επικινδυνη αποστολη

17

Αφησα ενα μουγκρητο ανοιγοντας τα ματια,ενοχλημενη απο τον έντονο θορυβο...
<<Τι στο...>>χρειάστηκα λιγα λεπτα για να συνειδητοποιήσω πως αυτό που προκαλουσε τον θορυβο ηταν η πορτα που κοπανουσε...Πετάχτηκα απότομα νιωθοντας την καρδια μου να χτυπαει σαν τρελη...Έτρεξα μεσα στη κουζίνα με την πορτα να χτυπαει ακομα πιο δυνατα ετοιμη να σπασει...Ανοιξα με τρεμαμενα χερια το πρωτο συρταρι και έβγαλα ενα μαχαιρι κρατώντας το σφιχτα με τα δυο μου χερια νιώθοντας τις αρθρωσεις μου να ασπριζουν...
<<ΚΕΙΤ!ΚΕΙΤ ΕΙΣΑΙ ΜΕΣΑ;ΚΕΙΤ!..>>
<<Φροστ;..>>ψελισσα αναγνωριζοντας την φωνη του...Χαμηλωσα το μαχαιρι και ξεκλειδωσα την πόρτα την στιγμη που ετοιμαζοταν να πέσει πάνω της
<<Φροστ...>>
<<Είσαι καλα;Ήρθαν απο'δω;Σε πείραξαν;Τι εγινε...>>
<<Τι;Πιο αργα,τι λες;Ποιος να ήρθε απο 'δω;>>φαινοταν ανησυχος και δεν έβγαζα άκρη απο τα λογια του
<<Γιατι δεν το σηκωνεις το γαμημένο κινητο σου;>>φωναξε τρανταζοντας με απο τους ώμους νιωθοντας τον να με πονάει
<<Φροστ,με πονας σταματα!>>απομακρυνε αμεσως τα χερια του κανοντας ενα βημα πισω πριν αρχισει να βαδιζει μεσα στο δωματιο φανερα εξοργισμενος,περνώντας τα χερια αναμεσα στα μαλλια...Γιατι ήταν τόσο θυμωμένος;Τι τον έπιασε πάλι;
<<Δεν καταλαβαινω...>>αρχισα να λεω διστακτικά<<...Τι εγινε;>>
<<Τι εγινε; Έγινε πως νονιζα πως ήσουν νεκρη!>>φωναξε αντικρίζοντας με τωρα κατάματα...Ανταπεδωσα το βλεμμα προσπαθωντας να κρυψω την ταραχή μου στο ακουσμα των λογων του
<<Νεκρη;Γιατι να...>>
<<Σε επαιρνα τοσα τηλεφωνα!Σου αφησα τοσα μηνυματα!..Ο Ροι ξέρει πως καποιος απο το μαγαζι δουλεύει για την αστυνομια και εστειλε τον Μπρουνο να λύσει το προβλημα>>
Ένιωσα τα ποδια μου να τρεμουν και στηριχτικα στον τοιχο διπλα μου
<<Τι;>>η φωνη μου βγηκε ψιθυριστη και δεν ημουν σιγουρη πως με άκουσε
<<Νομιζα οτι σε κατάλαβαν...Προσπαθουσα τοση ωρα να σε προειδοποιησω αλλα το κινητο σου δεν λειτουργούσε>>
<<Το...Το ειχα κλεισει...Ήθελα λιγη ησυχια και...>>
<<ΗΣΥΧΙΑ;Κειτ με δουλευεις;>>η φωνη του ακουστηκε σε ολο το διαμέρισμα πριν σταθει ακριβως μπροστά μου
<<Δεν ήθελα να...>>
<<Τι;Δεν ηθελες τι;>>δεν απάντησα παραμένοντας σιωπηλή...Τι μπορουσα αλλωστε να πω;
<<Εχεις καθε δικιο να εισαι θυμωμένος και σου ζηταω συγγνώμη>>δεν ηξερα τι αλλο να πω...Ειχε δίκιο...Ηταν ανοητο απο μερους μου να απενεργοποιησω το κινητο μου...
Με κοιταξε για λιγο σιωπηλος πριν παει τελικα και καθισει στον μικρο καναπε στο δωματιο...Τον πλησιασα και καθισα οπως και την αλλη φορα στο κρεβάτι ακριβως απέναντι του...

