Tears

27. The game (Harm)

p.o.v. Harm

Mijn zintuigen beginnen langzaam weer te werken. Ik hoor allemaal kinderen schreeuwen. Waar ben ik? Ik open mijn ogen en zie ik dat ik midden in een bos sta. Waar kwam dat geluid vandaan? Weer sluit ik mijn ogen, en ik hoor ik het geschreeuw opnieuw. Wat gebeurt er. Ik open mijn ogen, en weer sta ik in het stille bos. Opeens zie ik een schaduw van een mens. Ik kijk achter me, maar zie niemand. Ik kijk naar de grond. De schaduw is er nog steeds. Ook zie ik voetafdrukken. Ik knipper met mijn ogen. Weer hoor ik voor een seconde de schreeuwende kinderen. Ik kijk weer naar de grond in de hoop dat de schaduw weg is, maar de schaduw is er gewoon nog. Opeens hoor ik allemaal hele luide voetstappen. Ik kijk om me heen. Ik zie helemaal niemand. Opeens hoor ik alleen stemmen. De stemmen zeggen de hele tijd 1 woord. "Harm." "Harm." "Harm." Ik kijk om me heen maar zie niemand. De stemmen blijven gewoon doorgaan. "Harm." "Harm." "Harm." Ik druk mijn handen op mijn oren in de hoop dat ik ze dan niet meer hoor, maar ze blijven maar herhalen. "Harm." "Harm." "Harm." Ik begin bang te worden en begin te rennen. Ik ren zo hard als ik kan weg. Weg van de plek waar ik net stond. Weg van de schaduw. Weg van de stemmen. Weg van alles wat me net bang maakte. Ik ren verder, totdat ik bij een dorp kom. Het dorp ziet er heel erg duister uit. Alle huizen zijn oud en vervallen. Overal groeit klimop en op veel muren zit graffiti. Nergens is leven te bekennen. Opeens zie ik waar ik ben. Ik sta in mijn dorp. Maar waarom is het zo verlaten? Wat is hier gebeurd? Ik loop verder het dorp in. Het is erg donker. Als ik bij het park, zie ik opeens iemand in het gras liggen. Ik loop er rustig naar toe. Opeens zie ik wie het is. Het is Enzo! Ik ren snel naar hem toe en ga naast hem zitten. Ik schud hem door elkaar in de hoop dat hij wakker wordt. Na een tijdje open hij zijn ogen. Een zucht van opluchting verlaat mijn mond. Zijn blauwe ogen gaan langzaam open. Wacht! Zijn ogen zijn helemaal niet blauw! Ze zijn zo zwart als de nacht. Opeens schrikt Enzo op en hij gaat rechtop zitten. "Waar is Jeremy?" vraagt hij bang. Ik zie de angst in zijn ogen. "Ik heb geen idee..." zeg ik zacht. Een traan rolt over mijn wangen. Waarom moet dit ons overkomen? "Harm, wat gebeurt er?" vraagt Enzo bang aan mij, terwijl hij naar zijn hand kijkt. Ik kijk nu ook naar zijn hand. Zijn hand begint langzaam te verdwijnen. Ik begin nu ook in paniek te raken. Enzo begint langzaam te verdwijnen. Wat gebeurt hier allemaal? Eerst die schreeuwende kinderen. Daarna de schaduw. Na de schaduw de stemmen. Het dorp dat verlaten is. De zwarte ogen van Enzo. En nu verdwijnt Enzo. Waar ben ik beland. Het laatste wat ik me nog kan herinneren is dat ik onder een apparaat werd gelegd, en dat ik in een soort van slaap viel, maar waar ben ik nu dan? Opeens zie ik dat niet alleen de hand van Enzo weg is, maar zijn hele arm. Hij kijkt me met een angstige blik aan. "Dit is er dus gebeurd met de andere mensen uit dit dorp." zegt hij zacht, terwijl zijn hele lichaam nu langzaam begint te vervagen. "Ik was de enige die er nog was." zegt hij zacht. Hij begint steeds meer te verdwijnen. Hij is nu bijna niet meer zichtbaar. De tranen rollen over zijn wangen heen. "Vind Jeremy, alsjeblieft." is het laatste wat hij zegt. Opeens was hij gewoon weg, verdwenen. Een paar minuten geleden lag hij hier nog, en nu is hij er niet meer. Mijn wangen zijn nat van de tranen. Ik zal Jeremy vinden. Ik moet hem niet ook kwijtraken! Ik zie een roos groeien in een struik. Ik pluk de roos en leg hem op de plek neer waar Enzo verdwenen is. "Ik zal hem vinden." zeg ik zacht tegen de roos. Ik weet dat Enzo dit niet hoort, maar het voelt goed om het te zeggen. Ik sta op en loop verder. Verder in het donkere dorp. Opzoek naar Jeremy.

Halloo mensen
Zaterdag komt het p.o.v. Van Jeremy online. Dus jaa😂