επικινδυνη αποστολη

25

Μολις έβγαλα το κράνος την ειδα να κάθεται στην εισοδο της πολυκατοικίας...Στον θόρυβο της μηχανής σηκώθηκε όρθια πλησιάζοντας με γρήγορο βήμα...
<<Τι κάνεις εδω τέτοια ωρα;>>
<<Πρέπει να σου μιλήσω>>την κοιταξα σιωπηλός διακρίνοντας ταραχη σε κάθε της κίνηση...Μπήκαμε μεσα ανεβαίνοντας στον δεύτερο όροφο...Ξεκλειδωσα αφήνοντας την να περάσει πρώτη πριν την ακολουθήσω κλείνοντας την πόρτα πίσω μου...Στάθηκε στο μεσο του σαλονιού βαδίζοντας πανω κάτω νευρικά...Ακούμπησα το κράνος και τα κλειδιά πανω στο τραπέζι...
<<Τι συμβαινει;>>συνεχίσε σαν να μην με ειχε ακούσει...
<<Κειτ τι...>>σταμάτησε απότομα καρφώνοντας με στα μάτια
<<Καποιος με παρακολουθούσε...Καποιος με ακολουθησε καθως γυρνουσα σπιτι>>ξεφουρνιασε γρήγορα περνώντας νευρικά τα χερια ανάμεσα στα μαλλιά της...Την πλησιασα φτάνοντας κοντά της...
<<Εισαι σιγουρη;>>
<<Ναι Φροστ!Είμαι σίγουρη!Τον είδα!Δεν μπορεσα να διακρινω το προσωπο του αλλα ενιωσα κάποιον να με παρακολουθεί καθώς γυρνούσα απο τη προπόνηση!>>καθισε βαριά στο καναπε κρύβοντας το πρόσωπο μεσα στις παλάμες της...
Καθισα δίπλα της και γυρισε και με κοίταξε με αγωνία<<Πιστευεις οτι με εχει καταλαβει ο Ροι;>>
<<Όχι...>>κουνησα το κεφάλι αρνητικά<<...Δεν νομίζω...Θα το ειχα καταλαβει...Αλλωστε αυτο το διαστημα ασχολειται με αλλες δουλειες και λιγοτερο με το μαγαζί>>ηταν αλήθεια...Η προσοχη του ηταν τελείως στραμμένη στις δουλειες του με τους Σανντος κλείνοντας διαπραγματεύσεις με ενα ακομη καρτέλ και δεν εβλεπε τι γινοταν μεσα στο μαγαζί...
<<Τότε...Τοτε με βρήκαν...>>με κοίταξε έντρομη και ειδα ολο το χρωμα να χάνεται απο το πρόσωπο της<<Φροστ με βρήκαν...>>σηκωθηκε απότομα και την σταμάτησα πιανοντας την απο τον ώμο αναγκάζοντας την να με κοιτάξει
<<Άκουσε με...>>
<<Θα με παρουν πισω...>>
<<Κειτ!>>υψωσα την φωνη μου αναγκάζοντας την να με κοιτάξει
<<Δεν ξερω ποιος ηταν αυτός που σε ακολούθησε αλλα οποιος και αν ηταν δεν ξέρει που μενεις...Αν ηξερε δεν θα σε επαιρνε απο πισω ρισκαροντας να αποκαλυφθει αλλα θα σε περιμένε στο σπίτι σου...>>
<<Πρεπει...Πρεπει να εξαφανιστω...Όμως δεν μπορω...Δεν μπορω να τα βάλλω παλι στα πόδια οχι τωρα που ειμαστε πιο κοντα...Δεν ξερω τι να κανω...>>
<<Εη!>>ακούμπησα τις παλαμες μου στο πρόσωπο της αναγκαζοντας την να με κοιτάξει<<...Σου υποσχομαι οτι δεν θα αφησω να πάθεις τίποτα...Αυτή τη φορά δεν εισαι μονη σου>>το πρόσωπο μου απείχε ελάχιστα εκατοστά απο το δικο της...
<<Φοβάμαι...>>ψιθύρισε βουρκωμενη δαγκωνοντας τα χειλη της σαν να σιχαινοταν την γευση της λεξης στο στομα της και την ενιωσα να τρέμει
<<Μη...>>δεν θα αντεχα να την δω να κλαιει<<...Δεν προκειται να αφήσω τίποτα να σου συμβεί...Με πιστευεις;>>το βλεμμα της εμεινε για λίγα λεπτά καρφωμενο στο δικο μου...
<<Ναι...>>

