επικινδυνη αποστολη

33

Πήγα ν'ανοιξω στο ακουσμα της πόρτας...
<<Έφερα το αγαπημένο σου!>>έδειξε την σακούλα που κρατούσε πριν μπει μεσα αφήνοντας τα πράγματα της πάνω στη καρέκλα...Εβγαλε τα παπούτσια της και πηγε και κάθισε οκλαδόν στο καναπέ φέρνοντας το λάπτοπ στα ποδια της.Πηγα στην κουζίνα επιστρέφοντας με μαχαιροπιρουνα και δυο κοκα κολες πριν καθίσω και γω δίπλα της...
<<Ειδες τα μουτρα του Μπρούνο σήμερα;Δεν ξερεις ποσο το ευχαριστήθηκα βλεποντας τον Ροι να φευγει με 'σενα και τον Μπρούνο να μένει πισω>>συνεχισε γελώντας με το σκηνικό...Πραγματι,ο Ροι επελεξε να πάρει εμένα μαζι του στην συναντηση με τους καινούριους συνεργάτες αφηνοντας τον Μπρούνο να ασχοληθει με την ασφάλεια του μαγαζιού...Ειχα κερδισει επιτελους την εμπιστοσυνη του...
<<Ολοι βλεπουν πως ο Ροι αρχιζει να προτιμαει εσένα απο τον Μπρούνο...Είδες τους τυπους που ηρθαν σήμερα στο μαγαζι;Άκουσα ότι ο ενας ανηκει στην μεγαλυτερη ομαδα εφοπλιστων στην πόλη και εχει τεράστιο όνομα...>>συνεχισα να την ακουω επεξεργαζοντας οσα μου έλεγε...Τον τελευταίο καιρό ειχαμε ερθει πιο κοντα με την υπόθεση...Δουλεύαμε μαζι οπότε ειχαμε χρόνο κρατώντας ο ενας τον αλλον ενημερωμένο...Ηξερα πως αν την αναγκαζα να μεινει εκτος  θα συνεχιζε μονη της βαζοντας τον εαυτο της σε περισσοτερο κινδυνο γι'αυτο προτίμησα να δουλέψουμε μαζι έχοντας την ετσι υπο την προστασία μου...
Εβγαλα τις συσκευασίες του κινεζικού απο την σακούλα δίνοντας την το ένα κουτί...Το ευχαριστο αρωμα εφτασε στα ρουθουνια μου και ενιωσα την κοιλιά μου να γουργουρίζει συνειδητοποιώντας πόσο πεινουσα...
Φαγαμε μαζι αναλύοντας  οσα ειχαμε βρει πανω στην υποθεση φτανοντας για αλλη μια φορά στο σημειωμα με τα νούμερα χωρις καποια ομως εξήγηση...
<<Δεν ξερω...Δεν βγάζουν πουθενά...>>έσμιξε τα φρυδια της μασουλωντας αργά το φαγητό της πριν ανοιξει διαπλατα τα μάτια της<<Μήπως το βλέπουμε τελειως λάθος;Μηπως δεν ειναι ημερομηνίες αλλα ειναι όντως ωρα...Δωδεκα και δεκα;>>ηταν μια απο τις αρχικές θεωριες μου αλλα δεν μπόρεσα να καταλάβω την σημασία
<<Γιατί ομως 12:10;Τι συμβαινει την ωρα αυτή;>>ξεφυσηξε διώχνοντας τα μαλλιά απο το πρόσωπο της
<<Δεν εχω ιδεα...>>μείναμε σιωπηλοί ο καθενας χαμενος στις σκέψεις του...Πηρα την αδεια σακούλα πετώντας τα άδεια κουτιά
<<Εχεις τιποτα γλυκό;>>
<<Μεσα στην κατάψυξη>>σηκώθηκε περπατωντας ξυπόλητη μεχρι την κουζίνα
<<Δεν το πιστευω!Μου πήρες το αγαπημενο μου παγωτό!>>φώναξε μεσα απο την κουζίνα...Ήρθε και παλι μέσα κρατώντας το παγωτό και δυο κουτάλια
<<Δεν ειναι κατι τρομερό...Και την τελευταία φορά ήθελες κατι γλυκό και έτυχε να το δω εχτές που πήγα στο σουπερ...>>
<<Ελα,φαε μαζι μου>>ειπε προσφέροντας μου το ενα κουτάλι
<<Δεν θελω,ευχαριστω>>
<<Ωω ελα,δοκιμασε λιγο,θα δεις θα σαρεσει>>πηρε το λαπτοπ απο τα χέρια μου και το ακούμπησε πανω στο τραπεζι
<<Ετσι και αλλιως ειναι παρα πολυ δεν θα μπορεσω να το φαω μονη μου>>
<<Την τελευταια φορά δεν ειδα να εχεις πρόβλημα>>την πειραξα αναφερόμενος στην πρώτη φορά που πήγα στο διαμέρισμα της
<<Ωωω σκασε >>ειπε γελώντας βάζοντας μια μεγαλη κουτάλια στο στόμα της αφήνοντας ένα μουγκρητό ευχαρίστησης.Γελασα με την αντίδραση της πριν αρχισω να τρωω και 'γω λιγο απο το παγωτό της...Δεν ξερω πως τα τρωει ολα αυτα και παραμένει έτσι...
Εγλυψε τα χείλη της απομακρυνοντας την σοκολατα που ειχε μεινει γυρω απο το στομα της...Άπλωσα τα δάχτυλα μου στο προσωπο της σκουπιζοντας απαλα διπλα από τα χείλη της
<<Ε..ευχαριστώ...>>ειπε χαμογελώντας αμήχανα...Πέρασε τα μαλλια πισω απο το αυτι της δαγκωνοντας το κατω χείλος της...Την μια στιγμή το βλέμμα μου βρέθηκε καρφωμένο πανω τους και την αλλη βρισκόμουν να απεχω ελαχιστα εκατοστά από το πρόσωπο της...Έσκυψα δαγκωνοντας απαλά το κάτω χειλος της...Περίμενα να με σπρώξει μακρυά οταν ενιωσα τα δάχτυλα της πάνω στο προσωπο μου φέρνοντας με περισσότερο κοντά της...Αιχμαλωτισα τα χειλη της αφηνοντας την γλωσσα μου να περάσει στο εσωτερικό της εξερευνώντας κάθε σπιθαμή της...Ήταν τόσο γλυκιά...Πέρασα το χερι μου αναμεσα στα μαλλια της βαθαινοντας το φιλι και ένα βογκητο βγηκε απο τα χειλη της...Ένιωσα το σώμα μου να αντιδράει και την έσπρωξα πισω στον καναπέ γέρνοντας πάνω της...Το χέρι μου βρέθηκε κατω απο την μπλούζα της απολαμβάνοντας την αίσθηση του κορμιού της κατω απο τα δάχτυλα μου...Ελευθερωσα τα χείλη της κατηφορίζοντας στον λαιμο της χωρις να σταματαω να την αγγιζω...Μολις τα δάχτυλα μου βρέθηκαν χαμηλά αγγίζοντας την απαλά στο σημείο μια μικρή κραυγή βγηκε απο τα χειλη της
<<Ολιβερ...>>η λέξη βγήκε σαν βογκητο απο τα χειλη της επαναφέροντας με πισω στην πραγματικότητα...Τραβηχτηκα απότομα βαζοντας μια απόσταση μεταξυ μας...
<<Συγνωμη δεν...>>πέρασα τα χερια ανάμεσα στα μαλλια κουνώντας βίαια το κεφάλι μου...Τι διαολο Φροστ!..
<<Δεν επρεπε να...>>σταματησα ξεροκαταπινοντας...Τι να πω;..Πως πηγα να την κανω δικη μου πανω στον καναπε;..
Κατεβασε τα ποδια της και φόρεσε τα παπούτσια της χωρις να με κοιταξει...Σηκωθηκε όρθια παίρνοντας την ζακετα στο χερι και αρχισε να κατευθύνεται προς την πόρτα...Την προλαβα λιγο πριν την ανοίξει
<<Κειτ...>>
<<Ολα καλα Φροστ δεν χρειαζεται απολογεισαι...Ηταν μια...Λάθος στιγμή...Θα τα πουμε αύριο>>ειπε χωρις να με κοιτάξει και ανοιξε την πόρτα
<<Κειτ!..>>δεν σταματησε παρα έκλεισε την πόρτα πίσω της
Πέρασα τα χερια αναμεσα στα μαλλια βρίζοντας τον εαυτό μου
<<Ηλιθιε!Ηλιθιε!..>>

