επικινδυνη αποστολη

9

Ένιωσα να με σέρνει στην καρέκλα δένοντας τα χερια μου πίσω...Ανοιγοκλεισα τα μάτια προσπαθώντας να καθαρίσω την όρασή μου...
<<Τι στο...>>αρχισα να τραβάω τους καρπους μου προσπαθώντας να ελευθερωθω αλλά σταμάτησα νιώθοντας το σκοινί να με κόβει...Ένιωσα κάτι υγρό να τρέχει στο μετωπο μου και κατάλαβα πως αιμοραγουσα...Σήκωσα το βλεμμα μου αντικρίζοντας τον Ροι που στεκόταν μπροστα μου στηρίζοντας το βάρος του στο γραφείο πισω του...Ο Μπρούνο βρισκόταν διπλα μου...
<<Λέγε!>>ήρθε η προσταγή από τον Ροι
<<Ελα μου;>>
<<Μην κανεις τον χαζο!Μας έδωσες σημερα;Τα γουρούνια μας περίμεναν!>>φώναξε χτυπώντας την γροθιά του στο γραφείο
<<Τα 'χεις παιξει ε;>>η γροθια του Μπρουνο προσγειώθηκε στο αριστερό μου μάγουλο...Εσφιξα τα δόντια φτύνοντας το αιμα που μαζεύτηκε στο στόμα μου...
<<Ηξεραν που και πότε!Καποιος τους πληροφόρησε γαμωτη μου!..Περιμένεις να μην σε υποψιαστώ;Δεν ξερω τίποτα για 'σενα!>>
<<Δεν σε έδωσα Ροι...>>του απαντησα σταθερα αλλα δεν μίλησε για λιγο...
<<Αυτο θα το μαθουμε πολυ σύντομα>>ειπε αργα κανοντας νόημα στον Μπρουνο ο οποιος σταθηκε μπροστά μου μ'ενα στραβο χαμογελο...Ενιωσα την γροθιά του να προσγειώνεται με δύναμη στα πλευρα μου κόβοντας μου την ανάσα...Ενα βογκητο βγηκε απο τα χειλη μου στο δεύτερο χτύπημα...Η επόμενη προσγειώθηκε στο προσωπο μου...
Τα χτυπηματα άρχισαν να έρχονται επανειλημμένα και όλα μπροστά μου αρχισαν να θολώνουν...Προσπάθησα να συγκεντρωθώ σ'ενα πραγμα αδειάζοντας τις σκέψεις μου οταν ακουσα την φωνη της ψιθυριστά μεσα στο μυαλό μου
"Ολιιιι...Ξύπνα..."

