Tears

36. Running

p.o.v. Enzo Frieser

Ik heb me net omgekleed en lig nu op een luchtbed. Ik scrol een beetje op Instagram. Ik zie een familiefoto voorbij komen. Een traan verlaat mijn ogen. Snel sluit ik de app en open ik Youtube. Ik klik een video aan en begin het kijken. Al snel verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Opeens hoor ik wat beneden. Wat gebeurt daar? NVM. Waarschijnlijk gewoon een beetje stoeien ofso. Ik stop mijn oortje weer terug in mijn oor en kijk weer verder. Na een tijdje hoor ik niks meer. Ik besluit om beneden even te gaan kijken. Misschien is er wel iets gebeurd. Ik loop de trap af. "Pascal?" Ik krijg geen antwoord. Ik roep harder. "Pascal!?" Weer is het stil. Er is niemand. Opeens merk ik dat het een grote troep beneden is. Wat is hier gebeurd? Ik begin spijt te krijgen. Waarom liep ik niet net gewoon even naar beneden? Gewoon even voor de zekerheid. Opeens zie ik de pet van Pascal bij de muur liggen. Ook zit er wat bloed op de muur. "Pascal!?" schreeuw ik nog een keer, maar nu vele malen banger. Na het incident van Jeremy en Harm vertrouw ik niks meer. Snel bel ik Jeremy. "Dit telefoonnummer dat u nu probeert te bellen, heeft op dit moment geen bereik. Probeer het later opnieuw." Ik begin banger te worden. Ik sta er alleen voor. Snel ren ik naar boven om mijn kleren aan te trekken. Wanneer ik mijn kleren aanheb, ren ik naar buiten. Ik ren door de straten heen. Overal is het donker. Bijna niemand is meer wakker. Ik zoek bijna de hele stad door. Na een tijdje rennen heb ik ze nog niet gevonden. Ik ben geen idee meer waar ik ben. Het was ook niet slim om zomaar alle kanten op te rennen. Ik zie een bankje en ga daar opzitten. De tranen rollen over mijn wangen heen. Waarom kan nooit iets goed gaan in mijn leven. Ben ik geboren om alles fout te doen? Eerst zijn Jeremy en Harm weg zonder dat ik wist wat er gaande was en nu Pascal en die andere jongen. Ik ga op mijn rug liggen. Langzaam beginnen mijn ogen dicht te vallen. Ik kan er niks tegen doen en voor ik het weet is het al  gebeurd. Ik val in slaap. Middenin een stad die ik niet ken, val ik in slaap. Good job Enzo..

p.o.v. Harm

Link en Joost lopen het bos in. Jeremy en ik kijken elkaar raar aan. Wanneer Joost en Link zien dat we niet meelopen, lopen ze weer naar ons toe. "Kom jongens, het is echt niet zo eng hoor!" zegt Link met een lach. "Geloof ons! We zijn hier al eerder geweest!" zegt Joost met een glimlach. We kijken elkaar aan en besluiten mee te lopen. Het pad wordt verlicht door waxinelichtjes, maar het blijft donker. Dit bos heeft iets raars, iets magisch. Dit bos heeft iets wat andere bossen niet hebben. Na een tijdje lopen komen we aan bij een open plek. Overal staan fakkels, zodat het veld goed verlicht is. Opeens zie ik wat licht uit de rivier komen. Er komt een klein meisje uitlopen. Wanneer het meisje op het land staat, vliegt er opeens een struik achter op ons in de fik. Er komt ook een klein meisje uit de struik. Ze gaan naast elkaar staan en kijken ons blij aan. Het meisje dat uit het vuur kwam heeft mooi donkerrood haar dat alle kanten op krult. De ander heeft Lang, stijl, blauw haar. Ze kijken met een lach naar elkaar. Dan begint het meisje met het rode haar met praten. "We gaan jullie trainen. We gaan ervoor zorgen dat jullie sterker worden!"

Sorry dat ik zolang geen deelntie heb gepost. Heb het druk met school. Soon toetsweek en ik sta niet heel goed :l