Tears

17. The voice

P.ov. Link

Sinds ik weg ben uit dat dorp, heb ik de hele tijd het gevoel alsof ik iets mis. Alsof er iets ontbreekt. Ik loop naar beneden. Vandaag weer een nieuwe schooldag. Het is dinsdag, dus ik begin pas het derde uur. Opeens hoor ik een stem. "Link?" Ik kijk om me heen, maar ik zie niemand. "Link?" hoor ik nog een keer. "Wie ben jij?" "Link. Je moet meewerken." Hoor ik de stem zeggen. Opeens sta ik op. Ik heb geen controle meer over mezelf. Het is weer net zoals de vorige keer. Het lijkt alsof iemand me bestuurt. Ik sta op, pak mijn jas en loop naar buiten. Ik pak mijn fiets en fiets richting het station. Waar ga ik deze keer heen? Ik werk niet tegen, want de vorige keer toen dit gebeurde lukte het ook niet. Op het station koop ik een kaartje voor de stoptrein richting Utrecht centraal, net zoals de vorige keer. Ik loop weer richting het perron en ga net zoals de vorige keer weer zitten op een bankje. Wanneer de trein komt ga ik weer ergens achterin zitten. Wat wilt die stem eigenlijk met me doen? Ik pak mijn telefoon erbij en zie dat ik een appje van Don heb gekregen.

Don: Gast, waar ben je? De les is al een kwartier bezig.

Ik wil reageren, maar toen kwam de stem weer. "Niet reageren!" Snel stop ik mijn telefoon weer weg. De trein stopt weer bij Mirbossen Centraal, maar ik stap dit keer niet uit. De trein rijd verder en ik blijf zitten. Na een tijdje stopt de trein weer. Dit keer sta ik wel op. Ik loop de trein uit en zie dat ik in Conmos ben (I know mijn namen slaan echt nergens op xD) Mijn benen begingen weer te bewegen. "Waar gaan we heen?" vraag ik hardop, in de hoop dat de stem reageert. Maar geen stem te bekennen. Ik ga een straat in. In die straat staat een enorm groot gebouw. Voor dat gebouw ligt een enorm plein. Ook is er een fietsenhok. "Moet ik naar binnen?" Ik probeer het nog een keer. Dit keer krijg ik wel antwoord. "Ja link." Ik loop het gebouw binnen. Ik zie overal kluisjes. Het is dus een school. Opeens nemen mijn benen weer de leiding. Ik loop naar de 1e verdieping. De gangen zijn daar uitgestorven. Er is niemand te bekennen. Waarschijnlijk heeft iedereen les. Ik loop richting een lokaal. "Link, werk mee en zeg niks." hoor ik de stem weer zeggen. Ik knik. Mijn lichaam loopt het lokaal binnen. In het lokaal zie ik Joost zitten. Hij kijkt me raar aan. Dat snap ik ook wel. Ik loop naar hem toe en pak zijn arm. Ik trek hem het lokaal uit. Wanneer we het lokaal uit zijn hoor ik de stem weer. Volgens mij hoort Joost de stem ook, want hij zoekt de stem, net zoals ik de eerste keer deed. "Joost, volg Link. We zullen je brengen naar de plek waar jullie moeten zijn."

P.o.v. Joost

"We zullen jullie brengen naar de plek waar jullie moeten zijn." Waar komt die stem toch vandaag. Ik kijk om me heen. Er is niemand te bekennen. "Link, hoor jij die stem ook?" vraag ik zachtjes aan hem. Al gauw heb ik daar spijt van. Hij zal me vast en zeker voor gek verklaren. "Ja, ik hoor die stemmen ook." zegt Link tot mijn verbazing. We lopen richting het treinstation. "Waar gaan we heen?" vraag ik aan Link. "Ik heb geen idee." "Maar.. Hoe?" legt zijn wijsvinger op mijn mond. "ssst, ik leg je het zo wel uit." Ik houd mijn mond en loop weer verder met Link. Wanneer we bij het station zijn, koopt Link 2 kaartjes. Ik weet niet precies waar naartoe, want het gaat allemaal te snel. Link loopt nadat hij de kaartjes heeft gekocht richting een perron. Ik volg hem. We gaan op een bankje zitten. Ik heb nog steeds geen idee wat er gebeurt. Link stond opeens in mijn klaslokaal en nam me mee. Ik hoorde en een stem en nu zit ik hier. Als snel komt de trein aanrijden en stappen we in. We gaan ergens achteraan zitten, want daar is het rustig. "Link?" "Ja, Joost?" "Kan je het nu uitleggen?" "Oke, maar je moet me beloven dat je me niet voor gek gaat uitmaken!" "Ik beloof het." Link begint met praten en ik luister aandachtig. "Vrijdag kwam ik naar dit dorp, maar dat kwam niet omdat ik me verveelde en ik ergens heen wou. Op de een of andere manier werd ik door iets bestuurd. Mijn benen namen de leiding. Ik had geen controle meer over mijn eigen lichaam. Vanochtend hoorde ik een stem. De stem zei dat ik mee moest werken. Mijn benen namen weer de leiding en ik raakte weer de controle kwijt over mijn lichaam. Ik liep weer naar het station en nam weer de trein naar jou. Al een tijdje gebeuren er rare dingen. Ik krijg regelmatig nachtmerries en ik hoor stemmen die ik vroeger niet hoorde." Ik zie dat de ogen van Link vochtig zijn. "Het komt goed Link!" Ik sla een arm om hem heen. "bedankt Joost!" Link leunt met zijn hoofd op mijn schouder. Na een paar minuten is hij in slaap gevallen. Hij ligt daar zo schattig. Opeens worden mijn oogleden ook zwaarder. Ik probeer mijn ogen open te houden, maar na een tijdje geef ik me over. Mijn ogen vallen dicht en ik val in slaap.

Hallo mensen
Dit deeltje is echt weird, I knoww
En ik ben weer lekker laat XD
Ik ga proberen om meer te uploaden maar ik heb het erg druk met school enzo soo yess.

1000 woorden