Tears

14. Where are you?

P.o.v. Harm

Ik loop het steegje in, alleen ik zie Jeremy niet meer. Waar is hij? "Jeremy!?" Ik krijg geen antwoord terug. "JEREMY?!" Weer geen antwoord. Ik begin me nu echt zorgen te maken. Waar is hij? Zijn z'n ouders weer bezig? Ik begin te rennen. Ik weet dat als Jeremy hier is, hij wel gereageerd had, maar ik moet hem zoeken. Hij is mijn beste vriend, en ik laat hem niet zomaar alleen. Na een uur zoeken, geef ik het op. Hij is hier niet. Ik ben weer terug in het steegje en ga tegen een muur aanzitten. Waarom moet Jeremy dit allemaal meemaken. Er zijn miljarden mensen op deze wereld, en dan precies Jeremy. De tranen beginnen in mijn ogen te prikken. Waarom hij? Waarom?

P.o.v. Link

We zitten weer aan de eettafel te eten. Ik weet dat ik zo meteen weer weg moet, maar ik wil het liefst hier blijven. Ik weet niet, maar bij Joost voel ik me zo anders. Hij geeft me een warm gevoel. Een onbeschrijfbaar gevoel. Ik kijk op mijn telefoon hoe laat het is. Het is al 12:24. "Joost, had je me echt niet eerder kunnen wekken?" Joost schiet in de lach. "Hoe laat moet je ongeveer thuis zijn?" vraagt Joost aan me? "Rond etenstijd ongeveer, denk ik." "Laten we dit keer wel even checken of er nog treinen rijden, niet dat ik het erg vind als je nog een nachtje blijft." Ik begin te blozen. Ik wil het liefst ook nog een nachtje blijven, maar dan krijg ik gezeik met mijn ouders. Waarschijnlijk zijn ze nu al niet blij. Ik kijk op mijn telefoon wanneer de volgende trein rijdt. "Joost, hoe lang is het ongeveer lopen naar het station vanaf hier?" "Ongeveer 10 minuten, hoezo?" "Dan moet ik ongeveer kwart voor 4 weg." "Maar dan hebben we veel te weinig tijd." "Ik vind het ook jammer." "Zullen we anders nog ff gamen?" "Ja hoor!"

P.ov. Pascal

Eindelijk wordt de deur weer opengemaakt. Ik ga dood van de honger. Het is nu al 13:34, dus ik heb al bijna een hele dag zonder eten gezeten. Mijn vader komt mijn kamer binnen. "Trek gewone kleren aan en kom naar beneden!! Anders geen eten, stom kut kind!" Hij loopt de kamer weer uit. Ik pak wat kleren en trek ze aan. Daarna loop ik naar beneden. Mijn vader en moeder staan me onderaan de trap al op te wachten. Mijn vader duwt een pakketje in mijn handen. "Hier zijn de coördinaten. Je weet wat je moet doen. Als je klaar bent krijg je je eten, eerder niet!" Ik heb nog niet eens tijd om te antwoorden of ik sta al buiten.Ik voer de coördinaten in en kijk waar ik naar toe moet. Ik moet weer naar zo'n donker steegje. Wanneer ik in het steegje ben, zie ik een enorme man staan. Ik geef het pakketje en hij loopt weg. Als ik me omdraai zie ik een jongen tegen de muur aanzitten. Hij heeft ons volgens mij niet gezien, want hij zit met zijn handen voor zijn ogen te huilen. Waarom heb ik hem niet gezien? En waarom huilt hij eigenlijk? Ik negeer het wel. Ik wil snel weer naar huis, want ik heb het gevoel alsof ik bijna instort van de honger. Ik loop weer richting huis. Als ik aanbel, doet mijn vader de deur open en trekt hij mij naar binnen. "Is het gelukt?" vraagt hij op een dreigende toon. Ik knik. Mijn vader duwt een bord met eten in mijn handen en stuurt me weer naar boven. Ik vind dat niet erg, want ik kan eindelijk mijn maag vullen. Ik heb eindelijk weer eten.

