επικινδυνη αποστολη

23

Στηβ
Την πέτυχα στο τέλος του δρομου...Έφερα τη μηχανή διπλα της σηκώνοντας το καπάκι του κράνους...
<<Ανέβα>>σταματησε γυρνώντας ξαφνιασμενη
<<Ευχαριστώ,δεν ειμαι μακρυα>>ειπε χαμογελωντας και συνέχισε να περπατάει
<<Θελεις σιγουρα ενα μισαωρο απο'δω και ειναι αργά,θα σε πεταξω>>ήταν 3 το πρωί και η περιοχη δεν ήταν ασφαλης να κυκλοφορεί μονη της
<<Δεν...Δεν παω σπίτι...>>ειπε τελικά και την κοιταξα ανασηκωνοντας το φρύδι<<Λιγο αργα για νυχτερινη βολτα δε νομιζεις;>>χαμογέλασε κουνώντας το κεφάλι
<<Πειναω αφανταστα και εχει ενα 24ωρο μαγαζί πιο κατω>>εξηγησε δείχνοντας το επόμενο τετράγωνο<<Παω να φαω τίποτα...>>
<<Καλως>>εστρεψα την προσοχη μου στο δρομο έτοιμος να φυγω οταν με σταμάτησε...
<<Αν θες μπορούμε να παμε μαζί,αν πεινας φυσικα...>>στραφηκα και την κοιταξα σιωπηλος...Η αληθεια ειναι ότι δεν ειχα φαει ολη μερα και εκείνη τη στιγμή ενιωσα το στομαχι μου να διαμαρτύρεται
<<Ανέβα!>>

