49. When I see you again

160 11 4
                                    

           

p.o.v. Pascal

Wanneer het felle licht is verdwenen, sta ik opeens weer voor mijn oude huis. Link en Joost staan naast me. "Wat is er gebeurd?" vraagt Link. "Ik heb geen idee." Zeg ik zacht. Opeens besef ik me waar we staan. "We zijn we terug!" zeg ik blij. Joost en Link beseffen het opeens ook. "Gaan we naar de jongens toe?"

p.o.v. Jeremy

We zitten bij Ronald thuis. Ik heb nog steeds geen idee wat er is gebeurd. De jongens verdwenen gewoon opeens. Maar waarom? Hebben ze iets misdaan? Ik mis ze ontzettend. Opeens gaat de deurbel. "Ik doe hem wel open." Zeg ik. Ik loop naar de voordeur toe. Ik wil de hendel overhalen, maar zie dat de deur op slot zit. Snel haal ik de sleutel en draai ik het slot open. Wanneer hij open is, beweeg ik de deurklink langzaam omlaag. Ik open de deur en kan mijn ogen niet geloven. Ze staan daar! Snel geef ik ze een knuffel. "Kom binnen!" zeg ik met een lach.

P.o.v. Ronald

Ik zit op de bank. Waarom staat Jeremy zolang bij de voordeur. Ik hoor de voordeur dichtgaan. Ik hoor voetstappen richting de woonkamer komen. Ik zie Jeremy staan, met nog drie andere mensen. Een daarvan rent zo snel mogelijk naar me toe. Degene die ik zo erg heb gemist. Degene waarvan ik het meest hou. Degene waar ik het meest om geef. Hij drukt zijn lippen op de mijne. Ik hou hem stevig vast en ik laat hem voorlopig niet meer los.

einde

TearsWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu