Tears

5. Joost?!

P.o.v Jeremy

Ik word wakker aan de kant van het meer. Ik kan me alles nog goed herinneren.  Harm ligt naast me. Hij slaapt nog. Ik besluit hem wakker te maken. Ik maak van mijn handen een kommetje en schep er wat water in. Het water in mijn handen voel goed. Ik gooi het over Harm heen en hij schrikt wakker. "Goedemorgen Hurmpie" "Jij bent echt de nare mannen" Ik lach. We besluiten ons om te kleden en naar huis te gaan. Het liefst wil ik niet. Maar ik wil Enzo nog zien. Anders zie ik hem waarschijnlijk voor een paar maanden niet meer. We stappen op de fiets en beginnen aan onze tocht naar huis. Als we bij de plek zijn waar we allebei een andere kant opmoeten stopt Harm. "Alsjeblieft Jer, hou je een beetje in. Ik wil niet dat ze je nog meer pijn doen." Hij geeft mij een een knuffel. "Ik zal mijn best doen" "Dag Jurumay" "doei Hurmpie" Dan beginnen we allebij weer te fietsen. Ik fiets zo snel mogelijk. Hopelijk is Enzo nog thuis, en hebben ze hem niet eerder gebracht. Wanneer ik thuis ben zie ik Enzo met zijn handen in zijn haar op de bank zitten. Aan zijn ogen kan je zien dat hij heeft gehuild. Ik ga naast hem zitten en sla een arm om hem heen. Hij schrikt, maar wanneer hij mij ziet zie ik een kleine glimlach op zijn gezicht. "Het komt goed, Enz" Ik probeer hem te troosten, maar ik ben zelf net zo bang. Als hij weg is, gaan we het allebei zwaar hebben. Hij zit in een illegaal geweldadig kamp, waar hij niet thuishoort. En ik, mijn leven word hier 10 keer zoveel zwaarder. Ze hebben meer thuis om mij kapot te maken en pijn te doen. Maar het aller ergste is dat ik thuis niemand meer heb. Ik sta er helemaal alleen voor.

P.o.v pascal
Ik zit nog steeds in een kamer, opgesloten en alleen. Een besef van tijd heb ik hier niet. Hoelang zit ik hier? Uren, dagen, maanden? Maanden zal het wel niet zijn, want dan was ik allang dood door te weinig voedsel. De tijd gaat hier ontzettend sloom. Ik denk veel over dingen na, want veel anders kan ik hier niet. Er heerst hier een dodelijke stilte. Ook is het heel erg koud hier. Waarom deden ze het dan ook s'nachts. Ik heb nu alleen maar een pyjama aan. Ik denk aan Kevin. Ik ga dat beeld nooit van mijn leven meer vergeten. Waarom moet ik zulke harteloze ouders hebben? Er zijn miljarden mensen op deze wereld, en dan ben ik diegene die hier mee moet leven. Ach, wat zeur ik ook. Er zal vast wel iemand zijn die het erger heeft op deze wereld. Opeens hoor ik mijn vader die in de deur opening staat. Ik ben bang. Ik weet dat mijn vader iets met me van plan is. Hij loopt naar me toe. En dan...

p.o.v. Link

*droom*

Ik zie iemand naar school fietsten. Hij is erg lang, heeft blond haar en blauwe ogen. Ik weet niet waarom maar ik krijg een raar gevoel in mijn buik. Wanneer hij zijn fietst heeft neergezet loopt hij de school. Maar als hij naar binnen loopt, wordt hij opeens tegen wat kluisjes aangeduwd door 2 gasten. Die 2 gasten beginnen hem te slaan en te schoppen. dan gaat de bel en lopen de 2 jongens weg. daarna loopt die blonde jongen ook weg. zo te zien loopt hij naar een lokaal. Er zit nog niemand in het lokaal, dus hij is de eerste. Dan zie ik opeens een bekende jongen in het lokaal lopen. Hij loopt naast een blonde jongen. Wacht, is dat niet die ene Jeremy? Hij loopt samen met die blonde naar 2 plekken achterin het lokaal. Ze gaan zitten en de les begint.

