώμη γι'αυτο...>>τον ακουσα να λεει χωρις να καταλαβαινω τι εννουσε
<<Για το φιλί...Ειδα τον Μπρουνο να πλησιαζει και αν μας εβλεπε να κρυβόμαστε σιγοψιθυριζοντας θα του φαινοταν ύποπτο...>>
<<Ν...Ναι...Εντάξει...Καλα που τον είδες...>>η καρδια μου χτυπουσε ακομη σαν τρελη...Γιατι ξαφνικα ένιωθα σαν να μου ειχαν ριξει εναν κουβα με παγωμενο νερό;
<<Καλυτερα να βγω εξω...Θα με ψάχνουν>> εκανα μερικα βήματα αλλα την τελευταια στιγμη γυρισα και μπήκα στις γυναικεις τουαλετες...Στάθηκα στον νιπτυρα ανοίγοντας την βρυση και εριξα λιγο νερό στο προσωπο...Κοιταξα το ειδωλο μου στον καθρέφτη...Τα χειλη μου ηταν ακομη ερεθίσμενα και το προσωπο μου αναψοκοκκινισμενο...Ενιωσα καποιον να με σκουνταει περνοντας διπλα μου...Ανοιγοκλεισα εντονα τα μάτια μου σαν να βγήκα μολις από λήθαργο...Οι φωνες γύρω μου δυναμωσαν φτανοντας ενοχλητικες στο αυτια μου...Μπήκα σε μια άδεια τουαλέτα και αφου κατεβασα το καπακι καθισα πανω...Τι διαολο έγινε;Γαμωτο τι μου συμβαινει;Περασα τις παλαμες μου μεσα στα μαλλια μου κρατώντας το κεφαλι μου αναμεσα στα δυο μου χερια...Κειτ ηρέμησε!
Αντιδρουσα παράλογα...Αλλα υπηρχε λόγος...Γι'αυτο και μολις με φιλησε αντέδρασα αρχικα βίαια προσπαθώντας να τον διώξω μακρυά μου...Δεν ηταν ομως αυτο που με τάραξε ετσι...Χωρις να το καταλαβω βρεθηκα να το απολαμβανω...Πολυ!..Διεταξα τον εαυτό μου να συνέλθει!Οτι εγινε,έγινε...Άλλωστε,δεν σήμαινε τίποτα παραπανω...
Πηρα μια βαθια εισπνοη εκπνεοντας αργα...Επρέπε να επιστρέψω στο πόστο μου...

Εσπρωξα την πόρτα και βγηκα έξω...Η μουσική τωρα ηταν πιο δυνατά και τα φωτα τρεμοπαιζαν σε τρελο ρυθμό προκαλώντας σου ζαλάδα...Εκανα μερικά βήματα προσπερνώντας τους μεθυσμενους πελάτες οταν ενιωσα καποιον να με αρπάζει απο τον καρπό...Γυρισα για να τον χτυπησω με το ελεύθερο μου χέρι αλλα με αρπαξε απο τον καρπό γυρνώντας το χερι μου απότομα πισω απο την πλατη μου...Αφησα μια κραυγή απο τον έντονο πόνο...
<<Νομιζεις πως με το να πηδας τον καινούριο θα εχεις ιδιαιτερη μεταχείριση;>>η φωνη του ήρθε σχεδον ψιθυριστη στο αυτι μου<<...Η θεση σου είναι εξω να σερβίρεις τους πελατες και οχι να πηδιεσαι στις τουαλετες το κατάλαβες;..Κανε τη δουλεια σου σωστα και μην σε ξαναπιασω να τη σκαπουλαρεις το καταλαβες;>>ρωτησε πιο εντονα πιέζοντας ακομα περισσοτερο τον ωμο μου...Μια κραυγη βγηκε ακομη απο τα χειλη μου με τον πονο να γινεται αφορητος...Νομιζα πως θα μου έσπαγε το χέρι
<<Ν...Ναι>>ψελισσα με τα βιας με την φωνη μου να βγαινει ψιθυριστη...Ηταν τοσο κοντά μου που μπορουσα να νιώσω την αναπνοη του πάνω στο σβερκο μου χωρις να μιλάει...Με αφησε τελικά με μια απότομη κίνηση και γύρισα πιανοντας τον πονεμένο ωμο μου...Τον κοιταξα στα μάτια προσπαθώντας να κρυψω τον φοβο που ένιωθα...Στραβωσε τα χειλη σε ενα ειρωνικό χαμόγελο πριν τελικα γυρισει την πλατη και εξαφανιστει...
Μια τρεμάμενη ανασα βγηκε απο τα χειλη μου...Βρηκα στηριγμα στον τοιχο διπλα μου και αρχισα να εισπνεω γρηγορα με την καρδια μου να χτυπαει ακόμα σαν τρελη...

😮😵περιμενω σχόλια😍...
Καλο μηνα σε ολους❤