επικινδυνη αποστολη

49

Φροστ
Κάθισα στην άκρη του δρόμου έξω από το κτίριο βγάζοντας το κράνος μου.
Όλα είχαν τελειώσει...Τα κορίτσια μεταφέρονταν τώρα στο νοσοκομείο.Η πρώτη προσέγγιση θα γινόταν από ψυχολόγο και ταυτόχρονα θα προσπαθήσουμε να βρούμε τις οικογένειες τους...
Τις βρίκαμε κλειδωμένες σε υπόγεια δωμάτια.Ηταν τρομαγμένες και πολλές βρίσκονταν υπό την επιροια ουσιών για να παραμένουν ήρεμες.Το φοβισμένο βλέμμα τους είχε αποτυπωθεί ανεξίτηλα στο μυαλό μου...
Σηκώθηκα όρθιος κανοντας μερικά βήματα μπροστά.Στα ρουθούνια μου έφτασε το γνώριμο άρωμα της βιολέτας
<<Φροστ!Μόλις συνέλαβαν τον Ρόι,τον πάνε τώρα στα κεντρικά.Θα έρθεις;>>με ενημέρωσε και ήρθε και στάθηκε δίπλα μου
<<Ναι,ερχομαι>>επιασα το κινητό,σχηματίζοντας τον αριθμό τής...Ηταν απενεργοποιημένο.Προσπαθησα να ξανακαλεσω αλλά το ίδιο
<<Μάικ,έχω να κάνω κάτι.Θα σας βρω κατευθείαν εκεί>>έφυγα βιαστικά νιώθοντας ένα περίεργο σφίξιμο στο στήθος...
Άφησα την μηχανή αναμμενη πριν ανεβω τρέχοντας τις σκάλες.Βρέθηκα έξω από το διαμέρισμα όπου βρήκα την πόρτα μισάνοιχτη
Τράβηξα το όπλο και μπήκα μέσα αργά σπρώχνοντας την πόρτα με το πόδι μου
<<Κέιτ;>>μπήκα μέσα βρίσκοντας το σαλόνι διαλυμένο.Το τραπέζι δίπλα στην πόρτα ήταν διαλυμένο και σπασμένα αντικείμενα υπήρχαν σε όλο το δωμάτιο
<<Κέιτ!.. Κέιτ!>>φωναξα τρέχοντας μέσα στο δωμάτιο πριν βγω και πάλι έξω βρίσκοντας το τηλέφωνο της διαλυμένο στην άκρη του δωματίου.Περασα αναστατωμένος τα χέρια ανάμεσα στα μαλλιά προσπαθώντας να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη
<<Σκέψου, σκέψου!>>δεν είναι εδώ,κάποιος την πήρε...Αν την ηθελαν νεκρή θα το είχαν κάνει εδώ... Ποιός; Μήπως από το καρτέλ; Γιατί τώρα;..Κάποιος που...Έβγαλα το κινητό καλώντας τον Μάικ
<<Ο Μπρούνο είναι εκεί;>>περιμένα μερικά λεπτά μέχρι να μου επιβεβαίωσει αυτο που ήδη υποψιαζομουν
<<Όχι!Ο Τζον λέει ότι δεν ήταν εδώ όταν μπήκαν στο μαγαζι σε αντίθεση με τον Ρόι και τους υπόλοιπους
<<Θα σου στείλω έναν αριθμό!Προσπάθησε να εντοπίσεις που είναι>>
<<Θα σε πάρω μόλις το βρω>>είπε τερματίζοντας την γραμμή
Μόλις το έκλεισε μια άγνωστη κλήση ήρθε στη συσκευή μου
<<Όπως πολύ σωστά κατάλαβες την έχω μαζί μου>>ακούστηκε η γνώριμη φωνή του Μπρούνο
<<Αν την έχεις αγγίξει στ'ορκιζομαι θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια>>
<<Κόψε τις απειλες Στηβ,δεν σε παίρνει γι'αυτο άκουσε με προσεκτικά αν θες να την ξαναδεις ζωντανή.Αν νομίζεις ότι θα αφήσω να με πιάσουν οι μπάτσοι είσαι βαθιά γελασμενος>>
<<Όλα έχουν τελειώσει Μπρούνο.Μην κάνεις καμιά βλακεία,χειροτευεις μόνο τα πράγματα για σένα>>είπα κοφτά σε ψυχρό τόνο
