επικινδυνη αποστολη

10

Κειτ...

<<Κειτ παραγγελία στο οχτώ>>
<<Τώρα!..>>σηκωσα τον γεμάτο δίσκο οταν ένιωσα το κινητο μου να δονείται...Το εβγαλα απο την πισω τσεπη ανοίγοντας το μήνυμα
"Ελα έξω απο την πισω πόρτα"
το εβαλα στην τσέπη πηγαινοντας τα ποτήρια στο τραπέζι...Τι θέλει τώρα;
<<Μαρκέλλα με καλύπτεις για λιγο;Δεν νιωθω καλα...Θα βγω να παρω λίγο αέρα>>
<<Εντάξει>>ειπε περνοντας το δισκο απο τα χερια μου...Περασα αναμεσα στο κοσμο βγαίνοντας απο την πισω πόρτα...Βγήκα εξω αλλα δεν τον βρήκα εκεί...Έπιασα εκνευρισμένη το κινητο καλώντας τον αριθμό του...Χτυπούσε αλλα δεν το σήκωνε...Μα που είναι;..Άρχισα να περπατάω τον χωματόδρομο οταν άκουσα ενα κινητο να χτυπάει...Τοτε τον είδα...Πεσμένο στο έδαφος διπλα σε μια μηχανή...
<<Φροστ...>>ψιθύρισα και αρχισα να τρεχω προς το μερος του
<<Φροστ!>>σταθηκα διπλα του προσπαθώντας να τον βοηθησω να σταθει όρθιος
<<Θεέ μου τι έγινε;>>αιμα ετρεχε απο το προσωπο του και εδειχνε να ποναει σε καθε του κίνηση
<<Ποιος...ποιος σε χτύπησε έτσι,τι έγινε;..>>
<<Βοηθησε με ν'ανεβω στη μηχανή>>ψέλλισε προσπαθωντας να σηκωθεί
<<Εισαι με τα καλα σου; Δεν μπορεις να ανεβεις πανω σε τετοια χαλια,ποσο μαλλον να οδηγήσεις...Εβγαλα το κινητο και κάλεσα ενα ταξι δίνοντας την τοποθεσια μας...Εστειλα ενα γρηγορο μηνυμα στην Μαρκελλα ζητωντας την να με καλυψει γι'αποψε λέγοντας πως αναγκάστηκα να φυγω ξαφνικα επειδή δεν ένιωθα καλά...Το εχωσα βιαστηκα στην τσεπη μου στρεφοντας την προσοχή μου πάνω του...Ειχε γειρει στην μηχανή έχοντας τα ματια κλειστά...Εδειχνε να παίρνει καθε ανασα με δυσκολία...
<<Φροστ;>>ψιθύρισα σκουντωντας τον ελαφρά αλλα παρέμεινε με κλειστά τα μάτια...Ειχα αρχισει να πανικοβαλομαι όταν ειδα το ταξί...Σηκώθηκα κανοντας του νόημα να το φερει πιο κοντά
<<Έλα,σήκω...Ηρθε το ταξι...>>σηκώθηκε με δυσκολία και περασα το μπράτσο του γυρω απο τους ωμους μου προσφέροντας του στήριγμα...Τον βοηθησα να κάτσει στο πισω κάθισμα και καθισα διπλα του...Εδωσε την διεύθυνση στον οδηγό και ξεκινήσαμε...

