Tears

43. The temple

p.o.v. Enzo F

Ik loop inmiddels door een bos. Waar wilt de lucht me hebben? Die vraag wordt al snel beantwoord, want ik zie een enorme tempel voor me. Wat moet ik hier? De wind trekt me steeds dichter bij de tempel. De tempel is best wel open. Het heeft geen dak en is dus erg luchtig. Wanneer ik middenin de tempel sta, laat de wind me los. Ik kijk naar de grond en zie dat ik middenin een soort van versierde cirkel sta. Opeens begint het weer hard te waaien. Overal vliegen bladeren om me heen. Opeens word ik verblind door ontzettend fel licht. Ik ben bang. Ik wil wegrennen, maar ik merk dat ik door de wind word vastgehouden. Ik zie helemaal niks meer. Langzaam maar zeker begint de ondergrond onder mijn voeten te verdwijnen. Vlieg ik nu in de lucht? Er gaat een raar gevoel door mijn lichaam heen. Het gevoel geeft me aan de ene kant energie, maar aan de andere kant doet het ook pijn. Na een tijdje raken mijn voeten weer de grond en verdwijnt het felle licht. Er verschijnt opeens een boek in de lucht. Ik probeer hem te pakken, maar ik kom er niet bij. Wanneer ik met springen het boek probeer te pakken, raken mijn voeten de grond niet meer. Ik blijf vliegen in de lucht. Wat gebeurt er met me? Gebeurt er nu hetzelfde bij mij als bij Harm en Jeremy? Ik probeer dichter bij het boek te komen. Na een tijdje heb ik het boek vast en zet ik mijn benen weer op de grond. Ik ga op de grond zitten en kijk naar het boek. Er zit een slot op. Ik ga met mijn hand over het slot heen. Het slot verdwijnt en ik open het boek. Er staan allemaal dingen in over Lucht en krachten. Ik sla het boek weer dicht en sta op. Ik probeer te lopen en het lukt! Ik loop de tempel uit met het boek onder mijn arm. Wat is er zojuist gebeurd?

           

p.o.v. Harm

De meisjes lopen naar ons toe. Het lijkt wel alsof ze iets heel belangrijks moeten vertellen. Dat kan je gewoon van hun gezichten aflezen. "Jullie kunnen die mannen niet alleen verslaan met wat jullie nu hebben geleerd. Zonder de spreuk die we jullie nu gaan geven kunnen jullie niet ver komen." Zegt White, terwijl ze ons een blaadje geeft. Op het blaadje staan de volgende woorden: 'Aclesi Maroinwe Fapoikelia.' "Met die woorden zorgen jullie ervoor dat ze verdwijnen, maar hij moet wel op het juiste tijdstip worden uitgesproken. Anders werkt hij niet." Zegt Green. We knikken. "Ga nu nog maar slapen en pak de rust die jullie nodig hebben. Vanavond gaat het namelijk gebeuren." Zegt Blue. Vanavond al? Ik begin bang te worden. Wat als ik het verpest? Jeremy ziet dat ik sneller begin te ademen en legt zijn hand op mijn schouders. "Rustig maar. We kunnen dit." Zegt hij met een lieve lach. We lopen samen terug naar de wilg waar Link en Joost nog zijn. Wanneer we terug zijn, zien we Joost en Link op de grond liggen. Ze liggen samen te slapen. Link heeft zijn hoofd op de borst van Joost en Joost heeft zijn hand op het hoofd van Link liggen. Het ziet er best schattig uit. Ik ga tegen de stam van de wilg aanzitten. Jeremy komt naast me zitten en legt zijn hoofd op mijn schouder. Langzaam vallen mijn ogen dicht en val ik in slaap.

p.o.v. Enzo F

Ik zit tegen een boom aan. Ik heb geen idee wat ik hiervan moet denken. Wat is er allemaal gebeurd in mijn leven afgelopen weken? Er is zo ontzettend veel veranderd. Opeens hoor ik een stem: "Kom mee." Ik kijk om me heen maar zie niemand. "Spreid je armen." Zegt de stem weer. Ik doe wat de stem zegt en spreid mijn armen. Opeens word ik van de grond getild. Ik vlieg steeds hoger. "Waar gaan we heen?" vraag ik, in de hoop dat de stem weer antwoord. "Ergens waar ze je hulp nodig hebben"