Πήραμε απο δυο μπεργκερ,μαζι με ενα μπουκαλι νερο για μενα και μια μεγάλη κοκα κολα για εκείνη...Δαγκωσε μια μπουκιά από το δικό της αφήνοντας ενα μουγκρητό ευχαρίστησης...
<<Κάνουν τα καλυτερα μπεργκερ...>>ειπε σκουπίζοντας λιγη απο τη σως που έτρεξε στα χείλη της
<<Ξερεις,αυτά που τρως δεν κανουν καθόλου καλο στην υγεία σου>>σχολίασα δειχνοντας τα μπεργκερ και το αναψυκτικό της
<<Ωω ελα τώρα Φροστ,μια φορά στο τοσο δεν θα σε σκοτώσει ξερεις...Φαε,θα δεις,ειναι καλο!>>συνέχισε τρώγοντας αλλη μια μπουκιά...Στριφογυρισα τα ματια πριν αρχισω να τρωω και 'γω απο το δικο μου...
<<Εε;>>ρώτησε περιμένοντας την γνώμη μου...Δεν ηταν άσχημο...
<<Καλό είναι>>μουγκρισα συνεχιζοντας να τρώω σιωπηλός...
<<Τι επαθαν τα χερια σου;>>ρώτησε κοιταζοντας την αναστροφη της παλαμης μου...Κοιταξα τις αρθρώσεις μου...Δεν ειχαν κλεισει ακόμα...Το μυαλό μου ετρεξε στο χθεσινό συμβάν...
Ο Ροι ήθελε να παρω πληροφορίες απο καποιον που προσπάθησε να μπει στο μπαρ...Μετα τα τελευταια γεγονότα ειχαν γίνει ολοι ιδιαίτερα καχύποπτοι...Ηταν προσεκτικος αλλα δεν άργησε να κινήσει υποψιες με τις κινήσεις του...Καποιος τον είχε στείλει...Αρνηθηκε να αποκαλύψει για ποιον δουλεύει με αποτέλεσμα να χρειαστεί να αποσπασουμε με το ζόρι αυτα που θέλαμε...Ημασταν μεσα σχεδον μια ωρα και αν δεν μιλουσε συντομα,θα αναλαμβανε  καποιος αλλος που σίγουρα δεν θα δισταζε να χρησιμοποιησει τα μαχαίρια που υπηρχαν στο τραπέζι...Ο Ροι ηθελε απαντήσεις και με τον εναν ή με τον αλλο τροπο θα τις έπαιρνε...Η γροθιά μου προσγειώθηκε για αλλη μια φορά στο προσωπο του...Τον παρακολουθησα να φτύνει αιμα απο το στόμα του νιωθοντας ολο και μεγαλύτερη αποστροφή για τον εαυτό μου...Δεν θα αντεχε για πολυ ακόμα...Ημουν ετοιμος να σταματήσω οταν άρχισε τελικά να μιλάει...
<<Μεγαλη ιστορία>>είπα χωρίς να θελω να το συζητήσω...Με κοιταξε σιωπηλή χωρίς ομως να επιμείνει πριν συνεχισει και πάλι να τρώει το φαγητό της...
<<Ο συνεργάτης σου,ο πράκτορας Αλεξ αν θυμαμαι καλα...Σε ειχε συστησει Φροστ...Δεν ειναι το μικρο σου σωστά;>>
<<Οχι>>αρκεστηκα μόνο να πω...Σηκωσα το βλεμμα νιωθοντας το δικο της ακόμα καρφωμένο πανω μου...Ξεφυσηξα πινοντας λίγο απο το νερό μου...
<<Όλιβερ...Ολιβερ Φροστ...Αλλα προτιμώ σκέτο Φροστ>>αποκαλυψα βλέποντας οτι δεν υποχωρούσε
<<Όλιβερ...>>επανέλαβε σχεδον ψιθυριστά χωρις ομως να κανει αλλες ερωτησεις...
Ανοιξε το μπεργκερ της και με το ελεύθερο της χερι κουνησε το μπουκαλι με την κέτσαπ και το γυρισε ανάποδα...Προφανώς το καπάκι ηταν ανοιχτό και πριν φτάσει στο πιάτο της αρκετη ποσοτητα τινάχτηκε στη μπλουζα μου...Ενα επιφωνημα έκπληξης βγηκε απο τα χείλη της πριν καλυψει το στομα με τις παλαμες της κοιτωντας με με γουρλωμενα ματια...Το βλεμμα μου μετακινήθηκε απο το έκπληκτο βλέμμα της στην μπλουζα μου...Τοτε ειναι που την άκουσα να γελάει...Πρεπει να φαινομουν πολυ γελοίος γιατι μολις την κοιταξα άρχισε να γελάει πιο δυνατά...
<<Σσσ...Συγνωμη...>>είπε με δυσκολία μεσα απο τα γέλια της
<<Χαιρομαι που καποιος διασκεδάζει>>σχολιασα σκουπίζοντας την κετσαπ απ'τη μπλούζα
<<Σορι αλλα...>>την παρατηρησα καθως συνέχιζε να γελάει σκουπίζοντας τα μάτια της...Ηταν η πρωτη φορά που την ακουγα να γελάει με την καρδια της,το προσωπο της έλαμπε και για εναν ανεξήγητο λόγο ένιωσα μια μικρη ικανοποίηση που ημουν εγω υπεύθυνος γι'αυτό
<<Χαλια σ'εκανα>>πηρε μια χαρτοπετσέτα και τεντωθηκε στο τραπεζι σκουπίζοντας το μετωπο μου
<<Σου ξέφυγε>>σχολίασε πετώντας την στο δίσκο...Ξεροβηξα αιφνιδιασμενος με την κίνηση της και συνεχισα να τριβω την μπλουζα πριν τελικά τα παρατήσω βλεποντας οτι την έκανα μόνο χειρότερα...Ηπια απο το νερο μου νιώθοντας χορτασμενος...
<< Φροστ;..>>άρχισε διστακτικά και ειδα το πρόσωπο της να σοβαρευει<<...Να σε ρωτησω κάτι;>>την κοιταξα περιεργος γνεφοντας θετικά...
<<Οταν με βρηκατε πριν καποιους μηνες με τον συνεργατη σου,μου είπατε οτι δουλευατε σε μια υπόθεση σχετικα με το φονο της Ροζαλις αλλα δε μου ειπατε τι ακριβως ειχε συμβεί...Θα ηθελα να μαθω...>>ειχε κλείσει η υπόθεση και δεν υπήρχε λόγος να της κρυψω τα γεγονότα
<<Προστατευαμε μια μαρτυρά,δεν μπορω να σου πω το ονομα της,αλλα ο φονος ειχε γινει μπροστα στα ματια της...Ο εκτελεστης δεν την ειδε καθως ηταν κρυμμένη...Επρεπε να την κρατησουμε ασφαλη μεχρι τη δικη για να καταθεσει>>εξήγησα συνοπτικά
<<Και;Όλα πηγαν καλα;>>
<<Ναι,στο τελος κατάφερε να καταθέσει και με την βοηθεια της προβηκαμε σε πολλες συλλήψεις>>εμεινε για λίγο σκεπτικη
<<Και τωρα;Πως ειναι;Εννοώ μετα από όλο αυτο η κοπέλα είναι ενταξει;>>καταλαβα οτι ηταν σημαντικο για εκεινη να μάθει ποσο βαθιά επηρεαστηκε η ζωη της μετα απ'ολο αυτό...
<<Δεν ηταν εύκολο Κέιτ...Και δεν ηταν λιγες φορες που μπηκε σε κίνδυνο η ζωη της αλλά και όσων βρίσκονταν γυρω της αλλα τα ρίσκα αυτα άξιζαν...Καταφερε να αποδοθεί δικαιοσυνη για το θάνατο της Ροζαλις...Τώρα ειναι καλα...>>συνεχισα θυμουμενος ολα οσα περάσαμε τον τελευταιο χρόνο<<...Για την ακρίβεια εκείνη και ο πράκτορας Αλεξ περιμένουν τον πρώτο τους γιό>>με κοιταξε ξαφνιασμενη και ενα χαμογελο σχηματίστηκε στα χείλη της
<<Αληθεια;>>
<<Αληθεια>>
<<Κέιτ,δεν εχεις τιποτα να φοβάσαι...>>συμπλήρωσα κοιτώντας την σταθερα<<Δεν προκειται να σου συμβει τιποτα και ολα αυτα σύντομα θα τελειωσουν...Στο υπόσχομαι...>>