<<Δεν γινεται ετσι...Δεν παει ετσι...Πρέπει να μπορω να σε βρισκω ανα πασα στιγμη...>>αρχισε τελικα να λέει
<<Το ξερω...>>

Μειναμε σιωπηλοι και για λιγο δεν μιλουσε κανενας
<<Εσυ που ησουν;>>τον ρωτησα σπάζοντας πρωτη τη σιωπή
<<Οριστε;>>σηκωσε το βλεμμα του πανω μου χωρις να καταλαβαινει την ερώτηση μου
<<Ειπες οτι μου έστελνες μηνυματα και με επαιρνες τηλεφωνο,νόμιζες πως ειχες αργησει να έρθεις...Γιατι καθυστερησες;Ησουν με τον Ρόι;>>
<<Με ειχε αφησει καπου να κανονισω μια δουλειά...>>οταν εφυγε απο το καταστημα διεταξα τους αλλους δυο να συνεχισουν τη δουλεια λεγοντας ότι θα πηγαινα να ριξω μια ματια τριγυρω για τυχόν αντρες της αστυνομίας που μπορεί να παρακολουθούσαν το μαγαζι...Πρεπει να γυρισω πίσω πριν υποψιαστουν τίποτα...
<<Ξερω πως δουλευεις στην υπόθεση του Ροι παρα τις εντολες της διοικησης σου...Δεν θα εχεις περισσοτερα μπλεξίματα αν αρχισεις να λερωνεις τα χέρια σου για τον Ρόι;>>μπορει να μην ημουν αστυνομικός αλλα καταλάβαινα πως οσο πιο βαθεια μπλεκει στον κοσμο αυτο τοσο περισσότερα διακινδυνεύει...Θα μπορουσαν να τουν παρουν το σημα...
<<Αυτο δεν σε αφορα!Πιστεψε με,σεβομαι το σήμα μου>>σηκωθηκε απότομα φανερα ενοχλημένος
<<Δεν ηθελα να σε προσβάλλω,αλήθεια...Απλα δεν καταλαβαίνω γιατι διακινδυνεύεις τοσα πολλα,ποτε δεν μου εξηγήσες...>>
<<Και δεν θα το κανω ουτε τωρα>>δήλωσε κοφτά
<<Εντάξει,ενταξει,περιμενε!>>σταματησε και γυρισε να με αντικρύσει
<<Ημουν και πάλι αδιάκριτη,με συγχωρείς!>>με κοιταξε χωρις να μιλήσει
<<Να σε ρωτησω κατι ακόμα;>>ξεκινησα λαμβάνοντας ενα νευμα για να συνεχίσω
<<Απο την στιγμη που δεν καταλαβαν εμενα τοτε ποιος αλλος υπάρχει;Μηπως εισαι εσυ και απλα το ειπαν επιτηδες για να δουν την αντιδραση σου;>>
<<Όχι...Υπαρχει ενα τριτο προσωπο και ειναι γυναίκα...Πολυ πιθανόν κάποια απο τις σερβιτορες ή τις χορεύτριες, δεν ξερω>>
<<Και τι θα κάνεις;>>
<<Τι μπορω να κανω Κειτ;>>
<<Δεν ξερω...Δεν μπορεις να ενημερώσεις καποιον;>>
<<Ποιον Κειτ;Μη ξεχνας οτι και γω δεν θα επρεπε να ειμαι εδω.Αν αρχισω τις έρευνες θα στραφούν ολα τα ματια πανω μου και δεν μιλαω μόνο για το F.B.I...Δεν ξερω...Θα προσπαθησω να ζητησω την βοηθεια ενος φίλου μηπως μπορέσει να βοηθήσει...Τελος πάντων...Αστο αυτο σ'εμενα...Καλυτερα να πηγαίνω...>>
<<Φροστ!>>σταματησε λιγο πριν ανοίξει την πόρτα
<<Σ'ευχαριστώ...Ευχαριστώ που ηρθες να με βρεις...>>με κοιταξε για λιγο σιωπηλος και μου φανηκε πως ειδα ενα μικρο χαμογελο να εμφανιζεται στην ακρη των χειλιων του
<<Δεν κανει τιποτα>>

Τι μου κανετε;😍
Ημουν διακοπές στη Συρο και αποφάσισα γι'αυτες τις μερες να μεινω για λιγο εκτος...κινητού...Τωρα πισω στην Αθηνα😳😭
Οσοι δεν εχετε τελειωσει τις διακοπες σας,ελπιζω να παίρνατε τέλεια και οσοι επιστρέψαμε...Κουράγιο μεχρι τις επόμενες😂
Ενα μικρο κεφάλαιο για αρχή❤