23. Where is he?

206 20 0
                                    

P.o.v. Enzo

De trein begint langzamer te rijden. We gaan alvast bij de deur staan, zodat we zo snel de trein uit kunnen. Wanneer de trein stilstaat en de deuren opengaan lopen we naar buiten. Ik kijk om me heen. Ik sta weer op dat bekende station. "Waar gaan we heen?" vraagt Milan, terwijl hij druk om zich heen kijkt. "Laten we op zoek gaan naar Jeremy." Ik begin te lopen en de jongens gaan naast me lopen.

 Wanneer we het station uitlopen zie ik al de eerste huizen staan. Ons dorp is niet ontzettend groot, dus de meeste mensen ken ik wel. In de verte zie ik het welbekende bos al. "Woow..." zeggen Enzo en Milan tegelijk, terwijl ze druk om zich heen kijken. "Ik ben echt al jaren niet meer in zo'n mooi dorp geweest." zegt Enzo. Zo mooi is dit dorp nou ook weer niet. Ik moet gelijk weer denken aan mijn ouders. Zal Jeremy wel veilig zijn? Hebben onze ouders hem veel pijn gedaan? Een traan rolt over mijn wang heen. Wanneer Enzo en Milan dat zien leggen ze allebei een arm om me heen. "Bedankt." zeg ik zacht. 

We lopen de hoek om, waardoor we in mijn oude straat komen. Wat moet ik doen? Ik kan niet zomaar aanbellen. Stel dat mijn ouders opendoen. Dan ben ik nog lang niet jarig. Opeens bedenk ik me dat Jeremy altijd een sluiproute had om het huis in en uit te komen. Ik loop naar de zijkant van het huis. Daar staat een schuur. "Wat ga je doen?" vraagt Milan. "Ik ga naar binnen." zeg ik, terwijl ik op de schuur klim. Enzo en Milan kijken me vragend aan, maar klimmen er uiteindelijk ook op. 

Ik open zachtjes het raam. Wanneer het raam geopend is, klim ik naar binnen. Jeremy is niet in zijn kamer. "Blijf hier." zeg ik zachtjes. "Enzo, je gaat niet alleen naar binnen. Stel dat er wat gebeurd." zegt Milan, terwijl hij ook door het raam klimt. "Wij gaan gewoon mee." zegt Enzo, die nu ook in de kamer van Jeremy staat. "Bedankt jongens."

 Ik loop zachtjes door de kamer heen en open de slaapkamerdeur. Ik kijk of er iemand is, maar gelukkig staat er niemand. Het is heel stil in het huis. Zullen ze niet thuis zijn? Zal ik beneden kijken? Ik twijfel, maar doe het. Enzo en Milan lopen nog steeds achter me aan. Wanneer ik beneden ben, zie ik dat er niemand is. Overal liggen bierflessen en lege kratten.  "Er is niemand thuis." zeg ik opgelucht. "Maar waar is Jeremy dan?" zeg ik zacht tegen mezelf. Waar zou Jeremy zijn als hij niet thuis is. Meestal is hij dan op school, maar de scholen zijn nu al uit. Misschien is hij bij Harm. "Jongens, ik denk dat ik weet waar Jeremy kan zijn." 


p.o.v. Joost

Ik lig nog steeds naast het beekje. Link is op mijn borst in slaap gevallen. Hij ligt best schattig. Ik ga met mijn handen door zijn donkerbruine haren heen. Opeens hoor ik voetstappen. De voetstappen komen onze richting op. Ik ga rechtop zitten en leg Link zijn hoofd op mijn schoot. Pascal komt onze richting oplopen. Hij kijkt verward naar de grond. "Snap je waarom we je hier heen moesten brengen." vraag ik zacht. Hij knikt. Ik schud Link heen en weer in de hoop dat hij wakker wordt. "Jooost." hoor ik Link met een slaperige stem zeggen. "Link, wakker worden. We gaan weer." Link opent langzaam zijn mooie groene ogen. 

Wanneer hij weer wakker is, staan we op en gaan we naast Pascal staan. We lopen weer met z'n drieën naar het station. Ik pak Link's hand vast. Link begint te blozen. Opeens hoor ik die stem weer. "Jullie hebben de derde gevonden. Nu moeten jullie de twee vinden, voor het te laat is." Link, Pascal en ik kijken elkaar raar aan. We moeten dus 2 mensen vinden, maar wie? 

We staan onderhand al weer bij het station. Er komt een trein aan en wanneer de trein stilstaat stappen we in. We gaan weer precies hetzelfde als de vorige keer zitten. Link en ik zitten naast elkaar en Pascal gaat tegenover ons zitten. De trein begint te rijden en we rijden weer richting huis. Ik kijk door het raam. Het enorme, donkere bos laten we achter ons. 


Hallo mensen

Ik ga vrijdag-avond op vakantie, dus zondag komt er een nieuw deel online als ik WiFi heb. Ik ben dan namelijk in Kroatië. Ik heb alle deeltjes al klaarliggen, maar als ik geen WiFi heb kan ik ze niet online zetten (Logisch XD).  Als het zondag niet lukt ben ik er mee bezig. 


700 woorden

TearsWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu