Tears

24. Butterfly macaroni and movies

p.o.v. Enzo

We lopen met z'n drieën naar het huis van Harm. Gelukkig woont Harm niet ver weg, want we zijn alle drie erg moe. Ik hoop maar dat Jeremy bij Harm is, want anders heb ik geen idee waar ik anders moet zoeken. We lopen de tuin van Harm in en gaan voor de voordeur staan. Ik druk op de bel. Enzo en Milan gaan achter me staan. De deur gaat open. De moeder van Harm staat in de deuropening. Het lijkt wel alsof ze al dagen niet heeft geslapen. Haar hele gezicht is nat. Waarschijnlijk heeft ze gehuild. "H-hallo?" zegt ze verdrietig. "Hoi, is Jeremy toevallig bij Harm?" Ik zie dat ze op het punt staat om in tranen uit te barsten. "Nee, Harm is zelf al een hele tijd niet hier." De tranen rollen over haar wangen heen. "owh, sorry" zeg ik zacht. "Het geeft niet, doei." ze doet de deur dicht. Harm is ook weg. Waar zijn ze? Een traan verlaat mijn ogen. Wat is er met ze gebeurd?

p.o.v. Link 

De trein begint langzamer te rijden. "We zijn er bijna." Tijdens de terugreis hebben we Pascal uitgelegd wat wij te horen kregen op die plek. Hij begon het al iets meer te snappen, voor hoever het mogelijk is. De trein stopt en we stappen uit. We zijn weer in het dorp van Joost en Pascal. We lopen uit het station en nemen afscheid van Pascal. Ik zie dat Pascal eigenlijk niet naar huis wilt. Je ziet de angst in zijn ogen staan. "Pascal, wil je eigenlijk wel naar huis?" vraag ik aan hem. Hij kijkt naar de grond en schud zachtjes zijn hoofd. "Als je wilt kan je met ons meegaan." zegt Joost tegen hem. "Echt?" vraagt hij zacht. Joost en ik knikken. De angst die net in zijn ogen stond maakt ruimte voor blijheid. "Bedankt." zegt hij lachend. We lopen met z'n drieën naar het huis van Joost. Wanneer we bij zijn huis zijn, zijn z'n ouders  er nog steeds niet. Waar zijn zijn ouders toch? Opeens bedenk ik me iets. Ik heb mijn ouders nog niet vertelt dat ik bij Joost logeer. Ze zijn vast ontzettend ongerust. Ik pak snel mijn telefoon om ze te bellen, maar zie dat ik een bericht van mijn vader heb.

Papa Tijger: Je moeder en ik zijn een weekje op vakantie. We hebben geld op je bankrekening gestort, dus je kan zelf voor eten enz. zorgen. Groetjes Mama en Papa Tijger

Een zucht van opluchting verlaat mijn mond. Ze hebben waarschijnlijk niet eens gemerkt dat ik niet thuis ben. Ik loop de woonkamer in en ga bij Pascal op de bank zitten. "Wat willen jullie drinken?" roept Joost vanuit de keuken. "Doe maar cola." zeg ik hard terug. "Hebben jullie ook Fristi?" Vraagt Pascal. Ik begin te lachen. "Ja hoor jochie." Ik begin nog harder te lachen. "Fristi is gewoon voor grote jongens hoor!" zegt Pascal lachend, terwijl Joost de woonkamer in komt lopen. Hij zet 3 glazen op tafel. Ik pak mijn glas met cola en begin te drinken. "Zullen we een film kijken?" Zegt Joost die naast ons komt zitten. "Ik vind het goed hoor." zeg ik terwijl in mijn glas weer op de tafel zet. Joost pakt de afstandsbediening en zet de tv aan. "Welke film willen jullie kijken?" vraagt Joost aan ons. Pascal en ik kijken elkaar vragend aan. "Welke films heb je allemaal?" vraagt Pascal nieuwsgierig. Joost wijst naar een enorme kast met dvd's, die me nog niet eens was opgevallen. "Kies maar." Pascal en ik lopen naar de kast toe, die vol met allemaal verschillende films staat. "Ik wil deze zien!" hoor ik Pascal al snel zeggen. Hij heeft een dvd in zijn handen en loopt naar Joost. "Ik heb wel eens van die film gehoord en hij leek me echt heel leuk, maar ik heb hem nog nooit gezien." Zegt hij, terwijl hij naast Joost gaat zitten. "Zullen we Harry Potter kijken, Link?" "Ik vind het best." Joost loopt naar de tv en doet de dvd in de dvd-speler. Pascal zit helemaal te stuiteren op de bank. Hoeveel energie heeft die jongen wel niet? Wanneer de film aanstaat komt Joost naast me zitten. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Hij begint te blozen. Hij leg zijn hand op de mijne. Samen kijken we de film.

