Tears

30. The hatch under te willow

p.o.v. Joost (Dit is nog voor de zwarte rook van Harm en Jeremy)

We zijn in het dorp van Link. Wanneer de trein stopt rent Link gelijk naar buiten. "Jongens, we moeten opschieten!" Link pakt mijn arm vast, en trek me mee. Pascal rent erachteraan. Na een tijdje rennen stopt Link bij een meer waar allemaal wilgenbomen omheen staan. "Hier is het..." zegt Link zacht. Hij loopt naar een wilg toe. De bladeren van de wilg hangen boven het water, net zoals in het bericht. Ze dansen mooi over het water. Link loopt door de bladeren van de wilg. De bladeren van de wilg hangen mooi om de wilg heen, waardoor je de stam niet meer kan zien. Link is ook achter de bladeren verdwenen. Ik kijk Pascal aan. Hij denkt hetzelfde als mij en we lopen tegelijkertijd Link achterna. Wanneer we door alle bladeren heen zijn, zien we dat Link op ons staat te wachten. Naast hem zie ik een luik. Waar zal dat luik naartoe leiden? Link opent het luik. Ik zie een trap. Het lijkt wel een soort van kelder. Link zet alweer de eerste stap. Ik loop achter hem aan en Pascal loopt achter mij. Wanneer we onderaan de trap staan, komen we uit bij een deur. Wat zit er achter die deur? Voor ik antwoord kan geven op mijn vraag, opent Pascal de deur. Achter de deur zit een gang met meerdere deuren. "Waar moeten we heen?" vraagt Link zacht. Ik haal mijn schouders op. "Ik ben hier ook voor het eerst hoor." zegt Pascal zacht, terwijl hij om zich heen kijkt. Opeens hoor ik gesnik. "Horen jullie dat ook?" vraag ik zacht aan de jongens. "Ja." zeggen ze allebei in koor. "Waar komt het vandaan?" vraagt Pascal. "Volgens mij van die kant." zegt Link, terwijl hij wijst. We lopen die richting op en ja hoor! Het gesnik wordt luider. We lopen verder die richting op, totdat we aan het einde van de gang staan. We staan met z'n drieën voor een deur. Volgens mij komt het gesnikt van achter deze deur. "Is het slim om nu naar binnen te gaan?" vraagt Pascal zacht. "Nee, maar anders zijn we misschien te laat." zeg ik. "We moeten bij elkaar blijven, wat er ook achter die deur zit." zegt Link, terwijl hij zijn hand naar de deurklink brengt. We knikken. Link doet de deurklink langzaam omlaag, zodat het amper geluid maakt. Wanneer hij de deur langzaam opendoet, en we naar binnen lopen, kan ik niet geloven wat ik daar aantref. Harm en Jeremy liggen onder apparaten. Het gesnik komt van Jeremy. Ik kijk naar Link en Pascal. Zij kunnen het ook bijna niet geloven. "Wat moeten we doen?" vraag ik zacht aan ze. "We moeten ze hier weghalen." zegt Pascal. Link knikt. "Link en Pascal, als jullie Harm meenemen, zorg ik wel voor Jeremy." Ik wil al naar Jeremy toelopen, maar word onderbroken door Link. "Hoe weet je de namen van ze? En wie is Harm?" "Het zijn klasgenoten van me en Harm is die blonde." zeg ik snel. Pascal en Link knikken en lopen de kamer uit. Ik wil hier zo snel mogelijk weg. Ik heb het gevoel alsof we hier niet alleen zijn. Ik loop naar Jeremy toe en zet het apparaat uit. Daarna pak ik hem op. Ik zie dat Link en Pascal achter het glas ook het apparaat van Harm uit hebben gezet. Ik loop met Jeremy de kamer uit. Ik kan makkelijk Jeremy in mijn eentje dragen, want hij is niet zo groot, integendeel tot mij. Ik wacht op Harm, Link en Pascal in de gang. Opeens zie ik een deur opengaan. Ik schrik. Gelukkig zie ik Link en Pascal, die Harm klunzig meenemen. Link heeft Harm bij zijn schouders vast. Pascal heeft de voeten van Harm vast. Ik begin een beetje te grinniken. Zo snel als we kunnen lopen we terug naar de uitgang. Harm en Jeremy zijn nog steeds bewusteloos. Wat is er met ze gebeurd? We lopen zo snel mogelijk de trap op. Wanneer we bovenaan te trap staan, klimmen we naar buiten. We doen het luik snel dicht. "Waar moeten we heen?" vraag ik snel aan ze. "Als we dat pad volgen komen we uit bij een bos. Daar kijken we wel verder wat we doen." Zegt Link. Voordat ik ook maar kan antwoorden, begint hij te lopen. Ik volg hem. Na een paar minuten lopen komen we uit bij een bos. Snel lopen we diep het bos in, zodat niemand ons kan horen. We legen Harm en Jeremy neer op de grond en gaan eromheen zitten. "Wat gaan we doen?" vraagt Pascal , terwijl hij met de bladeren naast zich zit te spelen. Wat is het toch ook een klein kind. "We kunnen het beste wachten tot ze wakker worden." zeg ik. De andere jongens stemmen in. Daar zitten we dan. Diep in het bos, naast 2 jongens die bewusteloos zijn. 

People, dit boek heeft gwn 1K reads!! Het is gewoon unbelievable dat 1K mensen dit boek leest! Bedankt!! Omdat we de 1K reads op dit boek hebben ga ik een nieuw boek online zetten. Het wordt een One-shot boenkie, dus dat XD! Ik ga daar iedere woensdag een deelntie van online zetten!

900 woorden