επικινδυνη αποστολη

43

Βγήκα από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα πίσω μου.Προχωρησα κατά μήκος του διαδρόμου προσπερνωντας έναν από τους άντρες του Μάρκο και συνέχισα με σταθερό βήμα κρατώντας το βλέμμα μου χαμηλά.Μολις χάθηκαν τα βήματα του επιβράδυνα σταματώντας μπροστά στη σκάλα.Αντι να κατέβω όμως κάτω έριξα μια γρήγορη ματιά στην άλλη άκρη οπου πρέπει να ήταν το δωμάτιο του Μάρκο άρα πολύ πιθανόν και το γραφείο του
<<Δεσποινίς;>>γύρισα αιφνιδιασμενη από την φωνή πίσω μου
<<Ψάχνετε τα άλλα κορίτσια;>>
<<Ο...Ορίστε;>>ρώτησα νιώθοντας τις παλάμες μου να ιδρώνουν
<<Τα άλλα κορίτσια...>>ρώτησε η κ.Μαργκαρετ
<<Είναι στο υδρομασάζ, θέλετε να σας συνοδεύσω;>>
<<Ω...Εμ ξέρετε,δεν φοράω τα κατάλληλα ρούχα>>γέλασα αμήχανα δείχνοντας τα ρούχα που φορούσα σε μια προσπάθεια να την αποφύγω
<<Μα αυτό δεν είναι πρόβλημα,ότι χρειάζεστε υπάρχει εκεί>>χαμογέλασε πριν με πιάσει από το χέρι
<<Ελάτε, θα σας οδηγήσω>>
<<Ε... Ευχαριστώ...>>εριξα μια τελευταία ματιά πίσω μου πριν την ακολουθήσω.

