επικινδυνη αποστολη

31

<<Τι κανεις εδώ;>>
<<Νομιζω πως εσυ είσαι αυτός που πρεπει να μου πει τι κανει...>>μπήκε μεσα βγάζοντας το καπέλο του
<<Ενας τυπος κανει γυρους στο τετράγωνο και ενα SUV βρισκεται παρκαρισμένο μπροστά>>με πληροφόρησε πηγαίνοντας προς το παράθυρο
<<Το ξερω...>>γνώριζα και για τα δυο.Ήμουν σίγουρος οτι ο Μπρούνο τους είχε βάλει σε μια προσπάθεια να βρει κάτι εναντίον μου...
Ακουμπησε την πιτσα στο τραπεζι παρατηρώντας για πρώτη φορά την τσαντα διπλα.Γυρισε και με κοιταξε ανασηκωνοντας το φρυδι με νόημα
<<Δεν είναι αυτο που νομιζεις...>>
<<Οχι;..>>το βλέμμα του έτρεξε στην κλειστή πορτα πριν αρχίσει να κατευθύνεται προς το δωμάτιο
<<Αλεξ μη...>>
Πριν προλάβω να τον σταματήσω είχε ήδη ανοίξει την πορτα...Κοίταξε την κοιμισμενη Κειτ στο δωματιο πριν ξανακλεισει την πορτα αθορυβα
<<Πλάκα μου κάνεις>>
<<Δεν είναι αυτό που νομίζεις...>>
<<Στο δωμάτιο πανω στο κρεβάτι σου κοιμαται ο σύνδεσμος σου.Νομίζω λάθος;>>
<<Οχι...Αλλά δεν είναι οπως φαίνεται...Κοιτα,δεν τρέχει τιποτα μ'εμενα και την Κειτ απλα με βοηθαει στην υποθεση και την πηρε ο υπνος στον καναπε.Ηταν αργα να την ξυπνησω και την αφησα να κοιμηθεί μεσα>>
<<Πρεπει να την απομακρυνεις>>είπε απλα...Κάθισα στον καναπε περνώντας κουρασμένος τα χερια αναμεσα στα μαλλια<<Το ξερω Αλεξ!Λες να μην της το 'χω πει;Εχουμε κανει αυτη τη συζητηση χιλιάδες φορές αλλα ειναι αγύριστο κεφάλι,ενα πράγμα της λεω,το αντίθετο κάνει...>>
<<Δεν θυμάμαι να ηταν ποτε πρόβλημα αυτο,καντην να ακουσει>>ενα κοφτο γέλιο βγηκε απο τα χείλη μου<<Δεν την ξερεις>>
<<Αντιθέτως απο'σενα όπως βλεπω>>σχολίασε παρατηρώντας με εξεταστικά
<<Κοίτα,δεν ήρθα εδώ γι'αυτό...Πέρασε ο Μαικ απ'το σπίτι...Ξερει οτι δουλεύεις σε κατι αλλο και ηρθε να μαθει αν γνώριζα κάτι>>
<<Δεν του...>>
<<Δεν ειναι δουλεια μου να του πω Φροστ!Οχι,δεν του ειπα κατι αλλα δεν ειναι χαζός...Ξερει οτι γνωρίζω...Κοιτα ειναι φιλος και δεν μ'αρέσει να τον κοροϊδεύω καταμουτρα...Απο την στιγμη που επιλεγεις να τον ανακατεψεις στην ολη ιστορία θα πρεπει να εισαι ετοιμος να δώσεις και τις αναλογες εξηγησεις...Ξέρεις ποσο πεισμα εχει...Δεν θέλω να αρχισει να ψαχνεται και να βρεθει προ εκπληξεων χωρις να ξερει τον κινδυνο που διατρέχει...Ηδη ο Τζακ ρωτάει για 'σένα και την απουσια σου απο τα κεντρικά>>ξεφυσηξα κουρασμένος πέφτοντας βαρύς στον καναπέ
<<Έχεις δίκιο...Θα του μιλήσω...>>μείναμε για λίγο σιωπηλοί χωρις να μιλάει κανείς...
<<Πως παει η υπόθεση;>>το μυαλο μου να έτρεξε στα τελευταια γεγονότα<<Προτιμω να μη μιλήσω γι'αυτο...>>
<<Θα μου πεις το σχέδιο σου,να εχω μια εικονα τι του γινεται;>>
<<Όσα λιγοτερα ξερεις τοσο το καλυτερο Αλεξ.Δεν θα επιτρέψω να κινδυνευσετε εσυ και η οικογένειά σου>>
<<Φροστ μιλ...>>
<<Το εννοω>>ημουν κάθετος πανω σε αυτό...Δεν θα βαλω σε κινδύνο περισσότερους ανθρώπους
<<Εντάξει,όπως θες...Αν ομως χρειαστεις τη βοηθεια μου μη διστάσεις>>χαμογελασα ξέροντας πως το εννοούσε
<<Πως ειναι η Τζουλη και ο μικρός;>>
Το προσωπο του χαλάρωσε και ένα μεγάλο χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του
<<Καλα ειναι,τελος του μηνα περιμένουμε και τον μικρό>>
<<Συγχαρητήρια φιλε!>>
Χαμογελασε με ευγνωμοσυνη και στο προσωπο του φαινόταν όλη η ευτυχια που ενιωθε...Ειχε αλλαξει τόσο πολύ...Φαινοταν χαρουμενος...
<<Καλυτερα να πηγαινεις,πριν σε υποψιαστουν>>
<<Ναι...>>έγνεψε φορώντας το καπέλο του<<Πριν φυγω ομως...>>
σταμάτησε βγάζοντας απο την τσέπη του ενα κινητό...Ειναι μη ανιχνευσιμο...Αν γίνει κάτι,αν καποια στιγμη χρειαστεις βοήθεια...>>
<<Ευχαριστω φιλε>>με αγκάλιασε ξαφνιαζοντας με,με την κίνηση του
<<Να προσεχεις...>>

