επικινδυνη αποστολη

44

Φροστ

<<Πιστεύω ότι θα το έχω έτοιμο νωρίτερα απ'ότι υπολόγιζα>>
<<Ήμουν σίγουρος ότι μπορούσα να βασιστώ πάνω σου Ρόι>>
<<Έλα μαζί μου.Εχω κάτι να σου δείξω>>
<<Φροστ!...>>

<<Φροστ!>>από τις σκέψεις μου με έβγαλε ο Ρόι.Τον ακουλουθησα ανεβαίνοντας στον επάνω όροφο με τον Μάρκο να προπορεύεται
<<Έχω μια σημαντική πρόταση που πιστεύω πως θα βρεις εξίσου ενδιαφέρουσα...>>είπε προχωροντας κατά μήκος του διαδρόμου στρίβοντας αριστερά
<<Μπορείς να πηγαίνεις>>διέταξε τον φύλακα μπροστά από την πόρτα

<<Όπως έλεγα.Εχω κάποιες ιδέες που πιστεύω ότι θα τραβήξουν την προσοχή σου... Περάστε...>>
Πήγε μέχρι το γραφείο του και ο Ρόι κάθισε απέναντι του.Παρεμεινα όρθιος λίγα μέτρα πιο πίσω δίνοντας τους χώρο να μιλήσουν.
Άνοιξε ένα από τα συρτάρια βγάζοντας μια δεσμίδα χαρτιών πριν τα τείνει προς το μέρος του Ρόι.Τα πήρε στα χέρια ξεφυλιζοντας τα χαρτιά πριν σηκώσει το βλέμμα του φανερά εντυπωσιασμένος.
<<Ήμουν σίγουρος ότι θα σε ενδιέφερε>>
<<Βλέπω δεν χάνεις χρόνο Μάρκο>>είπε με θαυμασμό
<<Με ξέρεις Ρόι,τα λεφτά δεν είναι ποτέ αρκετά>>γέλασε γέρνοντας πάνω στο γραφείο
<<Λοιπόν...Τι λες;..Η ιδιωτική λέσχη που πρόκειται να οργανώσω θα αποτελείται από λίγα άτομα,φιλόδοξα, έμπιστα και αφοσιωμένα.Τι θα έλεγες για μια θέση στο τραπέζι;>>τον είδα να παραμένει σιωπηλός πριν σχηματιστεί ένα χαμόγελο στα χείλη του
<<Δεν χρειάζεται να με ξαναρωτησεις>>
Πρέπει να σταματήσω αυτή τη λέσχη πριν ξεκινήσει,αν δεν είναι ήδη αργά.Πρεπει να επικοινωνησω το συντομότερο δυνατόν με τον Μάικ μήπως...Το βλέμμα μου καρφώθηκε στις μεγάλες κουρτίνες στην άλλη άκρη του δωματιου.Κοίταξα επίμονα στο σημείο νομίζοντας ότι με γελούν τα μάτια μου,όταν είδα και πάλι ένα μικρό θρόισμα στις κουρτίνες.Τοτε την είδα να με κοιτάει από το άνοιγμα της κουρτίνας...Κέιτ;Τι διάολο;Πως μπήκε...>>
<<Στηβ!>>γύρισα ξαφνιασμένος στο κάλεσμα του Ρόι
<<Κουνήσου... Εκτός αν θες να την βγάλεις εδώ μέσα>>
<<Κύριοι... Θα σας δω αργότερα...Έχω κάτι δουλειές να κοιτάξω αλλά είστε ελεύθεροι να απολαύσετε τις ανέσεις του σπιτιού>>
Ακολούθησα τον Ρόι βγαίνοντας από το γραφείο ρίχνοντας μια τελευταία ματιά στις κουρτίνες πριν κλείσω την πόρτα πίσω μου

Κέιτ
Γαμωτο!Πως θα φύγω από εδώ μέσα σκέφτηκα βλέποντας τον Στηβ να φεύγει από το γραφείο.Ημουν σίγουρη ότι με είχε δει να κρύβομαι πίσω από τις κουρτίνες...Έκλεισε η πόρτα και έμεινα μόνη στο δωμάτιο με τον Μάρκο... Προσπάθησα να μείνω όσο πιο ακίνητη μπορούσα σφίγγοντας το στικάκι στην ιδρωμενη γροθιά μου.
Πρέπει να φύγω από 'δω μεσα...Σκέψου, σκέψου Κειτ...Κρυφοκοίταξα προσεκτικά μέσα από το άνοιγμα της κουρτίνας...Ο Μάρκο στεκόταν όρθιος στο παράθυρο που βρισκόταν ακριβώς πίσω από την καρέκλα του με το βλέμμα στραμμένο έξω...Έπρεπε να φύγω από εδώ μέσα, τώρα!
Ένα χτύπημα ακούστηκε στην πόρτα
<<Πέρνα>>
Κάποιος μπήκε μέσα κλείνοντας την πόρτα πίσω του.Απο το σημείο που ήμουν η πόρτα δεν ήταν ορατή
<<Έλα δω>>είπε αυστηρά.Παρεμεινα όσο πιο ακίνητη μπορούσα πιέζοντας το σώμα μου στον τοίχο.Μολις πλησίασε μπόρεσα να δω την Σιλβι να τον πλησιάζει... Προχώρησε γύρω από το γραφείο και έφτασε μπροστά του τυλίγοντας τα χέρια της γύρω του.Εκεινος την κόλλησε πισω στο παράθυρο πριν άρχισει να την φιλάει κτητικά κατεβαίνοντας χαμηλά.Μετακινηθηκε στο πλάι όταν το βλέμμα της έπεσε πάνω μου.Με κοίταξε επίμονα... Πήρα μια βαθιά ανάσα νιώθοντας την καρδιά μου έτοιμη να βγεί από το στήθος μου
<<Συγνώμη... Πρέπει, πρέπει να χρησιμοποιήσω το μπάνιο>>είπε δειλά.Εκεινος ξεφύσηξε κάνοντας ένα βήμα πίσω
<<Κάνε γρήγορα>>

Απομακρύνθηκε από τον Ρόι κάνοντας το γύρω του γραφείου ανοίγοντας την πόρτα που βρίσκοταν λίγα μέτρα δεξιά μου.Μπηκε μέσα αφήνοντας με πάλι μόνη με τον Μάρκο.Εκεινος ξεκουμπουσε τα πρώτα κουμπιά από το πουκάμισο του περιμένοντας την.Λιγα λεπτά αργότερα βγήκε ξανά αφήνοντας όμως την πόρτα μισάνοιχτη.Κοιταξε διακριτικά προς το μέρος μου πριν πλησιάσει και πάλι τον Μάρκο.Εκεινος καθόταν στηριγμένος στην άκρη του γραφείου με την πλάτη του γυρισμένη σ'εμενα.Τύλιξε τα χέρια του γύρω από την μέση της τραβωντας την κτητικά πάνω του.Με κοίταξε πάνω από τον ώμο του κάνοντας μου νόημα με το χέρι της,δείχνοντας το μπάνιο.Βγηκα από την κρυψώνα μου κρατώντας το σώμα μου σκυφτό και πλησιασα την πόρτα.Μπηκα μέσα κλείνοντας όσο πιο αθόρυβα την πόρτα πίσω μου.
Κοίταξα πανικόβλητη γύρω μου.Υπηρχε ένα παράθυρο ανοιχτό το οποίο πρέπει να είχε αφησει έτσι η Σιλβι.Πλησιασα και εγειρα μπροστά κοιταζοντας προσεκτικά έξω νιώθοντας να ανακατευομαι.Ηταν πολύ ψηλά.Κοιταξα προς το γραφείο και ξανά το παράθυρο.Πηρα μια τρεμάμενη ανάσα και ανέβηκα στο παράθυρο βγάζοντας προσεκτικά έξω το ένα πόδι στηρίζοντας το βάρος μου στο στενό περβάζι προσπαθώντας να μην παραπάτησω.Αρπαχτηκα γερά από τον τοίχο στο πλάι και έβγαλα δειλά και το άλλο πόδι.Ενιωσα να ζαλίζομαι και προσπάθησα να μην κοιτάξω κάτω.Κρατησα το σώμα μου κολλημένο στο τοίχο και έκανα τα πρώτα διστακτικα βήματα προχωροντας κατά μήκος του τοίχου...

😘😘😘