επικινδυνη αποστολη

29

<<Φροντίστε να εχει μαζευτει το χαλι αυτό μέχρι να γυρίσω...Μπρούνο το αμάξι!>>γαβγισε πριν βγει έξω φουριοζος...
<<Τον ακουσες>>έφτασε η φωνή του Μπρούνο στ'αυτιά μου
<<Τι συμβαινει Στηβ;>>στάθηκε στην πόρτα κοιτώντας με εξεταστικά<<...Μην μου πεις οτι δεν σκοτώνεις γυναίκες>>συνέχισε ειρωνικά και γυρισα και τον κοίταξα με ολο το μίσος που ένιωθα να καθρεφτίζεται στα ματια μου...Γέλασε χλευαστικά πριν φυγει και ο ιδιος ακολουθωντας τον Ροι...Μόλις έκλεισε η πορτα πισω του ενιωσα τα γονατα μου να λυγιζουν πέφτοντας με τα γονατα στο πάτωμαe...Εκανα να παραμερισω τα ματωμένα μαλλια από το πρόσωπο της σταματώντας την τελευταια στιγμή με το χερι να απέχει ελάχιστα εκατοστα απο το μάγουλο της...Της ειχα υποσχεθει πως ολα θα πηγαιναν καλα...Πως θα την εβγαζα απο 'κει μεσα... Απέτυχα...
Με τρεμαμενα χερια πλησιασα το δικο της σφίγγοντας απαλά τα δάχτυλα της οταν ενιωσα ενα κομμάτι χαρτι μέσα στην παλάμη της...Το τράβηξα αργά ανοίγοντας το μπερδεμένος...Υπήρχε σχεδιασμενο ενα ρολοι οπου οι δείκτες του έδειχναν 12:10....Το έβαλα γρήγορα στη τσέπη μου χωρις να δώσω παραπανω σημασία...Κρατησα το χερι της μεσα στη παλαμη μου νιώθοντας το παγωμένο...Έκλεισα τα ματια εισπνεοντας βαθιά πριν σηκωθώ απότομα...Εσφιξα τα δόντια αφήνοντας την αναπνοη μου να βγει αργά σε μια προσπάθεια να ελέγξω τον εαυτο μου και ανοιξα την πόρτα...Δυο άντρες περίμεναν απ'έξω...
<<Όταν γυρίσει ο Ροι να έχει μαζευτεί το χάλι μέσα>>εδωσα την εντολή και άρχισα να προχωραω με γρήγορο βημα αναμεσα στους θαμώνες του μαγαζιου σπρώχνοντας οποιον έβρισκα μπροστά μου οταν ένιωσα καποιον να πέφτει πάνω μου
<<Εη πρόσεχε που...Στηβ τι...>>
<<Όχι τώρα Κέιτ...>>
Βγηκα απο τη πισω πόρτα περπατωντας στον ερημο δρόμο και κατευθύνθηκα προς την μηχανή εισπνεοντας δυνατα...
<<Γαμωτο!>>της έδωσα μια κλοτσια σπρωχνοντας την μακριά πριν πεσει στο έδαφος...
<<ΓΑΜΩΤΟ!>>στηριχτηκα με τις παλάμες στα γονατα εισπνεοντας βαθια..
Ενιωθα την καρδια μου ετοιμη να βγει απο το στήθος μου...Έπεσα στο ενα γονατο παίρνοντας κάθε ανάσα με δυσκολία...
<<Στηβ>>ένιωσα το αγγιγμα της στον ώμο μου αλλα δεν κουνηθηκα...Παρέμεινα με τα μάτια καρφωμένα στο έδαφος...
<<Φροστ>>την είδα να σκυβει μπροστα μου φτάνοντας στο ιδιο υψος...
Ακούμπησε τα χερια της στο προσωπο μου σηκωνοντας το απαλά
<<Όλιβερ...>>ψιθύρισε και σήκωσα το βλεμμα μου πάνω της
<<Τι έγινε;Μίλησε μου...Σε παρακαλώ...>>η φωνή της ήταν ήρεμη αλλα έντονη ανησυχια καθρεφτιζοταν στα ματια της
<<Την σκότωσαν...>>οι λεξεις βγηκαν με δυσκολια απο τα χειλη μου
<<Τι;..Ποιον;>>
<<Η Αμάντα ειναι νεκρή!>>ειπα πιο έντονα<<Την σκότωσαν...την σκοτωσαν και δεν εκανα τίποτα...Την σκότωσα...>>
<<Όλιβερ μη...>>
<<Την σκότωσα Κέιτ...>>επανέλαβα θυμωμένος<<...Της είχα υποσχεθεί οτι θα την εσωζα,οτι θα την έβγαζα απο 'κει μέσα και τωρα ειναι νεκρη καταλαβαινεις;Ο Μπρούνο την πυροβόλησε εν ψυχρώ...>>σηκώθηκα απότομα έχοντας την ξαφνικη ανάγκη να κινηθώ<<Θα τον σκοτώσω...Στ'ορκίζομαι θα το πληρώσει...>>σηκωσα όρθια την μηχανη πιάνοντας το κρανος απο το έδαφος
Εβρισα εξφενδονιζοντας με δύναμη το κρανος στον απέναντι τοιχο με αποτέλεσμα να διαλυθει σε χιλια κομμάτια
<<Ολιβερ...>>
<<Στ'ορκίζομαι Κέιτ θα τον σκοτώσω!>>
Ηρθε μπροστά μου αναγκάζοντας με να την κοιταξω<<Ακούς τι λες;..Πιστεψε με,ξερω πως νιώθεις,περισσότερο απο τον καθένα αλλα μην αφήσεις τον θάνατο της να παει χαμένος...Καντον να μετράει...Ο Μπρούνο ειναι...>>κουνησε το κεφάλι της με απέχθεια<<...Δεν του αξιζει να ζει με ολα οσα εχει κάνει...Αλλα εχεις το προβάδισμα,εχεις κερδισει την εμπιστοσύνη του Ρόι και το χειροτερο που θα μπορουσες να του κανεις ειναι να στρεψεις τον Ροι εναντιον του...Χωρίς την εύνοια του είναι ενα τίποτα...Τοτε πραγματικά θα εχει χασει τα πάντα...Ολιβερ>>ακουμπησε την παλαμη της απαλά στο πρόσωπο μου<<Μείνε μαζι μου...>>ψιθύρισε απαλά...Την κοιταξα σταθερά βλέποντας την αγωνία στα μάτια της
<<Εντάξει>>

Μικρό κεφαλαιο το ξερω😕ελπιζω να σας αρεσει😘