Είκοσι λεπτά αργότερα βρισκόμασταν εξω απο μια πολυκατοικια που δεν ειχα ξαναδεί...Θα αλλαξε διαμέρισμα...Τον βοηθησα να κατέβει και με εκεινον να με καθοδηγεί ανεβήκαμε στον δευτερο όροφο σταματώντας εξω απο την πρωτη πόρτα δεξια του διαδρόμου
Πηρα τα κλειδια απ'την τσέπη του ξεκλειδώνοντας την πορτα...Τον βοηθησα να κατσει στον καναπέ που υπηρχε στο σαλόνι οπου και επεσε βαρύς γέρνοντας το κεφαλι πισω με τα ματια κλειστά και εμεινα να στέκομαι απο πανω του μην ξέροντας τι να κανω...
<<Φροστ;>>
ανοιξε αργα τα ματια του ρίχνοντας το βλεμμα του πανω μου
<<Τι να κανω;Τρομάζω που σε βλεπω ετσι;Να ζητήσω βοήθεια;Να καλεσω ασθενοφόρο;Τι να κάνω;>>
<<Τίποτα,μη ανησυχείς...Πήγαινε,ευχαριστω για την βοήθεια...>>ψιθύρισε και εκλεισε ξανα τα μάτια του...Θα πρέπει να αστειεύεται αν πιστεύει πως θα τον παρατήσω έτσι...
Πηρα τα κλειδια του και βγηκα εξω ψάχνοντας για ένα φαρμακείο...
Ρώτησα στο περιπτερο και μου ειπε πως υπήρχε ενα στα διακόσια μέτρα...Ετρεξα μέχρι εκει αγοράζοντας αυτοκολλητες χαζές,επιδεσμους,οινόπνευμα,βαμβάκι,τσιροτα και παυσίπονα...Πληρωσα την κυρια στο ταμείο και ετρεξα πισω στο διαμέρισμα...Τον βρήκα στην ιδια θεση με τα ματια κλειστά...Τρομαξα οτι ειχε χασει τις αισθήσεις του και έτρεξα διπλα του σκουντωντας τον στον ωμο
<<Φροστ...Φροστ!>>φωναξα λιγο πιο δυνατα οταν δεν πηρα απάντηση
<<Ακόμα εδω είσαι;>>η φωνη του βγήκε βραχνή σαν να τον ειχε παρει ο ύπνος...
<<Πιες ενα για να μην πονάς...Σου πηρα παυσίπονα...>>ανοιξα την χούφτα του βάζοντας το μπουκαλακι στο χερι του...Το ανοιξε καταπίνοντας δύο...
Πήγα στην κουζινα γεμίζοντας ενα μπολ με νερο και πηρα και μια μικρή πετσετα...Καθισα προσεκτικά διπλα του βρεχοντας την πετσετα...Εβαλα διστακτικά το χερι μου κατω απο το πιγουνι του,ανασηκώνοντας το για να καθαρίσω το πρόσωπο του απο τα αίματα...Ανοιξε τα ματια καρφωνοντας με,με το βλεμμα του...Άρχισε να μου προκαλεί τρομερή νευρικότητα αλλα ευτυχως τα ξανα έκλεισε...Αφού καθάρισα το προσωπο του κοιταξα καλυτερα τις πληγες του ξεκινώντας με το κόψιμο διπλα στο χειλος του...Το καθαρισα με οινοπνευμα κλεινοντας το μ'ενα τσιροτο...Το ιδιο εκανα και με τη πληγη στη κορυφή της μυτης του...Παρεμεινε ακίνητος χωρις να αντιδραει...Το κόψιμο στο μετωπο του ηταν σε χειροτερη κατάσταση...Ηταν βαθυ και πολυ πιθανον να χρειαζοταν ράμματα...
Ενα μουγκρητό βγηκε απο τα χειλη του οταν ακούμπησα το βαμβάκι στο σημείο
<<Αυτο θα χρειαστει ράμματα,ειναι αρκετά βαθύ>>
<<Δεν είναι τίποτα>>μουρμούρισε μεσα απο τα δόντια του...Στριφογυρισα τις κορες των ματιων μου συνεχίζοντας πιο χαμηλά
<<Φροστ...Πρεπει να δω ποσο άσχημα είναι...>>ανοιξε τα ματια του κοιτωντας με για λιγο σιωπηλός...Τραβηξε την μπλουζα πάνω απο τους ωμους του μορφαζοντας απο τον πόνο πριν γειρει και παλι πίσω...Το βλεμμα μου καρφώθηκε στο γυμνό του στέρνο...Ηταν γυμνασμένος και πραγματικά σε προκαλουσε να τον αγγίξεις...Ενιωσα να αναψοκοκκινιζω και διέταξα τον εαυτό μου να συγκεντρωθει...Καλα που είχει τα ματια του κλειστα...Ψιλαφισα προσεχτικά το πλευρο του προσπαθωντας να καταλαβω την ζημιά οταν ενα έντονο βογκητο βγήκε απο τα χείλη του
<<Πρεπει να εχει σπάσει...Χρειάζεται να σε δει γιατρός!>>
<<Δεν ειναι τίποτα...Θα ξεκουραστω και αυριο θα ειναι καλύτερα...>>
<<Μην γίνεσαι αγυριστο κεφάλι!Πρεπει να σε δει γιατρος!>>με κοίταξε για λιγο και νόμιζα πως θα συμφωνούσε πριν με διαψεύσει για μια ακομη φορά
<<Ευχαριστω για οσα εκανες αλλα δεν χρειαζεται να μείνεις,δεν επρεπε να σε ανακατεψω απ'την αρχή...>>
<<Ξερεις δεν ειναι τοσο κακο να ζητας που και που λιγη βοήθεια>>του ειπα με μια δοση ειρωνειας αλλα δεν απάντησε παραμένοντας σιωπηλός...Τον πλησιασα περισσότερο συνεχιζοντας ψιθυριστά
<Πες μου τουλαχιστον τι έγινε,γιατι σε χτυπησαν ετσι;Σε καταλαβε ο Ρόι;Εχει να κανει με αυτο που σου ειπα;>>άνοιξε αποτομα τα ματια και με τραβηξε πανω του φιλωντας με φευγαλέα στα χείλη πριν πεσει και παλι πίσω...Εμεινα να τον κοιταω αιφνιδιασμενη με γουρλωμένα μάτια...
<<Γιατι το έκανες αυτο;>>ψέλλισα ακουμπώντας ξαφνιασμένη τα χειλη μου...
<<Για να σταματησεις τις ερωτήσεις...Χρειάζομαι ύπνο...>>είπε χαμηλοφωνα μεσα απο τα δοντια του και μου φανηκε πως τον πήρε ο ύπνος...
Δεν τον πιστεύω!
Σηκωθηκα αποτομα για να φυγω,πλησιαζοντας την πορτα ετοιμη να την κοπανισω αλλα την τελευταία στιγμη σταματησα...Γυρισα πισω και τον κοιταξα...Φαινοταν τόσο ήρεμος όταν κοιμόταν....Μπηκα ξανα μεσα ψαχνοντας το υπνοδωμάτιο...Πήρα την κουβερτα που ειχε πάνω στο κρεβατι και βγηκα εξω ρίχνοντας την απαλα πανω του...Εκλεισα το φως και βγηκα αθορυβα εξω αφηνοντας τον να ξεκουραστεί...

Ελπιζω να σας αρεσε το κεφάλαιο❤αν ναι αφηστε μου αστεράκι και θα ακολουθησουν κι αλλα😘😘😘