Σε λίγο βρισκόμασταν στον χώρο του υδρομασάζ το οποίο βρισκόταν στον κάτω όροφο του σπιτιού.Πριν φύγει μου έδωσε ένα μπικίνι και μια λευκή ρόμπα να φορέσω και αφού άλλαξα στον ειδικό χώρο,μπήκα διστακτικά μέσα.
Ο χώρος ήταν ζεστος και η ατμόσφαιρα ελάχιστα θολή από τους υδρατμούς που βγαίναν από τα δυο υδρομασάζ
Ακούμπησα την ρόμπα μου σε μια από τις καρέκλες και πλησίασα αναγνωρίζοντας τις τρεις κοπέλες που ήταν εχτές στο τραπέζι.Μπηκα μέσα στο νερό κρατώντας κάποια απόσταση.Στηριχτηκα στον τοίχο πίσω μου με τα μάτια κλειστά προσπαθώντας να χαλαρώσω νιώθοντας ήδη το σώμα μου ελαφρύ.Τοτε άκουσα κάποιον να βγαίνει από το νερό.Ανοιξα τα μάτια βλέποντας δύο από τις κοπέλες να βγαίνουν έξω.Κοιταξα την κοπέλα στην άλλη άκρη.Αν δεν με απατούσε η μνημη μου πρέπει να ήταν η κοπέλα που κράτησε συντροφιά στον Μάρκο το προηγούμενο βράδυ.Ειχε καστανά μαλλιά,λεπτά χαρακτηριστικά και μέλι μάτια με λίγες φακίδες να καλύπτουν την κορυφή της μύτης της,έδειχνε τόσο νέα.Πρεπει να ήταν κοντά στην ηλικία μου
<<Γεια...>>είπα παίρνοντας την πρωτοβουλία να της μιλήσω.Ανοιξε τα μάτια κοιτάζοντας με για μερικά λεπτά
<<Γεια>>
<<Κέιτ>>
<<Σιλβι>>απάντησε πριν κλεισει ξανά τα μάτια
<<Συγνώμη μήπως έχεις κάποιο κοκαλάκι;>>γύρισε και με κοιταξε ανοίγοντας πάλι τα μάτια
<<Αφησα το δικό μου στο δωμάτιο>>εξήγησα δείχνοντας τους καρπούς μου.Τραβηξε ένα μαύρο λαστιχάκι από τον καρπό της και μου το έδωσε
<<Ευχαριστώ>>επιασα τα μαλλιά μου πριν στηριχτώ και πάλι τα τοιχώματα του τζακούζι.Μειναμε σιωπηλές μέχρι που πήρε εκείνη τον λόγο
<<Ησουν εχτές με την παρέα του κ.Μαρκο σωστά;>>την κοίταξα γνεφοντας θετικά
<<Τουλάχιστον μέχρι πού σε έστειλε το αγόρι σου στο δωμάτιο σου>>
<<Το αγόρι μου;>>
<<Ο ψηλός μελαχρινός μάλλον μέλος στην οικογένεια του αφεντικού σου>>είπε κουνώντας αδιάφορα το χέρι της στον αέρα
<<Και τι σε κάνει να πιστεύεις ότι ανήκει στην οικογένεια;>>
<<Σε έδιωξε με δική του πρωτοβουλία και δεν είδα το αφεντικό σου να αντιδράει κιόλας.Δεν κάνεις κάτι τέτοιο αν δεν έχεις κάποια μικρή δύναμη>>ένα στραβό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη μου
<<Δεν είναι το αγόρι μου αλλά ούτε μέλος της οικογένειας του κ.Ρόι>>εξήγησα στηρίζοντας την πλάτη μου πίσω<<Είναι απλά ένας από τους έμπιστους του,πιο συγκεκριμένα το δεξί του χέρι... Όσο για μενα...>>γέλασα πίκρα πριν συνεχίσω<<Εγώ είμαι απλά bonus για τις υπηρεσίες του>>προσπάθησα να ακουστω καυστική.Ηθελα να την κάνω να με συμπαθήσει σε περίπτωση που μπορούσα να μάθω κάτι που θα μας φαινόταν χρήσιμο
<<Συγνώμη,δεν...>>
<<Μην το σκέφτεσαι>>γύρισα και κοίταξα τα κορίτσια που βρίσκονταν τώρα στο άλλο τζακουζι<<Γι'αυτό φύγανε μόλις ήρθα;>>
εγνεψε επιβεβαιώνοντας τα λόγια μου
<<Τι υπάρχει έξω από την έπαυλη;>>στράφηκε προς το μέρος μου καθυστερώντας να απαντήσει
<<Βουνά και δέντρα>>
<<Δεν υπάρχει κάποιο χωριό,κάποια πόλη κοντά;>>
<<Όχι,το πρώτο χωριό που συναντάς βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά>>
<<Πόσα χιλ...>>
<<Στην θέση σου δεν θα έκανα τόσες ερωτήσεις>>με σταμάτησε απότομα
<<Γιατί;>>
<<Ξέρεις πολύ καλά γιατί>>ψιθύρισε έντονα
<<Και είσαι εντάξει με αυτό;>>
<<Έχω συμβιβαστεί και θα σε συμβούλευα να κάνεις και εσύ το ίδιο>>δεν συνέχισα την συζήτηση.Μειναμε σιωπηλές χωρίς να μιλάει καμία από τις δύο