<<Τίποτα δεν τελείωσε!Θα κάνεις ότι ακριβώς σου πω αλλιώς θα αρχίσω να σου στελνω ένα ένα κομμάτι της>>κατεβασα το ακουστικό βρίζοντας μέσα από τα δόντια μου προσπαθώντας να παραμείνω ήρεμος
<<Θέλω να της μιλήσω>>απαίτησα ήρεμα
<<Θα μου ετοιμάσεις μια βαλίτσα με δέκα εκατομμύρια και ένα μέσο για να φύγω από δω.Η κοπέλα θα έρθει μαζί μου.Μόλις δω ότι δεν με ακολουθεί κάνεις θα την αφήσω ελεύθερη.Αν δοκιμάσετε κάνα αστείο θα την σκοτώσω επιτόπου.Κρατα το κινητό κοντά σου και μην κάνεις καν την προσπάθεια να ανιχνεύσεις την κλήση,δεν είμαι τόσο ηλίθιος>>είπε πρίν κλείσει την γραμμή
Μια ειδοποίηση μηνύματος ήρθε στο κινητό μου με μια φωτογραφία.Την ανοιξα νιώθοντας να μου κόβονται τα πόδια.Ηταν αναίσθητη στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου.Το στόμα της ήταν σφραγισμένο με ταινία και τα χέρια της δεμένα πίσω.Αιμα έτρεχε στο πρόσωπο της στο οποίο υπήρχαν μελανιες.Καθισα βάρυς στην καρέκλα νιώθοντας τα πόδια μου να μην με κρατάνε
<<Κέιτ>>ψιθύρισα νιώθοντας για πρώτη φορά ανήμπορος...
Κούνησα βίαια το κεφάλι πριν σηκωθώ απότομα
Σκέψου γαμωτο σκέψου!Κοίταξα τριγύρω παρατηρώντας καλύτερα γύρω μου...Ψαχνοντας μήπως μου είχε ξέφυγει κάτι...Το διαλυμένο κινητό της...Μια σπασμένη κούπα στο χαλί...Το βλέμμα μου έπεσε στο διαλυμένο έπιπλο έσκυψα βιάστηκα απομακρύνοντας τα σπασμένα κομμάτια του τραπεζιού αναποδογυρίζοντας τα συρτάρια.Δεν ήταν εδώ...Η συσκευή που μου είχε δώσει ο Αλέξ σε περίπτωση που τον χρειαστώ δεν ήταν εδω
<<Άλεξ!>>
<<Φροστ,όλα κα...>>
<<Το τηλέφωνο!Το τηλέφωνο που μου έδωσες μπορει να εντοπιστεί;>>
<<Τι;>>ρώτησε μπερδεμένος χωρίς να καταλαβαίνει για τι πράγμα μιλούσα
<<Το τηλέφωνο Άλεξ!Που μου έδωσες!Μου είπες ότι δεν είναι ανιχνεύσιμο.Υπαρχει τρόπος να το εντοπίσεις;Πες μου ότι μπορείς να το κάνεις>>
<<Ναι,μπορώ να το εντοπίσω.Αν δεν έχει βγει η κάρτα από το κινητό μπορώ να το εντοπίσω το σήμα της...>>
<<Κάντο Άλεξ! Τώρα!>>
<<Τι συμβαίνει;>>
<<Απήγαγαν την Κέιτ.Πιστευω όμως ότι έχει το κινητό που μου έδωσες μαζί της>>
<<Σου στέλνω διεύθυνση>>είπε τερματίζοντας χωρίς να χάνει χρόνο την γραμμή
Κάθισα στο πάτωμα κρατώντας το κεφάλι μου ανάμεσα στα χέρια...
Της είχα πει ότι μαζί μου θα ήταν ασφαλής...Επρεπε να την κρατήσω ασφαλή,επρεπε να την προστατεύσω και απέτυχα...Αν πάθει κάτι...
Η ειδοποίηση μηνύματος ακούστηκε από το κινητό.Το άνοιξα γρήγορα διαβάζοντας την τοποθεσία πριν πάρω τον Μαικ
<<Μάικ χρειάζομαι ομάδα μαζί μου στην διεύθυνση που θα σου στείλω.Τους θέλω εκεί τώρα Μάικ! Τώρα!>>

...