Tears

34. Back to the place

     p.o.v. Jeremy

We lopen de deur uit en laten het huis, Pascal en Enzo achter ons. "Waar gaan we heen?" vraagt Harm. "We gaan naar dat bos waar we over hadden verteld." Zegt Joost. Hij heeft de hand van Link vast. Link loopt voor hem en trekt hem mee. Af en toe draait hij zijn hoofd en glimlacht hij lief naar Joost. Ik grinnik zachtjes. Harm pakt mijn hand vast. Ik kijk naar hem en verdwaal al snel in zijn mooie blauwe ogen. Hij geeft me een kusje op mijn voorhoofd. Ik begin te blozen. Opeens hoor ik Joost en Link ook zachtjes grinniken. "Jullie zijn zo schattig samen." Ik begin nog roder te worden. Harms gezicht begint ook een kleur te krijgen. Harm begint steeds meer voor te lopen. Opeens pakt hij mijn benen en tilt hij me op, waardoor ik op zijn rug beland. Ik leun met mijn hoofd op de schouder van Harm. "Ik hou van je, mijn Hurmpie." fluister ik zachtjes in zijn oor. "Ik hou ook van jouw, Jerrycan." Zegt hij lachend. Ik sla hem zacht op zijn arm. Dat doe ik altijd als hij me Jerrycan noemt. Dan leg ik mijn hoofd weer op zijn schouder en sluit ik mijn ogen. Waarom kan ik hier niet eeuwig blijven?

Na een tijdje komen we aan op het station. Harm zet me weer op de grond en we lopen weer hand in hand verder. "Welke trein nemen we eigenlijk?" vraagt Harm. "Geen idee." antwoord Joost vaag. Harm kijkt mij met een dom gezicht aan ik begin te lachen. "Maar... hoe komen we er dan?" vraagt Harm, terwijl hij een nog dommer gezicht trekt. "Link lijd de weg." Zegt Joost, terwijl hij zijn hand op de schouder van link legt. Link begint te blozen. Wanneer we in het station zijn lopen Link en Joost gelijk naar het apparaat waar ze kaartjes kunnen kopen. Harm en ik lopen erachteraan. Link bestelt wat kaartjes. Joost staat er naast. Wij staan er een beetje awkward achter. Opeens geeft Harm me een kus op mijn wang. Ik begin te blozen. "Wat er ook gebeurt, we zijn samen." Zegt hij lief. Ik knik. "Ik zal je wel beschermen, broekie!" zeg ik lachend. Harm slaat me zacht op mijn arm. Ik begin nog harder te lachen. Harm begint nu ook te lachen. "Hebben we wat gemist." Joost en Link komen hand in hand naar ons toe lopen. "Nee hoor. Alleen wat liefde, toch broekie." Ik begin nog harder te lachen. Harm lacht ook harder en slaat me weer op m'n arm. "Heel veel liefde met Jerrycan." Zegt Harm lachend terwijl hij een arm om me heen slaat. Joost en Link kijken ons dom aan. Dan halen ze hun schouders op. "Ik snap er helemaal niks van maar okii." Zegt Link. "Iets met Jerrycans en broeken ofso." Zeg Joost lachend. Ze lopen weer verder en wij lopen er hand in hand achteraan.

We zitten te wachten op het perron. "Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?" vraagt Harm aan Link en Joost. "Dat hebben we toch vertelt?" vraagt Joost dom aan Link. Link knikt. "Toen lag Harm nog te slapen." Zeg ik met een lach. Link en Joost beginnen ook te lachen. Ze vertellen het nog een keer, maar dan wel zo zacht mogelijk. We zitten namelijk wel op een perron waar ook andere mensen zitten. Tijdens het verhaal heb ik de hele tijd het gevoel alsof ik bekeken word. Ik kijk om me heen, maar zie niemand. Nevermind. Misschien verbeeld ik het me maar. "... En zo kennen we elkaar dus!" Zegt Link met een glimlach. Joost slaat een arm om hem heen. Precies op dat moment komt de trein aan en stappen we in. We gaan ergens achterin de trein zitten. Daar zitten we dan. In een trein die naar het onbekende gaat.