Tears

38. Explain it!

p.o.v. Pascal

Opeens stop het busje. Ronald en ik kijken elkaar bang aan. Wat gaat er gebeuren? Ik hoor mensen uitstappen. Luide voetstappen komen richting de achterkant van het busje. Ik begin banger te worden. De deuren van het busje worden opengemaakt. Dezelfde mannen met maskers staan ons aan te kijken. Een van de mannen pakt mijn voet en trekt me naar buiten. Ik probeer me nog aan dingen vast te pakken, maar het gaat allemaal te snel. Wanneer ik op het gras lig, kijk ik waar ik ben beland. We zitten midden in een weiland. Er is niemand te bekennen. Er staan hier alleen maar bomen. De eerste huizen zullen kilometers verderop kunnen liggen. De andere man probeert Ronald ook uit de auto te trekken, alleen met hem heeft hij meer moeite. Ronald stribbelt hevig tegen. Opeens zie ik niet meer wat er gebeurt. Er wordt een blinddoek om mijn ogen gebonden en mijn handen worden aan elkaar vastgebonden. Ik word meegetrokken. Ik probeer te schreeuwen, maar voor ik het weet zit mijn mond vast met Ducktape. Ik ga expres zitten op de grond, zodat hij me moeilijker meekrijgt. Dat had ik beter niet kunnen doen, want de man trapt keihard in mijn buik. Hij trekt me met een ruk overeind en trekt me weer mee. Dit keer werk ik wel mee. Ik volg de mannen en na een tijdje lopen stoppen de mannen. De blinddoek wordt afgedaan en ik word geduwd, waardoor ik val. De betonnen grond is koud en nat. Waar zijn we beland? Ik zie dat Ronald ook de kamer in wordt geduwd. Ik probeer met mijn handen, die nog vast zitten, de blinddoek van Ronald af te doen. Het lukt! De mannen zijn al weg. Ronald probeert nu de Ducktape van mijn mond te halen. Met wat moeite lukt het. "Sorry dat ik je hierin heb betrokken." zeg ik zachtjes. "Hoezo in betrokken? Ken je deze mannen?" Zegt Ronald verbaast. "Moet je misschien niet iets uitleggen?" Hoe ga ik dit nou weer uitleggen...

P.o.v. Harm

Ik hoor wat voetstappen. Ik draai me om en negeer het. Ik wil gewoon verder slapen. Ik laat mezelf weer zinken in mijn dromen en gedachtes en negeer de buitenwereld. Opeens voel ik een ijskoude druppel op mijn voorhoofd. En dan nog een, en nog een. Ik schrik wakker. Jeremy, Blue, Red, White en Green staan naast me. "Goedemorgen slaapkop!" zegt Red met een lach. Ik klim langzaam uit de hangmat en ga tegenover Jeremy en de meisjes staan. "Waarom maken jullie me midden in de nacht wakker?" zeg ik slaperig. De meisjes beginnen te lachen. "Het is hier altijd donker." zegt White. Red knipt in haar vingers. De fakkels en kaarsen die rond de wilg staan gaan allemaal aan. Ik kijk haar verbaast aan. "Hoe deed je dat?" Vraag ik aan haar. Ze kijkt me aan met een glimlach. "Wij zijn geboren met krachten, zodat we op een dag jullie kunnen trainen." zegt ze met een lach. "Ik bezit dezelfde krachten als jij en Blue dezelfde als Jeremy." zegt ze weer. "White en ik hebben dezelfde krachten als de volgende twee." zegt Green met een lach.  "Maar wanneer komen de volgende twee dan?" vraagt Jeremy. De meisjes halen hun schouders op. "Niemand weet dat. We merken het wanneer de Tirana's zoals Joost en Link zich raar gaan gedragen." zegt White met een lach, terwijl ze naar de slapende Joost en Link wijst. "Maar jullie moeten nu meekomen!" zegt Blue. Ze trekt ons mee. We volgen haar. We komen uit bij een open plek. De grond is van steen en overal zie ik fakkels die nog niet branden. Red knipt weer in haar vingers. Weer gaan alle fakkels razendsnel aan. Ze legt haar hand op mijn schouder. "Dit kan je ook na deze training hoor!" zegt ze met een lach. Ze haalt haar hand weer van mijn schouder af en loopt naar de andere meisjes toe. De vier meisjes staan tegenover ons. Ze kijken ons opeens heel serieus aan. "Jullie gaan het moeten opnemen tegen de vijand. Ze willen ervoor zorgen dat de aarde donker wordt. Dan bedoel ik niet donker met licht, maar dat iedereen het donker ziet. Iedereen die op de aarde leeft, zal eigenlijk alles negatief en slecht zien." zegt Green serieus. Ze kijkt verdrietig naar de grond. "Ze hebben een spreuk gevonden. Met die spreuk kunnen ze ervoor zorgen dat niemand meer gelukkig is." zegt White. Red onderbreekt haar: "Maar jullie zijn uitgekozen om ervoor te zorgen dat het niet gaat lukken. Jullie gaan ze tegenhouden. En wij gaan jullie daarbij helpen."