<<Αρκετα!>>η φωνη του Ροι με επανεφερε στην πραγματικότητα
<<Τωρα υποθετω είσαι έτοιμος να μιλήσεις>>ηρθε μπροστά μου ανάβοντας ενα τσιγάρο...
Ενιωσα το αιμα στο στομα μου να με πνίγει και το εφτυσα στο πάτωμα
<<Θα το πω μια και μοναδική φορα...>>ξεκινησα αργα σηκώνοντας σταθερα το βλέμμα μου πάνω του
<<Ηρθα εδω και μου ειπες οτι θα πάμε κάπου χωρις καποια διευκρίνηση...Αν οπως νομίζεις σε παγιδευσα γιατί δεν άφησα τους μπάτσους να σε πιασουν;Αν θυμάσαι εγω ειμαι αυτος που τους ειδε πρώτος...Αν δεν σας ειχα προειδοποιήσει θα ημασταν τωρα ολοι με τις χειροπέδες...>>έφτυσα ξανά και εγειρα πίσω μ'ενα αυταρεσκο ύφος...
<<Όπως τα βλέπω τα πράγματα ειναι αρκετά ξεκάθαρα...Αυτη είναι η τριτη φορά που σωζω το τομάρι σου...Αν σε ηθελα νεκρο θα ήσουν ήδη πολυ καιρο τώρα γιατι μην γελιόμαστε...>>σταματησα κοιτωντας ειρωνικά τον Μπρούνο<<...Η ασφάλεια σου εχει τα χαλια της>>
Μου εριξε θυμωμένος αλλη μια γροθιά χωρις όμως να καταφερει να σβήσει το χαμόγελο απο τα χειλη μου...Πιεσα τον εαυτο μου να συνεχισει προσπαθώντας να αγνοήσω το ενοχλητικο βουητό στ'αυτια μου...
<<Αν δεν ημουν εγω δεν θα ειχες γλιτωσει ουτε την πρώτη αποπειρα εναντιον σου στο μαγαζί και σιγουρα δεν θα έβγαινες ζωντανός απο το σπιτι εκεινου του πρεζάκια...Και πανω απ'ολα αυτα εσωσα και αποψε το τομαρι σου γιατι ως συνηθως ο βλακας εδω διπλα μου κοιμαται ορθιος και δεν μπορει ουτε μια ασφαλη συνάντηση να κανονισει>>ετοιμάστηκε να με ξαναχτυπησει οταν τον σταματησε ο Ροι σηκωνοντας την παλαμη του στον αέρα...
<<Με το που ήρθα εδω φυγαμε κατευθειαν χωρις να ξερω που πηγαίνουμε...Πως διαολο υποτιθεται οτι γνώριζα;Θα επρεπε να ψαξεις άλλου για καρφιά και να αρχισεις να κανεις κατι σωστά εδω μέσα γιατί απ'οτι φαίνεται οι δικοι σου εχουν χάσει την αφοσίωση τους...>>με κοίταξε παραμένοντας σιωπηλός...
<<Λυστον>>τον διέταξε και ήρθε απο πισω κόβοντας το σκοινι...Έφερα τα χερια μπροστά περιστρεφοντας τους καρπους μου νιωθοντας το αιμα και πάλι να κυκλοφορεί στο σημείο...Σηκωθηκα σφιγγοντας τα δόντια προσπαθώντας να πνίξω την έντονη ζαλάδα και γυρισα αποτομα δινοντας μια δυνατη γροθιά στον Μπρούνο<<Εισαι τυχερος που ημουν δεμένος...>>με κοίταξε πιάνοντας το στομα του που αρχισε να αιμορραγεί και στραφηκα και παλι στον Ρόι
<<Την επομενη φορα που θα με δεσεις κοιτα να με σκοτώσεις γιατι δεν θα σου δωθει δεύτερη ευκαιρία>>δηλωσα απόλυτα σοβαρός
<<Επρεπε να βεβαιωθώ πως ησουν εντάξει>>
<<Ελπιζω να πήρες την απαντηση σου γιατι την επομενη φορα δεν θα παραμείνω με τα χέρια σταυρωμένα>>τον προειδοποίησα και βγήκα εξω...Μολις έκλεισα την πορτα πισω μου αρπαχτηκα απο το κάγκελο διπλα...Πρεπει να βγω εξω...Η μουσικη και η φασαρια γυρω μου έκαναν το βουητό ακομη χειρότερο...Κατεβηκα τρεκλιζοντας και αρχισα να περπατάω ανάμεσα στο κόσμο...Ηταν ολοι τοσο μεθυσμένοι που περασα σχεδον απαρατήρητος αναμεσα τους αλλα προτίμησα να βγω απο την πισω πόρτα που ήταν πιο κοντά στη μηχανή...
Μολις βγηκα εξω στηριχτικα στο τοίχο εισπνεοντας βαθιά...Αρχισα να περπατάω στο χωματόδρομο πλησιαζοντας με αργα βήματα την μηχανη μου...Έκανα να ανεβώ αλλα ο έντονος πόνος στα πλευρά με εκανε να διπλωθω στα δυο ρίχνοντας με στο έδαφος με κομμενη την ανασα...

Ειχα γραψει το κεφαλαιο αλλα δεν μου αρεσε καθολου και το εσβησα τελείως γραφοντας το και παλι απ'την αρχη γι'αυτο και ανεβαίνει σήμερα😳...Μικρό αλλα θα επανορθώσω στο επόμενο😋