Tears

44. It's time

           

p.o.v. Pascal

Na een tijdje rijden zijn we er volgens mij. In ieder geval is de auto gestopt. De mannen openen de deuren en trekken ons uit de auto. Onze armen worden vastgebonden aan elkaar en we worden het bos in getrokken. Ik ben hier al een keer geweest, maar voor Ronald is dit onbekend terrein. Ik zie hem verbaast naar alles kijken. Wanneer we bij een open plek zijn, trekken de mannen ons mee naar een boom aan de rand van het niet al te grote veld. Ze dwingen ons tegen de boom aan te zitten. Wanneer we zitten, binden ze ons vast aan de boom, zodat we niet meer weg kunnen. Ronald en ik kijken elkaar bang aan. Opeens bedenk ik me iets. Waarom weten die mannen de weg hier zo goed? Wat verbergen ze?

p.o.v. Jeremy

Ik lig op de schouder van Harm. Ik heb net even geslapen, maar niet heel lang. Het is moeilijk om te slapen als je weet dat je het vanavond niet mag verpesten. Het moet goed gaan, anders krijgt deze wereld grote problemen. In de verte zie ik de meisjes lopen. Ze lopen richting de wilg. Is het tijd? Snel maak ik Harm, Joost en Link wakker. Nog voor de meisjes er zijn, zijn ze alle drie wakker. "Jullie moeten gaan. Ze zijn er." Zegt Red tegen ons vieren. We knikken en lopen met ze mee.     

p.o.v. Ronald

De mannen staan met z'n drieën op het veld. Ze overleggen volgens mij iets. Ik kan niet alles verstaan. Daar praten ze veel te zacht voor. "Het is bijna tijd. Over een uur gebeurt het. Dan moeten ze uitgeschakeld zijn." Hoor ik een van de mannen zeggen. Wie moeten er dan uitgeschakeld zijn? En waarvoor is het bijna tijd? Wat gaat er over een uur gebeuren? Opeens zie ik vier mensen uit het bos komen. Drie herken ik er meteen. Joost staat daar. De jongen die ik jarenlang heb gepest. Ook staan Jeremy en Harm er. Ze zitten niet bij me in de klas, maar wel op school. Maar wie is de vierde? Opeens hoor ik een van de mannen iets roepen: "De strijd kan beginnen!"