επικινδυνη αποστολη

41

Έριξα μια τελευταία ματια στο καθρέφτη πριν κατέβω κάτω.Ηταν ένα υπέροχο λευκό φόρεμα με λευκή δαντέλα στα μανίκια σχηματίζοντας ένα "ν"κόψιμο στο μπούστο.Η δαντέλα τελειωνε λίγο πιο χαμηλά από το στήθος πριν συνεχίσει σε ένα μεταξωτό λευκό ύφασμα που αγκάλιαζε τις καμπύλες μου πριν χυθεί χαμηλά μέχρι τον αστράγαλο... Έπιασα τα μαλλιά μου σε μια χαλαρή αλογοουρά πίσω χαμηλά με μερικές τούφες να αγκαλιάζουν το πρόσωπο μου.Βαφτηκα διακριτικά τελειώνοντας με ένα απαλό ροζ κραγιόν στα χείλη.Βγηκα από το δωμάτιο ακολουθώντας την ίδια πορεία με πριν,φτάνοντας στη γυριστή σκάλα όπου άκουσα φωνές να έρχονται από κάτω.Αρχισα να κατεβαίνω τις σκάλες όταν ένιωσα τα βλέμματα όλων καρφωμένο πάνω μου.Παρα την νευρικοτητα μου προσπάθησα να διατηρήσω ένα ανέκφραστο βλέμμα καλύπτοντας και την τελευταία απόσταση μεταξυ μας.Ο τρόπος που με κοιτούσε έκανε τις τρίχες πίσω στον αυχένα να ανασηκώνονται.Τον άφησα να μου φιλήσει το χέρι.
Νιωθοντας πιο ασφαλής με τον Φροστ  δίπλα μου τον ακολουθήσαμε στην μεγάλη τραπεζαρία.

<<Χρειάζομαι κάτι από εσένα... Την τελευταία φορά έμεινα πολύ ικανοποιημένος>>σκούπισε τα χείλη του με την λινοπετσετα του
<<Είμαι σίγουρος για αυτό>>απάντησε ο Ρόι<<Αλλά δεν χρειαζόταν να με φέρεις μέχρι εδώ για αυτό έτσι δεν είναι;>>
<<Έχεις δίκιο, αλλά αυτή τη φορά η παραγγελία δεν θα είναι ακριβώς η ίδια...>>άρχισε να λέει πριν γύρει μπροστά στο τραπέζι
<<Θέλω την τριπλάσια ποσότητα από την τελευταία φορά και όλα κατηγορία Α>>
Ο Ρόι ξεφύσηξε μένοντας για μερικά λεπτά σιωπηλός
<<Αυτό είναι λίγο δύσκολο...>>
<<Και για αυτό απευθύνομαι σε 'σενα που ξέρω πως δεν θα με απογοητεύσεις...Η πληρωμή θα είναι επάξια εννοείται και ακόμη καλύτερη...>>
<<Θα χρειαστώ λίγο χρόνο να το ετοιμάσω τότε>>
<<Φυσικά!>>έγειρε πίσω χαμογελώντας ικανοποιημένος
Κοίταξα διακριτικά τον Φροστ προσπαθώντας να καταλάβω αν εκείνος είχε καταλάβει κάτι από τη συζήτηση.Για τι ακριβώς μιλάνε;Τι εννοούσε κατηγορία Α; Ήταν ναρκωτικά;Δεν μπόρεσα να καταλάβω κάτι από το πρόσωπό του και συνέχισα να προσποιούμαι ότι τρώω από το φαγητό μου...
<<Τι λέτε να χαλαρώσουμε όμως λίγο;>>πρότεινε ο Μάρκο αφού τελειώσαμε με το δείπνο μας και μας μάζεψαν τα πιάτα.
Έκανε νόημα και τρεις εντυπωσιακές κοπέλες μπήκαν μεσα
Ο Ρόι γέλασε και έφερε το πούρο στα χείλη του γεμίζοντας το ποτήρι του.Οι δύο κοπέλες πήγαν κοντά τους και η τρίτη πλησιασε στον Φροστ
<<Εμείς θα σας αφήσουμε να συνεχίσετε την βραδιά σας>>σηκώθηκε ο Φροστ απομακρύνοντας τα χέρια της εντυπωσιακής κοπέλας που είχαν αρχίσει να τυλίγονται γύρω του
<<Έλα...Στηβ, σωστά;Χαλάρωσε... Κάτι μικρό από 'μενα... Μπορεί να καθίσει και η δεσποινίς άμα θέλει,να περάσουμε όλοι μαζί καλά>>το βλέμμα του έπεσε θολό πάνω μου
<<Η δεσποινίς δίπλα μου είναι κουρασμένη,θα την συνοδεύσω στο δωμάτιο της>>ξεκίνησε πριν τον σταματήσει και πάλι ο Μάρκο
<<Είναι αγένεια να απορρίπτεις την γενναιοδωρία του οικοδεσπότη σου δεν νομίζεις;>>είδα τον Ρόι να τον καρφώνει με το βλέμμα του.Τον είδα να σφίγγει τα δόντια πριν απαντήσει απόλυτα ήρεμος<Έχετε δίκιο,με συγχωρείτε>>είπε βοηθώντας με να σηκωθώ
<<Χαρβι!>>εκανα νόημα σε έναν από τους δικούς μας<<Συνόδευσε την πάνω>>τράβηξε την καρέκλα μου βοηθώνταε με να σηκωθώ
<<Στηβ;>>
<<Θελω να φύγεις από δω, τώρα>>
<<Δεν...>>
<<Τώρα Κέιτ!>>είπε αποτομα κοιτώντας με έντονα στα ματια...Εγνεψα θετικά πριν ακολουθήσω τελικά τον Χαρβι έξω.Την στιγμή που έφευγα άκουσα τον Ρόι να γελάει
<<Ο Στηβ δεν την μοιράζεται την μικρή Μάρκο>>
<<Αλήθεια;..>>ήπιε από το ποτήρι του παρακολουθώντας την καθώς έφευγε
<<Ας πούμε είναι το δώρο του από μένα, ανταμοιβή για την καλή του δουλειά!Μια γκομενα λιγότερο δεν μου κάνει τη διαφορά>>γέλασε κατεβάζοντας το υπόλοιπο ποτήρι μονορουφι
<<Κάθισε Στηβ!Χαλάρωσε!>>γεμισε ένα ποτήρι σπρώχνοντας το προς το μέρος μου...