De film is afgelopen. Joost en ik zitten dicht tegen elkaar aan. Ik kijk op mijn telefoon. Het is 6 uur. "Joost, zullen we gaan eten?" Ik kijk Joost aan in zijn mooie blauwe ogen. "Ja hoor." Ik geef hem een kusje op zijn wang. "Ik hou van je." zeg ik zacht tegen hem. "Ik ook van jouw." zegt hij blozend. Ik moet lachen. Opeens merk ik dat Pascal in slaap ik gevallen. "Joost, we hebben een slaapkopje hier hoor." zeg ik zacht, terwijl ik naar Pascal wijs. Joost begint te lachen. "Het is net een klein kind." zegt hij lachend. We staan op en lopen naar Pascal toe. We leggen Pascal op zijn rug  en leggen een kussen onder zijn hoofd. Ook zorgen we ervoor dat hij onder een deken ligt. Wanneer Pascal goed ligt lopen we naar de keuken. "Wat gaan we eten?" vraag ik aan Joost. Joost trekt de keukenkast open en kijkt wat er ligt. Hij pakt er een pak Vlindermacaroni uit en zet het op het aanrecht. "Zullen we dit eten?" "Ja hoor!" zeg ik lachend. Joost pakt de benodigde groentes uit de koelkast en ik pak het gehakt. "Ik bak het gehakt wel. Snij jij de groentes?" vraag ik aan Joost. Hij knikt en pakt een mes uit de keukenlade. Ik pak een pak en zet hem op het gasfornuis. Ook pak ik wat boter en een spatel. Ik probeer het gasfornuis aan te zetten, maar het lukt niet. Joost ziet dat ik hem niet aankrijg, en loopt naar me toe. Hij pakt de aansteker en heeft het fornuis binnen een paar seconden aan. "Zo moeilijk is het niet Link." Zegt hij lachend. Ik moet ook lachen. Ik doe het boter in de pan. Wanneer het boter gesmolten is gooi ik de gehakt erbij. Ik roer een beetje in de pan en maak het gehakt kleiner. Na een halfuur is het eten af. Joost en ik dekken de tafel. Pascal ligt nog steeds te slapen. "Zullen we Pascal wakker maken?" vraag Joost aan mij. Ik knik en begin een beetje te grinniken. We lopen zachtjes naar Pascal toe. Wanneer we bij Pascal staan tellen we tot drie. "Een.... Twee... Drie!" Op drie laten we Pascal schrikken. Hij schrikt wakker en kijkt angstig om zich heen. Wanneer hij ziet dat wij voor hem staan begint hij rustiger te worden. "Nouu..." zegt hij slaperig. "We gaan eten." Zeggen Joost en ik tegelijk. Pascal staat op en komt aan tafel zitten. Ik zet de pan met vlindermacaroni op tafel. "Eet smakelijk!" zegt Joost vrolijk. "Eet smakelijk" zeggen Pascal en ik tegelijk. Joost schept de macaroni op en we beginnen met eten.