Tears

6. Goodbye brother

p.o.v Jeremy

Mijn ouders staan bij de deur. "ENZO!! KOMEN NU!!" Hij kijkt me verdrietig aan. Het gaat nu echt gebeuren. Hij gaat nu echt weg. Ik geef hem een knuffel. "Enz, hou je sterk." "Jij ook, Jer." De tranen stromen over mijn wangen heen en ik zie dat Enzo het ook niet droog houdt. "ENZOO, NU KOMEN ANDERS ZWAAIT ER WAT!!" We lopen samen naar de deur. Mijn ouders zitten al in de auto. We geven elkaar nog een laatste knuffel. "Doei Enzo" "dag Jeremy" Hij gaat in de auto zitten. Wanneer hij zit en zijn gordel heeft omgedaan zwaait hij nog naar me. Ik zwaai terug. Ik hoor de auto starten. De auto begint te rijden. Hij gaat nu echt. Wanneer de auto uit het zicht is verdwenen begin ik weer te huilen. Ik ren naar de open plek in het bos. Ik weet niet waarom, maar als ik daar ben voel ik me altijd veel beter. Als ik bij de open plek ben ga ik weer bij het meer zitten. Tranen vallen in het water. Ik mis Enzo nu al. Is hij al aangekomen? Of is hij nog onderweg? Ik weet het niet. Ik zie nog een traan in het meer vallen. Maar dan opeens komt er een straal uit het water. De straal cirkelt zich om me heen en ik word het meer ingeduwd. alleen ik zink niet naar de bodem. Ik sta op het meer. Hoe kan dit?! Wat gebeurd er met me?! Dan zie ik opeens hetzelfde felle licht als de vorige keer. Opeens verschijnt er een boek in de lucht. Ik twijfel maar pak het boek. Dan loop ik over het water naar de kant. Wat is dit voor boek?! Het boek ziet er oud uit en op de voorkant staat een teken. Het lijkt een beetje op een traan. Ik begin een beetje te twijfelen. Zal ik het lezen of niet? Ik besluit het boek mee naar huis te nemen en het later nog een keer goed te bekijken. Gelukkig zijn mijn ouders niet thuis. Ze zeiden dat ze de hele dag weg zouden zijn. Dus ik heb nog 1 dag, voor deze hel begint. 

p.o.v Enzo

Ik stap in de auto en doe mijn gordel om. Ik zwaai nog naar Jeremy. Hij zwaait terug. Mijn vader start de auto. Ik ga Jeremy echt missen. Hij blijft nu alleen achter. We gaan allebei een andere weg. Hij blijft thuis en onze ouders zullen hem nog meer pijn doen. Ze kunnen nu al hun agressie op hem uiten. En hij staat er helemaal alleen voor. En ik? Ik ga naar een kamp. Een kamp voor probleemkinderen. Maar daar hoor ik toch niet? Wat heb ik ooit verkeerd gedaan? Wat maakt mij een probleemkind? Ik weet dat ze van me af willen, maar ik wil niet weg van Jeremy. Ik bedek met mijn handen mijn gezicht. tranen stromen over mijn wangen heen, maar ik wil niet dat mijn ouders dit zien. Ze gaan me dan weer uitschelden of zoiets. Daar heb ik echt geen zin in. Dan zie ik opeens Jeremy door me heen schieten. Hij staat op een meer en er gloeit overal fel licht. Een straal met water cirkelt zich om Jeremy heen. Dan wordt het licht zo fel dat ik niks meer kan zien. Dan doe ik mijn ogen weer open. Wat was dat? Ik fantaseerde waarschijnlijk maar wat. "UITSTAPPEN NU!!" Ik schrik wakker uit mijn gedachtes. Ik stap de auto uit en er wordt een formulier in mijn handen gedrukt. Dan rijden mijn ouders weg en blijf ik alleen achter op de parkeerplaats. Gelukkig heb ik mijn mobiel mee. Ik app Jeremy:

Enzo: Eeyy Jer. Ik ben er nu. Veel succes thuis!

Ik stop mijn Iphone in mijn tas en loop naar het hoofdgebouw. Voor het gebouw op een bankje zitten 2 jongens. Ze lijken op elkaar. Zouden ze broers zijn? Ze doen me denken aan Jeremy. Jeremy en ik lijken ook op elkaar. Ik loop het gebouw in en ga bij de balie staan. "Hallo, ik ben Enzo Frieser" Er zit een vrouw achter de balie. Ze ziet er best aardig uit. "Juist ja. Heb je bewijs?" Ik geef het formulier. "oke, even kijken." Ze bekijkt het formulier totdat ze de 2 jongens naar binnen ziet lopen. "Enzo en Milan Knol! Komen nu!" Ze schrikken en lopen snel naar ons toe. "Dit is die nieuwe. Breng hem naar zijn nieuwe kamer, nu!" Ze geeft de jongens een briefje en de jongens lopen daarna weg. ze seinen dat ik mee moet lopen en dat doe ik dus ook. Ze zijn stil. "Hoi, ik ben Enzo Frieser" Ik blijf hier nog wel een tijdje, dus waarom zou ik dan geen vrienden proberen te maken. "Hey, ik ben Milan" De grootste van de 2 zwaait naar me. "En ik ben Enzo, Enzo Knol dan" Milan kijkt op het blaadje. "Wacht, je slaap bij ons op de kamer!" Zegt Milan. "Eeyy, 2 Enzo's op een kamer" Ik mag Enzo en Milan wel. Ze zijn zo aardig. Ze horen hier helemaal niet thuis. We lopen door een lange gang. Aan het einde van die gang is een deur. Aan de andere kant van de deur zit een kamer. Het is een kleine kamer. Er staat 1 stapelbed in en een hoogslaper. Dat is alles. "dit is het dan.":zegt Enzo. "Enzo en ik slapen samen alleen in het stapelbed. Dus jij moet in de hoogslaper slapen.": zegt Milan. "Oke, is goed!" Ik leg mijn koffer op mijn bed. Ik kijk op mijn telefoon. Ik heb een appje terug van Jeremy: