p.o.v. Link
Ik open langzaam mijn ogen. Wat is er gebeurd? Opeens herinner ik me het weer. We verdwenen om middernacht in bij het station. Maar waarom? Ik kijk om me heen. Waar ben ik? Ik zit in een bos. Het is donker. Ben ik in het bos waar alle wezens die niet thuishoren in de normale samenleving wonen? Ik sta op en kijk om me heen. Naast me zie ik de wilg staan waar we een paar dagen geleden in sliepen. Ik loop naar de wilg toe. Misschien zit er iemand in. Ik ga door de bladeren heen die de stam bedekken. Ik zie Joost en Pascal zitten. Ze zien er allebei verdrietig uit. Wanneer ze me zien, komen ze naar me toegerend en belanden we in een grote knuffel. "Waarom zitten we hier?" vraagt Pascal wanneer ze me weer hebben losgelaten. "Geen idee." Zeg ik zacht. Precies op dat moment komen er een paar andere wezens de wilg binnen. Ze zien er net zo menselijk uit als wij er uit zien. Zijn het ook Tirana's?
p.o.v. Joost
De mensen gaan voor onszitten. Wij gaan ook zitten. "Wie zijn jullie?" vraagt Link aan die mensen."Wij zijn ook Tirana's. Wanneer een Tirana hetgeen heeft voltooid waarvoor diegestuurd is, word de Tirana weer teruggebracht naar het bos. Daar moeten ze danvoor eeuwig blijven." Zegt een van de mensen voor ons. Link en Pascal kijken mebang aan. "Voor altijd?" zegt Pascal bang. "Voor altijd ja."
JE LEEST
Tears
FanfictionJeremy heeft het moeilijk thuis. Zijn ouders mishandelen hem en zijn broertje Enzo Frieser. Wanneer hij het niet meer trekt, vlucht hij het bos in. Daar gebeurt iets wat hij niet had zien aankomen. Harm is de beste vriend van Jeremy. Ze vertellen al...