Κειτ

Μπήκα στο σπιτι κλεινοντας την πορτα και εγειρα πανω της αφηνοντας τα δακρυα που κρατούσα τοση ωρα να κυλήσουν...
<<Ηλίθια!..>>γιατι;Γιατι επετρεψα να γίνει...Γιατι τον αφησα να με φιλησει έτσι;
Το τελευταίο διάστημα ημασταν συνέχεια μαζί και ειχα αρχισει να νιωθω πιο κοντα του...Αυτο ομως δεν σημαινε τιποτα...Ξέρω πολυ καλα πως όταν τελειωσουν ολα ο καθενας θα πάρει διαφορετικό δρόμο...Αυτος στο σωμα και γω...Εγω οσο πιο μακρυα γίνεται...
Σκούπισα βιαστικά τα μάτια μου παίρνοντας μια βαθιά ανάσα...Θα έπρεπε να ήμουν ευγνώμων που αντέδρασε έτσι γιατί τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν πολυ χειρότερα
<<Ολα καλα Κέιτ,ολα καλα το φιλι αυτο δεν σημαινε τίποτα...>>επανελαβα στον εαυτό μου αγνοώντας την καρδιά μου που χτυπούσε ακόμα σαν τρελή...

Ελπιζω να σας αρεσε😘
See you at the next one...
Ααα και καλο μηνα και Χριστός Ανέστη σε ολους❤