<<Χάρηκα για την γνωριμία, υποθέτω θα τα ξαναπούμε>>βγήκα από το νερό τυλίγοντας μια πετσέτα γύρω από τη μέση μου,πήρα τα ρούχα μου και ανέβηκα στο δώματιο.
Γνώριζα ότι ρίσκαραν πολύ με την κουβέντα με την Σιλβι αλλά ήταν εσκεμμένο.Επρεπε να ταράξω τα νερά και να δω τις προθέσεις της.Ηταν η μόνη που δεν απομακρύνθηκε μόλις πλησίασα και παρά την αμυντική της στάση προσπάθησε να με προειδοποίησει για την ασφάλεια μου
Άλλαξα βιαστικά βγάζοντας το μαγιό και πηγα μέχρι τα πράγματα του Φροστ ψάχνοντας την βαλίτσα του.Αρκετο χρόνο είχαμε χαραμίσει.Επρεπε να κάνω κάτι, έπρεπε να μάθω τι σχεδίαζε ο Μάρκο με τον Ρόι.Βρήκα αυτό που έψαχνα και το έριξα βιαστικά στην τσέπη της ζακέτας.Εβαλα την τσάντα στη θέση της και βγήκα για μια ακόμη φορά από το δώματιο.
Προσπερασα την σκάλα συνεχίζοντας κατά μήκος του διαδρόμου.Στο τέλος έκανε μια στροφή αριστερά.Σταματησα ελέγχοντας πριν συνεχίσω.Μετα την στροφή ο διάδρομος τελείωνε καταλήγοντας σε ένα μικρό χώρο με μια μόνο πόρτα.Μπροστα καθόταν κάποιος από την ασφάλεια του Μάρκο.
Κοιταξα τριγύρω προσπαθώντας να βρω κάποιο όχι τόσο ορατό σημείο βρίσκοντας μια μικρή εσοχή στο σημείο που έκαναν ένωση οι δύο κάθετοι τοίχοι.
Ακουσα βήματα να έρχονται και έτρεξα αθόρυβα απέναντι πιέζοντας το σώμα μου στο κενό μένοντας τελείως ακινητη.Ο φρουρός με προσπέρασε και σε λίγο άκουσα μια πόρτα να ανοίγει πριν κλείσει ξανά.Δεν είχε πάει μακριά,μάλλον στο μπάνιο...
Βγήκα από την κρυψώνα μου και στάθηκα μπροστά στην πόρτα.Εβγαλα ενα τσιμπηδακι και αφού δάγκωσα την άκρη κοβωντας το κεφαλάκι έσκυψα στις μύτες προσπαθώντας να ανοίξω την κλειδαριά
<<Έλααα...>>έβγαλα ένα ακόμη τσιμπηδακι και πίεσα από την άλλη άκρη όταν άκουσα το κλικ της πόρτας.Μπηκα γρήγορα μέσα κλείνοντας αθόρυβα την πόρτα πίσω μου.Δεν είχα χρόνο για χάσιμο.Ετρεξα στο γραφείο ανοίγοντας τον υπολογιστή του.Εβγαλα από την τσέπη την συσκευή του Φροστ περνώντας την στην υποδοχή.Ενα μικρό παράθυρο άνοιξε και μια πράσινη μπάρα αρχισε να φορτίζει τρέχοντας ένα πρόγραμμα στο λογισμικό του υπολογιστή.
Ειχα δει τον Φροστ να το χρησιμοποιεί αρκετές φορές εισχωροντας στο σύστημα του FBI συλλέγοντας πληροφορίες.Η συσκευή ήταν μη ανιχνεύσιμη αλλά δεν λειτουργούσε με όλα τα λογισμικά
<<Έλα...Έλα...>>χτύπησα ανυπομονα τα δάχτυλα περιμένοντας το πρόγραμμα να τελειώσει όταν άκουσε τον γνώριμο ήχο του υπολογιστή
<<Ναι!..>>το είχε ξεκλείδωσει.Ανετρεξα την αρχική οθόνη διαβάζοντας γρήγορα τους φακέλους.Περασα βιαστικά μερικους φακέλους στο στιλ και μπήκα στα mail του
<<Όχι...όχι...όχι...>>κοίταξα νευρικά προς την πόρτα νιώθοντας να ιδρώνω.Ημουν έτοιμη να τα παρατήσω όταν βρήκα το όνομα που έψαχνα
<<Ναι!>>αντέγραψα ολη την συνομιλία μαζί με τα επισυναπτόμενα αρχεία της πατώντας αποστολή προς το στικάκι.
"5...10...15..." κοίταξα προς την πόρτα

"55...60..."

<<Έλα...>>κροτάλισμα ανυπόμονα τα δάχτυλα όταν άκουσα φωνές να έρχονται απ'εξω
<<Γαμωτο!..>>

Μπορείς να πηγαίνεις

Στα αυτιά μου εφτασε η φωνή του Μάρκο και τη επόμενη στιγμή άκουσα κλειδία στην πόρτα

"85...90...95...100"

Τράβηξα το στικάκι την στιγμή που άνοιξε η πόρτα και το δωμάτιο λούστηκε με φως

Στην φωτογραφία ο Μάρκο😁