επικινδυνη αποστολη

28

Το κεφαλαιο ειναι καταλληλο για ανω των 18 ακολουθει έντονη σκηνή...Καλά μην τρομάζετε απλα το γραφω για να μην εχω θεμα με τους ορους του wattpad😉

Άνοιξα τα μάτια πριν τα κλεισω ενοχλημένος απο το έντονο φως....Κοιταξα το ρολοι στον καρπό μου συνειδητοποιώντας έκπληκτος οτι ηταν 14:00...Ειχε περασει πολύς καιρος από την τελευταία φορά που κοιμηθηκα τοσο πολύ...Χασμουρηθηκα δυνατά και το ευχάριστο αρωμα του καφέ έφτασε στα ρουθουνια μου...Περπάτησα μέχρι την κουζίνα πριν σταθώ,εκπληκτος στο θέαμα μπροστά μου...Πάνω στο τραπέζι υπηρχαν ενα σωρο πράγματα για πρωινό...Κρουασάν,τοστ,φρουτα...
<<Καλημέρα!>>ειδα τη Κειτ να στέκεται διπλα στον πάγκο με μια κούπα στο χέρι...Η μπλουζα μου επεφτε σαν φορεμα πανω της αφηνοντας ακάλυπτα τα μακρυά της ποδια...Τα μαλλιά της ηταν πιασμένα σε εναν απλό κότσο και από κάτω ήταν ξυπόλητη...Για εναν περιεργο λόγο που φανηκε τρομερά σεξι εκεινη την στιγμή...Ξεροκαταπια στρεφοντας το βλέμμα μου στο πρόσωπο της ...
<<Καλημέρα>>απάντησα με φωνή βραχνή ακόμα από τον ύπνο...Εβαλε σε μια κουπα καφέ από την καφετιέρα διπλα της πριν την ακουμπήσει μπροστά μου
<<Ελα κάθισε να φαμε μαζι>>πρότεινε τραβώντας την καρέκλα της
<<Δεν τρωω πρωινο>>έφερα την κούπα στα χείλη πινοντας με ευχαρίστηση μια μεγάλη γουλιά
<<Τι εννοείς δεν τρως πρωινο;>>ρώτησε έκπληκτη<<Ελα,καθισε,κανε σημερα μια εξαίρεση και κανε μου παρέα>>με τραβηξε απο το χερι σπρωχνοντας με να καθισω με το ζορι στη καρέκλα...Γελασα με την εικόνα αλλα δεν της εφερα αντίσταση...Καθισε και η ιδια απεναντι μου γεμιζοντας τα πιάτα μας με οτι έβρισκε μπροστά της
<<Δεν ξερω πως το κανετε αυτο μερικοί άνθρωποι;Ξυπνατε και δεν τρωτε τιποτα το πρωί,εγω αν δεν φαω νιωθω αδυναμη ολη την υπόλοιπη μέρα...Να σου βάλω και λίγα φρούτα;>>κοίταξα το ηδη γεματο πιάτο μου<<Θα σου βάλω...>>συνέχισε χωρις να περιμένει την απαντηση μου και δεν μπορεσα να μην χαμογελάσω
<<Που τα βρηκες όλα αυτα;>>δεν θυμομουν να υπηρχε σχεδον τιποτα απο αυτά στο σπίτι
<<Πήγα και τα πήρα...Δεν υπήρχε κυριολεκτικα τίποτα εδώ μέσα>>γέλασε με την έκφραση μου πριν αρχίσει να τρώει με όρεξη...Έπιασα τον εαυτο μου να την χαζεύω πριν ακολουθησω και 'γω το παράδειγμα της...
Λίγα λεπτά αργότερα είχα τελειωσει εχοντας γεμίσει ήδη το πιατο μου για δεύτερη φορά...Έγειρα πίσω έτοιμος να σκάσω...
<<Είδες που πεινουσες τελικά;>>
<<Ναι...>>
Με κοιταξε χαμογελαστή και συνέχισε να τρώει το πρωινό της...Την ειδα ξαφνικά να σοβαρευει και το χαμογελο να σβήνει απο τα χείλη της
<<Είσαι ενταξει;>>εγειρα μπροστά ανήσυχος με την ξαφνική αλλαγή της
<<Ναι...Μια χαρά...>>με κοίταξε χαμογελώντας στραβά<<Σ'ευχαριστώ που με αφησες να μείνω το βραδυ>>είπε τελικά
<<Δεν κανει τίποτα...Αν θέλεις μπορεις να μεινεις και αλλο...>>με κοίταξε εντονα<<εννοω αν δεν νιωθεις ασφαλης να γυρισεις σπιτι σου μπορείς να μεινεις εδω...Αν θελεις φυσικά,εμένα δεν με ενοχλει>>έσπευσα να διευκρινησω
<<Σ'ευχαριστώ,ειναι πολυ ευγενικο από μέρος σου...Νομίζω οτι θα ειμαι εντάξει ομως>>
<<Φυσικά>>έφερα την κούπα στα χείλη μου...Δεν υπήρχε περίπτωση να την αφήσω μόνη της...Είχα ήδη μιλήσει με τον Μαικ και είχα κανονίσει να υπάρχει καποιος να προσέχει για την ασφάλεια της παρακολουθώντας την διακριτικά.Ήξερα πως αν το μάθαινε θα γινοταν έξαλλη,γι'αυτο προτίμησα να μην της πω τίποτα...