επικινδυνη αποστολη

46

Έκλεισα την πόρτα πίσω μας πετώντας τα κλειδιά στο τραπεζάκι.Ακουμπησε την τσάντα της στο πάτωμα και πήγε στο σαλόνι πέφτοντας βαριά στον καναπέ.Την μάζεψα ακουμπώντας την στη καρέκλα
<<Είμαι τόσο κουρασμένη...Νόμιζα πως δεν θα φτάναμε ποτέ!Θα μπω για ένα μπάνιο και μετά θα φτιάξω κάτι να φάμε!>>σηκωθηκε το ίδιο απότομα πηγαίνοντας αυτή τη φορά στην κουζίνα.Σε λίγο άκουσα ντουλάπια να ανοιγοκλείνουν
<<Μακαρόνια με σάλτσα και πιπεριές;>>ρώτησε κοιτώντας με από την κουζίνα.Ανασηκωσα τους ώμους αφήνοντας την επιλογή σ'εκεινη
<<Μακάρονια λοιπόν!>>βγήκε ξανά μπαίνοντας στο μπάνιο και σε λίγο άκουσα τον ήχο της ντουζιέρας να έρχεται από μέσα
Κάθισα στον καναπέ περνώντας τα χέρια ανάμεσα στα μαλλιά στηρίζοντας τα πίσω στον αυχένα.Πραγματι είχαμε πέσει σε τρελή κίνηση στον γυρισμό.Καλυψαμε την περισσότερη απόσταση με ένα από τα ιδιωτικά ελικόπτερα του Μάρκο το οποίο προσγειώθηκε στο πιο κοντινό σημείο που του επιτρεποταν και από εκεί συνεχίσαμε με τα αμάξια που μας περίμεναν.Η μια ώρα διαδρομή μετατράπηκε σε τρεις λόγω της κίνησης που επικρατουσε στο κέντρο της πόλης.Εβγαλα το στικάκι από την τσέπη μου φυλάσσοντας το σε ασφαλές σημείο.Αν ήμασταν τυχεροί θα βρίσκαμε αρκετά στοιχεία εναντίον τόσο του Μάρκο όσο και του Ρόι μαζί και όσων εμπλέκονταν στις δουλειές τους.Αυριο θα πήγαινα από τα κεντρικά να το εξετάσω διεξοδικά.

<<Μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;>>είχαμε φαει εδώ και κάποια ώρα και καθόμασταν στο σαλόνι εγώ δουλεύοντας πάνω στο λάπτοπ και εκείνη χαζεύοντας στη τηλεόραση
<<Δεν μου είπες ποτέ γιατί το κάνεις όλο αυτό...Εγω... Ξέρεις τους λόγους μου...Αλλά εσύ; Καταλαβαίνω ότι κατά κάποιο τρόπο είναι προσωπικό και για σένα>>σταμάτησα αυτό που έκανα πριν κατεβάσω τελικα την οθόνη ακουμπώντας το λάπτοπ δίπλα μου
<<Κάποτε με είχες ρωτήσει αν έχω αλλα αδέρφια και σου μίλησα για την αδερφή μου,την Λίλλη.Η Λίλλη ήταν αυτή που με μεγάλωσε.Πέρα από αδερφή μου ήταν και μητέρα για μένα...Ημουν 8 χρονών όταν την απήγαγαν έξω από το σπίτι μας,την ώρα που πήγαινε στη δουλειά.Βρέθηκε νεκρή δύο μήνες αργότερα.Την είχαν...>>ξεροκαταπια αποτραβοντας το βλέμμα μου από το δικό της<<Την είχαν κακοποίησει σεξουαλικά και στο χέρια της βρέθηκαν σημάδια από βελόνες>>άφησε ένα μικρό επιφώνημα φέρνοντας τα δάχτυλα στα χείλη της
<<Φροστ... Λυπάμαι... Λυπάμαι τόσο πολύ...>>
<<Υποθέτω ότι προσπαθώ να βοηθήσω όσο δεν μπόρεσα να βοηθήσω τότε>>είπα σφίγγοντας τα δόντια
<<Δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα παραπάνω τότε...Ησουν μόλις 8 χρονών>>την κοίταξα χωρίς να μιλήσω παρά άπλωσα το χέρι πιάνοντας ξανά το λάπτοπ αλλά με σταμάτησε ακουμπώντας την παλάμη της πάνω από τη δική μου
<<Είσαι ένας έντιμος πράκτορας.Προσπαθησεις συνέχεια να βοηθάς όσους σε χρειάζονται όπως έκανες και με εμένα και όχι μόνο μια φορα αλλά επανελημενα.Απο την μέρα που ήρθα και ζήτησα την βοήθεια σου μέχρι και σήμερα.Παρακουσες τις διαταγές των ανωτέρων σου ρισκάροντας τόσο την καριέρα σου όσο και την ίδια σου την ζωη δουλεύοντας τόσο κοντά με τον Ροι προσπαθώντας να σώσεις όλα αυτά τα αθώα κορίτσια>>με κοίταξα στα μάτια πριν συνεχίσει το ίδιο έντονα
<<Η αδερφή σου δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο περήφανη για σένα>>
χαμογελασα ξεροβηχοντας αμήχανος νιώθοντας τα μάτια μου για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό να υγραινουν
<<Σ'ευχαριστώ Κέιτ,το εκτιμώ>>χαμογέλασε σφίγγοντας περισσότερο το κράτημα της