επικινδυνη αποστολη

47

Σηκώθηκα αθόρυβα προσπαθώντας να μην την ξυπνήσω...Άφησε ένα μουγκρητό μετακινώντας το σώμα της στην άλλη άκρη του κρεβατιού.Χαμογέλασα και βγηκα από το δώματιο μπαίνοντας στο μπάνιο για ένα γρήγορο ντους.Θα πήγαινα στα κεντρικά για να ανοιξω το στικάκι εξετάζοντας ότι είχε κατάφερει να περάσει μέσα η Κειτ.Δεν ήθελα να χάσω άλλο χρόνο.
Οι σκέψεις μου πήγαν στο γυμνό κορμί της που άφησα στο κρεβάτι και εικόνες από το προηγούμενο βράδυ εισέβαλαν στο μυαλό μου νιώθοντας τον ανδρισμό μου να αντιδράει και πάλι
<<Τέλεια...>>έκλεισα το ζεστό και συνέχισα με κρύο νερό...
Μόλις ετοιμάστηκα πήγα κοντά στο κρεβάτι όπου κοιμοταν ακόμα.Την σκέπασα με το σεντόνι αφήνοντας ένα απαλό φιλί στον ώμο της.
Ξυπνησε κρατώντας τα μάτια της ακόμα κλειστά
<<Τι ώρα είναι;Που πας;>>
<<Πάω στα κεντρικά, κοιμήσου είναι νωρίς ακόμα...Μόλις έχω κάτι θα περάσω να σου πω ότι βρήκα, κοιμήσου>>άφησα ένα ακόμα φιλί στο μέτωπο της αφήνοντας την να κοιμηθεί.Σε λίγο είχε βυθιστεί ξανά σε βαθύ ύπνο

Κεντρικά F.B.I
<<Καλημέρα!>>χαιρέτησα τα παιδιά πριν πάω και κάτσω στο γραφείο μου
Τράβηξα την καρέκλα μπροστά και έβαλα το στικάκι στην υποδοχή αφήνοντας τον υπολογιστή να το διαβάσει...

Λίγα λεπτά αργότερα η οθόνη του υπολογιστή μου γέμισε με τους κλειστούς φακέλους

<<Κοίτα ποιος μας θυμήθηκε>>σήκωσα το βλέμμα από τον υπολογιστή ελαχιστοποιώντας διακριτικά τους φακέλους
<<Αρχηγέ>>
<<Φροστ...Περισσοτερο λειπεις παρά είσαι εδω>>
<<Ναι,συγνωμη... Είχα κάποιες υποθέσεις να λύσω...Προσωπικες>>με κοιταξε σιωπηλός αφήνοντας τελικά έναν αναστενγμό
<<Πολύ καλά,ελπίζω να στρώθεις στη δουλειά τώρα,σε χρειάζομαι σε μια υπόθεση.Πες στον Τζον να σε ενημερώσει>>
<<Ναι αρχηγέ>>μόλις απομακρύνθηκε άνοιξα ξανά την επιφάνεια πηγαίνοντας στον πρώτο φάκελο
Αφησα ένα επιφώνημα έκπληξης ανοίγοντας και τον επόμενο
<<Μοιάζεις σαν να είδες φάντασμα>>ηρθε δίπλα μου ο Μάικ σκύβοντας πάνω στην οθόνη
<<Τι είναι όλα αυτά;>>ρώτησε καρφώνοντας το βλέμμα του στην οθόνη
<<Περίμενε...Που τα βρήκες όλα αυτά;>>ρώτησε έντονα τραβώντας την καρέκλα δίπλα μου
<<Από τον Μάρκο,τα πήρε η Κέιτ από τον υπολογιστή του>>πήρε το ποντίκι από τα χέρια μου ανοίγοντας έναν έναν τους φακέλους
<<Δεν το πιστεύω...>>μουρμουρισε σοκαρισμένος
<<Καταλαβαίνεις τι είναι αυτό;>>τον κοίταξα έντονα προσπαθώντας να χωνέψω αυτο που είχαμε μπροστά μας<<Έχω ότι χρειαζομαι για να πιάσω τόσο τον Ρόι όσο και τον Μάρκο,κοιτα...>>συνέχισα δείχνοντας κάποιες συνομιλίες τους
<<Περιγράφουν αναλυτικά τις δουλειές τους...Εδω...Δες...Ο Μάρκο δίνει μεγάλες ποσότητες από ουσίες και σε αντάλλαγμα παίρνει κορίτσια τα οποία και διακινεί.Υπαρχουν ημερομηνίες και όλα>>
<<Τι περιμένουμε τότε;Θα πάρω τον δικαστή και θα έχω ένταλμα σύλληψης αμέσως>>σήκωσε το τηλέφωνο αλλά τον σταμάτησα
<<Περίμενε...>>άφησα έναν αναστεναγμό απογοήτευσης συνειδητοποιώντας μόλις κάτι ακόμα<<Δεν έχω καμία πληροφορία για το που κρατάει τα κορίτσια.Αν τον συλλάβουμε τώρα δεν θα ομολογήσει ποτέ που τις κρύβει.Το πρώτο πράγμα που θα κάνει θα είναι να σιγουρευτεί πως δεν θα βρεθούν και χωρίς τουλάχιστον ένα από τα κορίτσια δεν υπάρχει μάρτυρας.Το μόνο που έχουμε είναι το στικάκι αυτο.Με έναν καλό δικηγόρο μπορεί να ισχυριστεί παραποίηση στοιχείων και να ξεφύγει και ότι έχουμε εναντίον του θα είναι άχρηστο>>
<<Δεν το πιστεύω... Γαμωτο! Χρειαζόμαστε μαρτυρα>>είπε αφήνοντας πίσω το τηλέφωνο
<<Πρεπει να πιέσω την κατάσταση με τον Ρόι! Πρέπει να τον κάνω να με πάρει μαζί του όπου τις κρατάει είναι ο μον...>>σταμάτησα νιώθοντας το κινητό μου να δονιζει.Το όνομα της εμφανίστηκε στην οθόνη
<<Ναι!>>αρχισε να μιλάει έντονα χωρίς να καταλαβαίνω τι λέει στην αρχή.Μόλις άρχισε να βγάζει νόημα κοίταξα έντονα τον Μάικ ο οποίος με κοίταξε ανησυχος...

Αύριο θα ανέβει και το επόμενο ❤️