επικινδυνη αποστολη

42

Φροστ
Άφησα ένα χασμουρητό ανοίγοντας τα μάτια.Τεντωθηκα απλώνοντας το χέρι στα σκέπασμα δίπλα μου νιώθοντας τα κρύα.Την είδα μέσα από τις ανοιχτές κουρτίνες να κάθεται στη βεράντα.Σηκωθηκα από το κρεβάτι περπατώντας προς το μέρος της όταν γύρισε ακούγοντας τα βήματα μου
<<Καλημέρα!>>καθοταν οκλαδόν σε μια καρέκλα με μια κούπα ανάμεσα στα δάχτυλα της
<<Καλημέρα...Τι ώρα είναι;>
<<Είναι νωρίς,απλά δεν μου κολουσε άλλο ύπνος.Εχει καφέ άμα θέλεις,εφερε η κ.Μαργκαρετ νωρίτερα καφέ και πρωινό>>είπε δείχνοντας το τρόλεϊ δίπλα της
<<Πότε; Γιατί δεν την άκουσα;>>
<<Δεν ξέρω Φροστ,θα ήσουν κουρασμένος από το προηγούμενο βράδυ υποθέτω...>>είπε ανασηκώνοντας τους ώμους της φέρνοντας την κούπα στα χείλη της.
Συνήθως ξυπνάω με τον παραμικρό θόρυβο,δεν κοιμάμαι ποτέ βαριά. Εκείνη την στιγμή συνειδητοποίησα ότι για πρώτη φορά δεν είχα τους γνωστούς εφιάλτες μου...
<<Είσαι καλά;>>με διέκοψε η φωνή της και κούνησα το κεφάλι
<<Ναι,μια χαρά>>εβαλα λίγο από τον έτοιμο καφέ και πήρα ένα κρουασάν από το δισκο πριν καθίσω απέναντι της.
<<Είπατε τίποτα άλλο μετά που έφυγα;>>με ρώτησε πιάνοντας ένα κρουασάν και για την ίδια
<<Όχι...>>
<<Έβγαλες μήπως κάποια άκρη από αυτά που συζητούσαν στο τραπέζι;Δεν μπόρεσα να καταλάβω για τι μιλούσαν.Πιστευεις ότι ήταν ναρκωτικά; Είπε κάτι για κατηγορία Α και...>>
<<Δεν έπρεπε να σε πάρω μαζί μου!>>
<<Ορίστε;>>με κοίταξε έκπληκτη με το χέρι μένοντας μετέωρο στον αέρα
<<Εχτές έγινε σαφές ότι δεν είναι ασφαλές για σένα εδώ Κέιτ!>>
<<Δεν με "πήρες"μαζι σου, μόνη μου ήρθα και ευχαριστώ για το ενδιαφέρον αλλά δεν ήταν δική σου απόφαση νομιζω>>
<<Κατάλαβες καθόλου τι έγινε εχτές;>>
<<Δεν είμαι ηλίθια...>>
<<Τότε υποθέτω ότι πρόσεξες τα βλέμματα και τα υπονοούμενα του Μαρκο!>>
<<Ναι τα πρόσεξα και αυτό που πρέπει να καταλάβεις ότι δεν είμαι παιδί και δεν χρειάζομαι να ανησυχείς όλο το 24ωρο για μενα,είχα ζωή και πριν σε γνωρίσω ξέρεις και τα πήγαινα μια χαρά>>
<<Δεν εννοούσα...Κοιτα,απλα...>>
<<Είμαι προσεκτική και ξέρω να προσέχω τον εαυτό μου και ληγει εδώ Φροστ>>απάντησε απότομα στρέφοντας το βλέμμα της μακριά
<<Τι θα κάνουμε τώρα;>>ρώτησε μετά από λίγα λεπτά κρατώντας το βλέμμα της στη θέα μπροστά
<<Θα περιμένω τον Ρόι να ξυπνήσει,πράγμα που θα πάρει κάποια ώρα κρίνοντας από το πόσο χάλια έγινε εχτές.Δεν ξέρω τι σχέδια έχει για σήμερα>>τελείωσα τον καφέ μου και μπήκα ξανα στο δωμάτιο.Πηγα μέχρι την τσάντα μου βγάζοντας ένα τζιν και ένα μπλουζάκι
<<Που πας;>>
<<Ο Ρόι δεν θα ξυπνήσει ακόμα και φαντάζομαι ότι και ο Μάρκο κοιμάται.Θα κατέβω κάτω να ρίξω μια ματιά>>
<<Θα έρθω μαζί σου>>
<<Οχι!θα μείνεις εδώ.Δεν χρειάζεται να κατέβεις>>
<<Φροστ,δεν ήρθα μέχρι εδώ για να κάθομαι στο δωμάτιο>>
<<Θέλω να μιλήσω με τους δικούς μας Κέιτ,δεν σε χρειάζομαι κάτω αυτή τη στιγμή.Θα έρθω αργότερα να σε βρω, εντάξει;>>την είδα να σταυρωνει τα χέρια μπροστά στο στήθος
<<Κέιτ!>>
<<Ένταξει!..>>

Κέιτ
Βγήκα στην βεράντα έξαλλη που με ανάγκαζε να μείνω πάλι απ'έξω.Πως σκατα μπορούσα να φανώ χρήσιμη μένοντας κλειδωμένη εδώ μέσα;
Σε λίγο άκουσα την πόρτα από μέσα να κλείνει.Μπήκα στο δωμάτιο πέφτοντας έξαλλη στο κρεβάτι κοιτώντας το ταβάνι...Έμεινα για λίγο έτσι πριν σηκωθώ και πάλι όρθια.Επιασα την τσάντα μου βγάζοντας μια αλλάξια.Ντυθηκα βιαστικά,πήρα το κλειδί μου και βγήκα από το δωμάτιο.