*einde droom*

ik schrik wakker. Alweer zo'n rare droom. wat gebeurt er met mij? En waarom kreeg ik zo'n raar gevoel toen ik over die lange blonde droomde? Het zou toch niet zo zijn... nee dat kan niet. dan val ik weer in slaap.

*droom*

Ik zie die lange jongen weer op school. Hij zit weer in een lokaal. Alleen ik zie Jeremy en die andere blonde jongen niet in het lokaal zitten. Dan gaat de bel en loopt de jongen naar een ander lokaal. als hij in het andere lokaal is en op zijn plek z'n boeken pakt, zie ik dat hij iets zoekt in zijn tas. Is hij iets kwijt? Hij loopt naar de docent en vraagt of hij naar zijn kluis mag. Hij is dus wel zijn boeken kwijt. Hij loopt naar zijn kluis. Als hij bij zijn kluis is zie ik opeens die 2 jongens staan. "Zoek je dit soms, lange?" Ik wil hem helpen, maar het is een droom. "H-hoe komen j-jullie d-daar aan?" Waarom kan ik niks doen? Ik wil helpen? "wij hebben zo onze mensen, Joost." Die lange blonde jongen heet dus joost. "In tegenstelling tot jou, jij hebt helemaal niemand" ze lachen. Joost ligt daar zo hulpeloos. Ik wil wakker worden. Ik kan dit niet langer aanzien. Maar het lukt niet. "Dat is helemaal niet waar!!" "zozo, en wie dan wel niet?" Er klonk een oorverdovende stilte. Ik zou nu het liefst die pesters weg willen duwen, en zeggen dat hij niet alleen is. Maar dat kan niet. Het is en blijft een droom. Zou dit echt gebeurd zijn. Of droom ik nu echte bullshit. Ik weet het niet. Maar het ziet er zo echt uit. "dat dachten we al" Ze beginnen Joost in elkaar de slaan. Todat de bel gaat. Als de bel gaat zie ik die 2 gasten wegrennen. Ik zie tranen in Joost zijn ogen. Hij loopt naar het fietsenhok. Hij pakt zijn fiets en fiets snel weg. Waar gaat hij heen? Hij staat voor een huis. Ik denk dat het zijn huis is. Hij doet de deur open en rent naar boven. Hij rent naar een kamer en gaat daar op een bed liggen. hij huilt. Ik zou hem nu willen zeggen dat hij er niet alleen voor staat. Dat hij mij heeft. Ik ken hem alleen niet. Hij weet niet dat ik ook op deze aardbol sta. Dan hoor ik opeens een raar geluid. *pieepp pieepp pieppp*

*einde droom*

ik word wakker, voor de 2e keer. Ik zet mijn wekker uit. Waarom droom ik zo raar? Ik heb nu al 2 dromen gehad over die ene Joost en 1 droom over die Jeremy. Maar kennen Jeremy en Joost elkaar? Zitten ze bij elkaar in de klas? Ik denk het wel. Waarom zou Jeremy anders bij Joost in het lokaal zitten? Maar wie is dan die andere blonde jongen die naast Jeremy zat? En waarom wordt Joost gepest? Hij is lang, maar dat is toch geen reden om gepest te worden? Een van die pesters was ook lang. Zoveel vragen gaan er door mijn hoofd heen. Ik moet dit misschien vergeten. Het is waarschijnlijk maar een droom. Ik trek mijn kleren aan en maak me klaar voor school.  Als het 8.10 is pak ik mijn fiets en begin ik aan mijn tocht naar school. Als ik op school ben, pak ik mijn boeken en doe ik ze in mijn tas. Dan loop ik naar mijn vrienden. We staan een beetje te kletsen totdat de bel gaat. We lopen naar Wiskunde. Ik zit samen met Don helemaal achteraan. We gaan zitten en de docent begint de les, maar na 5 minuten worden mijn ogen zwaar. Ze vallen dicht en ik voel dat mijn hoofd de tafel raakt. En weer krijg ik een raar beeld voor me. Wat gebeurt er toch met me?

(1300 woorden)