Μπήκα στο δωμάτιο κλειδώνοντας την πόρτα πίσω μου.Δεν μου άρεσε που έπρεπε να φύγω έτσι, αλλά από την κατάσταση τους και τα επίπεδα αλκοόλ στο αίμα τους δεν νομίζω να μιλάγανε για κάτι σχετικό με τις δουλειές για το υπόλοιπο βράδυ.Ξεντυθηκα βιαστικα, έκανα ένα ντους και αφού έπλεξα τα μαλλιά μου σε μια χαλαρή κοτσίδα βγηκα στο μπαλκόνι περιμένοντας τον Φροστ να γυρίσει.Στηριξα το βάρος μου στο περβάζι της βεράντας προσπαθώντας να διώξω όλη την υπερένταση που ένιωθα όταν έφτασαν στα αυτιά μου γέλια από κάτω.Εγειρα μπροστά διακρίνοντας φως να βγαίνει από την βεράντα του κάτου ορόφου,ήταν η τραπεζαρία που δειπνουσαμε και τα γέλια του Ρόι και του Μάρκο ακούγονταν καθαρά από τα ανοιχτά παραθυρόφυλλα.
Ένιωσα να ανατριχιαζω από το κρύο αεράκι και μπήκα και πάλι μέσα.Καθισα στο μικρό σαλονακι ανοίγοντας την τηλεόραση πριν την κλείσω και πάλι.Άρχισα να πηγαιοερχομαι στο δώματιο νιώθοντας να μην με χωράει ο τόπος.Κοιταξα και πάλι την ώρα,είχαν περάσει δύο ώρες;Μα που είναι;

Φροστ
Πέρασα το χέρι του Ρόι γύρω από τον λαιμο μου στειριζοντας το βάρος του καθώς ανεβαίναμε τις σκάλες.Ηταν τυφλα στο μεθύσι...Από την στιγμή που έφυγε η Κέιτ τόσο αυτός όσο και ο Μάρκο είχαν κατεβάσει πάνω από τέσσερα μπουκάλια ουίσκι.Περασαν...Καλα με τα κορίτσια κάνοντας με να αηδιάζω από το θέαμα ενώ η τρίτη κοπέλα προσπάθησε να με πλησιάσει αλλά την άφησα μόνο να κάτσει στα γόνατα μου χωρίς να την αγγίξω.
Όταν τελικά κουράστηκαν,πήρα τον Ρόι και τον ανέβασα στο δωμάτιο.Αφου σωριάστηκε στο κρεβάτι του βγήκα αθόρυβα κλείνοντας το φως και την πόρτα πίσω μου.
Μπήκα στο δωμάτιο τρίβοντας τον αυχένα μου κουρασμένος.Ξεκουμπησα τα πρώτα κουμπιά του πουκάμισου μου αφήνοντας τα κλειδιά πίσω στη πόρτα.Την βρήκα κουλουριασμένη στην άκρη του κρεβατιού...Πήρα την κουβέρτα που βρισκόταν χαμηλά στα πόδια της και την σκέπασα προσεκτικά όταν ανοίξε αργά τα μάτια της.
<<Γύρισες;>>ψιθύρισε μέσα από τον ύπνο της
<<Ναι, κοιμισου...>>
Ανασηκώθηκε στον αγκώνα της κοιτώντας με,με μισκοκλειστα μάτια
<<Με συγχωρείς, σε περιμένα και με πήρε ο ύπνος, είσαι καλά;>>
<<Ναι,όλα καλά...Θα πάω να κάνω ένα ντους γιατί βρωμαω αλκοόλ και τσιγάρο,εσύ κοιμισου>>
<<Ένταξει>>εγνεψε νυσταγμενα πριν ξαπλώσει πίσω στο μαξιλάρι και την πάρει ξανά ο ύπνος
Ετριψα το πρόσωπο μου πριν σηκωθώ προσεχτικά από το κρεβάτι.
Δεν μου άρεσε όλο αυτό,είχα δίκιο που δεν ήθελα να έρθει εδώ.Από τον τρόπο που την κοιτούσε ο Μάρκο είχα καταλάβει ότι του είχε κινήσει το ενδιαφερον...
Τουλάχιστον κατέληξαν σε συμφωνία γρήγορα και δεν θα χρειαζόταν να μείνουμε περισσότερο εδώ...