Φροστ
Βγήκα στο διάδρομο πετυχαίνοντας την οικονομο να καθαριζει τα φωτιστικά
<<Καλημέρα!>>είπε μολις με είδε
<<Καλημέρα>>εγνεψα προσπερνωντας την πριν αρχίσω να κατεβαίνω τις σκάλες.Φτανοντας στο ισόγειο βρήκα τους άλλους τρεις στο σαλόνι.Εγνεψα σε έναν σιωπηλό χαιρετισμό πλησιάζοντας τους
<<Χαρβι, όλα καλά;>>με τον Χαρβι είχαμε ακολουθήσει πολλές φορές τον Ρόι σε συναντήσεις του.Γενικα δεν μιλούσε πολύ, ήταν σοβαρός και έκανε τη δουλειά του.
<<Όλα είναι ήρεμα, υπάρχει φύλακας τουλάχιστον σε κάθε χώρο. Στους εξωτερικους χώρους και κατά μήκος της έπαυλης περισσότεροι.Αναμενωμενο με την τοποθεσία της έπαυλης, εύκολος στόχος>>
<<Καλώς, μείνετε σε ενγρηγορση πολύ πιθανό να φύγουμε σύντομα. Για οτιδήποτε καινούριο κρατήστε με ενήμερο>>
Βγήκα από την εισοδο και μετά στην μεγάλη αυλή παρατηρώντας τον χώρο γύρω μου.Στο κέντρο του οικοπέδου υπήρχε ένα ψηλό συντριβάνι.Αριστερα και δεξιά υπήρχε βλάστηση σχηματίζοντας ένα διαδρομο για τα αμάξια φτάνοντας στην μπροστινή είσοδο της έπαυλης κάνοντας δυνατή την πρόσβαση μόνο από εδώ.Το δρομάκι αυτο κατέληγε σε ψηλες πύλες κάνοντας αδύνατη την είσοδο χωρίς καποιον να ανοίξει τις πύλες από μέσα.Προχωροντας κατά μήκος της επαυλης από την δυτική μεριά έβγαινες σε μια μεγάλη πισίνα ενώ στην ανατολική υπήρχε ένα γήπεδο του γκολφ.Οπως είπε και ο Χαρβι η έπαυλη ήταν αρκετά προστατευόμενη με φυλακές παντού και κάμερες σε κάθε εξωτερικό χώρο.
Μπήκα και πάλι μέσα την στιγμή που κατέβαινε ο Μάρκο τις σκάλες
<<Στηβ! Είσαι ξύπνιος βλέπω.Πως ήταν το δωμάτιο;Βολευτηκατε το βράδυ;>>
<<Ναι όλα ήταν μια χαρά, ευχαριστώ>>
<<Είμαι σίγουρος!Είχες καλή παρέα να σε περιμένει καλά δεν τα λέω;>>γέλασε κλείνοντας το μάτι
<<Που είναι το αφεντικό σου; Ακόμα κοιμάται;>>γέλασε προχωροντας προς το μεγάλο καθιστικό
<<Πάω να δω αν έχει σηκωθεί>>ανέβηκα τις σκάλες προχωροντας κατά μήκος του διαδρόμου.Πριν φτάσω στον Ρόι έκανα μια γρήγορη στάση στο δωμάτιο για να ενημερώσω την Κέιτ.Ανοιξα την πόρτα αλλά δεν την βρήκα μέσα
<<Κέιτ;>>βγήκα στο μπαλκόνι αλλά δεν ήταν ούτε εκεί
<<Κέιτ;>>χτύπησα στο μπάνιο αλλά ήταν άδειο
<<Κέιτ!>>που διάολο ήταν;Γαμωτο!
Βγήκα από το δωμάτιο έτοιμος να πάω να την βρω όταν έπεσα πάνω στον Ρόι
<<Πάνω στην ώρα!Σ'εσενα ερχόμουν.Πας κάπου;>>ρώτησε βλέποντας με έτοιμο να κλείσω την πόρτα
<<Ε... Ερχόμουν να σε βρω,να δω αν ξύπνησες.Ο Μάρκο είναι κάτω και σε περιμένει στο καθιστικό>>
<<Καλώς.Παμε λοιπόν...>>είπε προσπερνώντας με
Έριξα μια ματιά στο διάδρομο ψάχνοντας με το βλέμμα μου
<<Στηβ!>>
<<Ναι, ναι έρχομαι>>