P.o.v. Link

De tijd is ontzettend snel gegaan. Het is nu namelijk al half vier. Over een kwartier gaan we naar het station. "Joost, mag ik je nummer? Dan kunnen we vaker afspreken!" "Tuurlijk, why not?" Joost geeft zijn telefoon aan mij en ik geef de mijne aan hem. Ik zet mezelf in zijn contacten als Linkiee. Na een aantal minuten is het dan echt tijd om te gaan. Joost loopt met me mee naar het station, want ik weet de weg niet. Wanneer we bij het station staan, koop ik een kaartje voor de trein terug naar huis. Ik zie dat Joost het niet makkelijk heeft. Ik geef hem een knuffel. "Ik ga je missen, Link" "We gaan sowieso nog een keer afspreken!" Ik kijk naar de klok en zie dat het echt tijd is. "Joost, ik moet nu echt gaan." "Doei Link." "Doei Joost." Ik begin te lopen. Ik zwaai nog naar hem, en hij zwaait terug totdat we elkaar niet meer kunnen zien. Ik ga naar het juiste perron. Er staan niet heel veel mensen. Ik ga op een bankje zitten en wacht op de trein. Wanneer de trein aankomt ga ik weer ergens achterin zitten. Dit keer doe ik het zelf, en kiezen mijn benen niet voor mij. Achterin is het altijd rustig en ik heb rust nodig om na te denken. Nadenken over wat er allemaal wel niet is gebeurd dit weekend. Wat een raar weekend was dit.

P.o.v. Joost

"Doei Joost." Link loopt weg. Ik zwaai hem uit, totdat ik hem niet meer kan zien. Ik ga hem missen. Hij geeft me zo'n goed gevoel. Hij geeft me het gevoel alsof ik niet alleen ben. Alsof ik mag bestaan. Ik loop uit het gebouw. Ik hoop dat ik Link snel weer een keer zie. Ik loop terug naar mijn huis. Na een paar minuten lopen ben ik weer thuis. Ik open de deur en loop naar binnen. Ik trek mijn jas uit en hang hem op. Het is zo stil zonder Link. Opeens zie ik dat er iets ligt op de keukentafel. Het is een briefje. Het briefje is alleen helemaal doorweekt. Hoe komt dat briefje hier? Op het briefje staat:

Deel 1 is geslaagd, over een paar dagen zal deel 2 ook slagen

P.ov. Jeremy

Ik word wakker in een donkere kamer. Wat is er gebeurd? Waar ben ik? Ik kijk om me heen. Ik lig in een kamer met betonnen muren en een betonnen vloer. Er is een gloeilamp die de kamer verlicht. Opeens weet ik het weer. Ik was met Harm aan het lopen richting de bakker. Opeens werd ik vastgepakt en werd er iets voor mijn mond gehouden. Ik werd in een zak gepropt en nu zit ik hier. Wat doe ik hier? Opeens hoor ik de deur. Ik deins naar achter en ga tegen de muur aan zitten. De deur gaat open. Er stapt iemand die helemaal zwartgekleed is de kamer binnen. Zijn gezicht kan ik niet zien, want er zit een masker voor. "Eindelijk wakker geworden, jochie" Ik begin bang te worden. Wat willen ze van mij? "Wat willen jullie van me?" vraagt ik bang. Opeens komen ze dreigend op me aflopen. "Dat gaat je voor nu nog helemaal niks aan!" Hij loopt weer uit de kamer. Hij heeft de deur op slot gedaan, dus ik kan hier niet weg.

Halloow mensen

Ronscal en Midon komen in dit boek, maar ik ben aan het vooruit schrijven dus ze komen pas bij deel 17 ofso. SO DON'T BE MAD!! 

1200 woorden