Η αναπνοη μου εφτανε δυνατα στα αυτια μου...Μισόκλειστα τα ματια νιώθοντας σε καθε μου βημα τον παγωμένο αερα να τρυπάει το δέρμα μου...Άρχισα να τρεχω πιο γρήγορα χαμένος ολο και πιο βαθιά στις σκέψεις μου...
Ο Ροι ειχε αρχισει να με εμπιστεύεται και οι υποψιες του είχαν πλέον εξαφανιστεί...Είχε έρθει η στιγμή να κινηθώ πιο γρήγορα...

Μπήκα μεσα στο μαγαζί το οποιο ως συνήθως ηταν γεμάτο...Την είδα να στέκεται δίπλα στο μπαρ μιλώντας με τον Καιλ...Συνέχισα προς το γραφειο του Ροι βρίσκοντας δυο αντρες απ'έξω...
<<Ειναι μεσα ο Ροι;>>
<<Οχι>>
<<Που ειναι;>>
<<Πηγε καπου με τον Μπρούνο και μερικούς ακόμα>>
<<Και θα γυρισει...>>
<<Δεν ξερω...>>
Ηταν η τέλεια ευκαιρία να μπω μέσα
<<Ανοιξε την πορτα>>
<<Δεν γινεται ο Ροι...>>
<<Είπα άνοιξε την πορτα...Εχω κάτι να αφήσω στο γραφείο του δεν εχω ολη μέρα>>με κοιταξε αβέβαιος πριν με αφήσει τελικα να μπω...Μολις έκλεισε η πόρτα πίσω μου κατευθύνθηκα με γρήγορο βήμα προς το γραφείο του...Δοκίμασα τα συρτάρια αλλα ηταν κλειστά...Έβγαλα το ειδικό τσιμπιδάκι απο την τσέπη μου παραβιάζοντας την κλειδαριά...Μετά απο λίγη προσπάθεια άνοιξε...Εβαξα βιαστικά ξεφυλλίζοντας φακελους και έγγραφα χωρίς ομως να βρω αυτό που έψαχνα...Το ξανακλειδωσα συνεχίζοντας με το επόμενο...Έβρισα μεσα απο τα δόντια μου ψάχνοντας μανιωδώς για καποιο στοιχείο σχετικά με την τοποθεσία των κοριτσιών...Δεν ηταν ηλίθιος για να κρατάει αποδείξεις στο μαγαζί του αλλά επρεπε να προσπαθήσω...Ημουν έτοιμος να κλείσω το συρτάρι οταν ενας καφε φάκελος τραβηξε την προσοχή μου...Τον ξεφυλισσα βιαστικά συνειδητοποιωντας οτι ηταν πληροφοριες σχετικα με τους αντρες που δουλευαν γι'αυτον...Προσπέρασα αρκετά ονόματα φτάνοντας σε εκείνον που με ενδιέφερε...Εβγαλα φωτογραφια τις σελιδες όταν άκουσα φασαρία να έρχεται εξω από την πόρτα...Η φωνή του Ροι εφτασε στ'αυτιά μου...
<<Γαμωτο!..>>
Εβαλα τον φακελο βιαστικά πισω προσπαθώντας να τα αφήσω όπως τα βρήκα...Έβγαλα το τσιμπιδάκι απο την τσεπη προσπαθώντας να κλειδώσω το συρτάρι οταν άκουσα την πόρτα να ανοίγει...

Στην φωτογραφια ο Αλεξ❤