<<Σ'ευχαριστω που με αφηνεις να μείνω εδω απόψε...>>
<<Δεν κανει τίποτα>>
<<Δεν ειμαι καμια φοβιτσιαρα απλα θα προτιμουσα να μην μεινω μονη σπιτι μου σημερα...>>
<<Το ξέρω ότι δεν είσαι>>ενα αχνο χαμογελο σχηματιστηκε στα χείλη μου...Το τελευταιο που θα την χαρακτήριζα ειναι φοβητσιαρα...
Στέκοταν αμηχανη στην ακρη του κρεβατιου παρακολουθωντας τις κινήσεις μου
<<Δεν χρειαζεται να κοιμηθεις στο καναπέ,δεν εχω θεμα να...>>
<<Δεν θα ξανακανουμε τη συζήτηση αυτη>>την σταματήσα πριν συνεχίσει
Πηγα στη συρταριερα βγάζοντας μια αλλαξια...
<<Φροστ;>>με σταματησε η φωνής της λίγο πριν βγω απο το δωμάτιο...
<<Ηθελα να κανω ενα μπανιο και...Δεν εχω τιποτα αλλο μαζι μου πέρα απο αυτα που φοράω...>>συνεχισε δειχνοντας τα ρουχα που φορούσε...Το βλεμμα μου έπεσε στην φορμα και στην μισανοιχτη ζακετα της αποκαλύπτοντας το κοντό μπλουζάκι που φορούσε και ενα μερος απο την κοιλια της...Τράβηξα βιαστηκα το βλέμμα νιώθοντας τον λαιμο μου να στεγνώνει
<<Στο τελευταιο συρτάρι εχω καποια φανελακια και στο προτελευταίο φόρμες.Μπορεις να βαλεις κάτι απο αυτα>>
<<Ευχαριστώ...>>εγνεψα και αφου την καληνυχτισα βγήκα έξω...
Πήρα τα ρουχα μου στο μπάνιο και μπηκα για ενα γρηγορα ντους...Αφού ντύθηκα μέσα,βγηκα ξυπολητος έξω στεγνωντας σχολαστικα με μια πετσέτα τα μαλλια...Κάθισα στον καναπε με το λαπτοπ στα πόδια ελέγχοντας τα τελευταια στοιχεια της υποθεσης που μου ειχε στείλει ο Μάικ...Οι σκεψεις μου τρεξαν στο προηγούμενο συμβάν...
Ημουν σιγουρος οτι δεν κρυβόταν ο Ρόι πισω απο τον άντρα που την ακολούθησε...Εκτος αν έχει βάλει το χερι του ο Μπρουνο...Αλλα γιατι να την ακολουθησει απο το γυμναστηριο και απλα να μην την αιφνιδιασουν στο σπιτι;..Δεν ηταν δυσκολο να βρουν που μενει αν το θέλανε...Αν ομως όντως την παρακολουθησε καποιος και εχει να κάνει με αυτους απο τους οποιους προσπαθούσε να ξεφυγει ολον αυτον τον καιρό τα πραγματα ηταν πιο σοβαρα απ'οτι ήθελα να καταλάβει...Στην περίπτωση αυτη το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν ξερει που μένει και πολυ πιθανο να την βρηκαν τυχαία...Δεν ειναι ασφαλες να παραμενει στην υποθεση....Η παρουσία της και μόνο καθημερινά στο μαγαζι την βάζει σε κίνδυνο...Θα μπορουσα να εξασφαλίσω την ασφαλεια της αλλα δεν προκειται να  συμφωνησει να καταθέσει...Πρεπει να την κρατησω ασφαλη και δυστυχώς εγω μονος δεν ειμαι αρκετός...Οσο και να μην το θέλω αργά ή γρήγορα θα πρεπει να ζητησω για μια ακομη φορα βοήθεια και πολυ φοβάμαι πως αυτη την φορά δεν θα μπορεσω να κρυψω τους πραγματικούς λόγους πισω απο τις πράξεις μου...

Ενα ακομη κεφαλαιο απο 'μενα❤
Νice to be back😉