επικινδυνη αποστολη

8

Ολιβερ...

                       ________                    

<<Κοιμησου Ολι...>>
<<Αν κοιμηθω θα φύγεις>>ειπα παραπονιαρικα
<<Αγαπη μου σου υποσχομαι πως μολις ξυπνησεις θα ειμαι εδώ...Θα σε παω και στο σχολειο τι λες;Η μαμα θα ειναι σε λιγο σπίτι>>
<<Θα εισαι εδω οταν ξυπνησω;>>την ρώτησα νιωθοντας τα βλεφαρα μου βαριά
<<Και βεβαια θα ειμαι...Γινεται να πω ψεματα στον μικρο μου αδερφουλη; Γίνεται;>>ψιθυρισε κοντα στο αυτι μου γαργαλωντας με χαμηλα στη κοιλιά κανοντας με να γελάσω απο ευτυχία...Ξαπλωσε στο κρεβατι διπλα μου και με τραβηξε στην αγκαλιά της
<<Κοιμήσου γλυκε μου Ολι και μολις ξυπνησεις θα ειμαι και παλι εδώ,διπλα σου...Κλεισε τα ματακια σου καρδουλα μου...>>ενιωσα τα βλεφαρα μου να κλείνουν...Με φιλησε απαλα στο μετωπο και χαμογελασα σφίγγοντας πανω μου τον αγαπημενο μου αρκουδο...

<<Βοήθεια!Βοηθεια!>>σηκωθηκα απο το κρεβατι και έτρεξα στο παράθυρο τριβοντας νυσταγμενα τα μάτια μου
<<Καποιος ν...>>
<<Λιλη;..>>ψιθύρισα βλεποντας την μεσα απο το παράθυρο...Δύο αντρες ειχαν αρπαξει την αδερφη μου προσπαθοντας να την βαλουν με το ζορι στο αμαξι...Κοπανησα τις παλαμες μου στο τζάμι φωναζοντας το ονομα της...Την ειδα να παλευει προσπαθώντας να τους ξεφυγει οταν ο ενας την χαστουκισε δυνατα κάνοντας την να σωπασει πριν την ρίξει στο πισω καθισμα...Λίγο πριν ξεκινησει ηρθε η τελευταία κραυγη της στ'αυτια μου
<<Ολι!..>>
                     __________

<<ΛΙΛΗ!!!>>πεταχτηκα απο το κρεβατι ουρλιάζοντας το ονομα της...Εσταζα ολοκληρος απο τον ιδρώτα νιωθοντας το φανελακι να κολλαει πανω μου σαν δευτερο δερμα...Το εβγαλα απότομα περνοντας βαθιες ανάσες...Ο ιδιος εφιαλτης ξανα και ξανά...Ειχαν περάσει τοσα χρονια αλλα ηταν παντα τοσο ξεκάθαρο σαν να μην είχε περάσει μέρα απο 'κείνο το βράδυ...Τραβηξα τα σκεπάσματα ξέροντας πως δεν θα ξανακοιμηθω και πήγα στην κουζίνα γεμιζοντας ενα ποτήρι νερό...Βγήκα στο μπαλκόνι δεχόμενος με ευχαρίστηση τον κρύο αερα πανω στο δερμα μου...Σε λίγο οι χτυποι της καρδιας μου ειχαν επανελθει στους φυσιολογικους τους ρυθμούς...Κατέβασα με μια γουλιά το νερο στο ποτήρι και μπηκα ξανα μέσα περνοντας το κινητο στα χερια μου...

<<Μαικ,κοιμασαι;>>
<<Ελπιζω να εχεις σοβαρο λογο που με παιρνεις τέσσερις τα ξημερώματα>>ηρθε απο την αλλη γραμμή η φωνή του βραχνη ακόμη απο τον ύπνο
<<Θα σου στείλω μια λιστα με μερικα ονόματα...Χρειάζομαι οτι μπορεις να βρεις για τα άτομα αυτά,τα πάντα!>>
<<Περιμενε...Ναι,μου ηρθε...>>ειπε μένοντας για λιγο σιωπηλός
<<Φιλε που εμπλεξες πάλι;Πολλα απο τα ονοματα αυτά ανήκουν στους χειρότερους εγκληματίες>>
<<Το ξερω...Γι'αυτο οπως καταλαβαινεις το θεμα επείγει>>αυτός ηταν και ο λογος που ειπα στην Κειτ να μεινει μακρυα...Οι ανθρωποι αυτοι ειναι πολυ πιο επικίνδυνοι απ'οτι νομίζει...Αν την καταλαβουν δεν θα διστασουν να την βγαλουν απ'την μεση...
<<Εντάξει,θα προσπαθήσω να σου εχω απάντηση αυριο το πρωι...Δηλαδη σημερα...Τι σημαινει η λιστα αυτη;Τι ψαχνεις;>>καθισα κουρασμένος στον καναπε πίσω μου
<<Δεν μπορω να σου πω αλλα ειναι πολυ σημαντικο...Δεν θελω να μαθει κανεις τίποτα...Ουτε ο Τζακ...>>για λιγο δεν ακουγόταν τιποτα απ'την αλλη γραμμη
<<Μαικ!>>
<<Ενταξει>>
<<Και μολις τελειωσεις κατεστρεψε την>>
<<Καταλαβα...>>
<<Ευχαριστώ φίλε>>τερματισα την κλήση αφηνοντας τη συσκευη στο τραπεζι γέρνοντας πισω στον καναπέ...Το μυαλο μου ετρεξε στην συζήτηση που ειχα με την Κέιτ...Αν αληθεύει αυτο που μου ειπε πρεπει να βιαστώ με την υπόθεση αυτή...Ηξερα πως χρησιμοποιούσε κορίτσια για πορνεία αλλά δεν περιμενα πως θα το έκανε μέσα στο μαγαζι του...Θα τον κάνω να μετανιωσει την στιγμη που με προσέλαβε να δουλέψω εκει μέσα...