Tears

15. caught

P.o.v. Jeremy

Ik zit al een paar uur alleen in deze kamer. Wat willen die mannen van me? Hoelang zit ik hier nog? Kom ik überhaupt wel vrij? Zoveel vragen schieten er door mijn hoofd heen. Maar op geen een kan ik antwoord geven. Ik zit hier vast. Ik kan nergens heen. Opeens gaat de deur open. Er komen twee mannen binnenlopen. Ze zijn weer gekleed in het zwart en ze hebben allebei een masker op. Ze lopen naar mij toe en pakken beide een arm van mij vast. Ze trekken aan mijn arm als teken dat ik op moet staan, maar ik weiger. Dan schopt een man keihard in mijn buik. Ik besluit toch maar op te staan. Wanneer ik sta pakken de mannen allebei een schouder van mij stevig vast. Ik kan dus nu niet meer ontsnappen. Ze duwen me richting de deur. We lopen de kamer uit. Achter de deur zit een gang. Er zijn 5 deuren. Waar zullen al die deuren voor zijn? Ze doen een deur open en duwen me naar binnen. Ze zetten me op een stoel. Mijn armen worden aan de stoelleuningen vast getapet met Ducktape. Mijn voeten vastgemaakt aan de stoelpoten. Ik kan dus nu niet meer weg. De twee mannen gaan voor me staan. "Wat moeten jullie van me?" schreeuw ik naar ze. Een komt naar me toelopen. Zijn vuist raakt mijn wang. De pijn is ondragelijk. "Niet zo bijdehand! Je merkt vanzelf wel waarom je hier bent!" Een van de mannen pakt een klein plastic tafeltje en zet hem voor mij neer. De ander loopt de kamer uit. Wanneer hij weer terug de kamer inloopt heeft hij een doorzichtige bak met water in zijn handen. Hij zet de bak op het tafeltje. Daarna lopen ze allebei de kamer uit. Ik blijf alleen in deze kamer achter. De kamer lijkt op de kamer waar ik net was. Het heeft dezelfde betonnen muur en dezelfde betonnen vloer. Ik kijk naar de bak met water. Opeens krijg ik een ontzettende drang om met het water te spelen, net zoals bij het meer. Maar ik kan het niet doen. Mijn handen zitten vast aan de stoel. En al zouden mijn handen los zijn, ik mag het niet hier doen. Stel dat ze het zien? Wat gaat er dan gebeuren? En waarom zetten ze eigenlijk een bak met water voor mijn neus neer? Weten ze het? Weten ze mijn geheim?

*Een paar uur later*

Ik zit nog steeds vastgebonden aan een stoel. Ik kijk naar het water. Druppels zweet stromen over mijn voorhoofd heen. Ik wil van alles met het water doen, maar ik kan het niet. Ik word hier gewoon gemarteld voor mijn gevoel. Opeens komen de mannen weer de kamer binnen. Ze halen de bak water en de tafel weg. Daarna kijken ze naar mij. Ze fluisteren wat. Ik kan het alleen niet horen vanwege de afstand. Waar gaat het over? Als ze klaar zijn komen ze naar mij toelopen en maken ze me los. Ik word weer meegenomen naar de kamer waar ik eerst ook was. Ze doen de deur weer op slot. Daar zit ik dan. Alleen in een kamer. Ik weet niet waar ik ben. Ik weet niet wat ze willen. Ik weet helemaal niks. 

*Skip weekend. Het is weer maandag*

P.o.v. Joost

Het is maandag. Het weekend is veel te snel voorbij gegaan. Link ging zaterdag weer terug naar huis. Ik blijf de hele tijd maar denken aan Link. Hij geeft me zo'n warm gevoel. Zal ik hem anders vragen of hij volgend weekend weer bij mij wilt slapen? Ik kijk nog wel. Eerst nog een week school overleven. Ik stap mijn bed uit en kleed mezelf aan. Als ik daarmee klaar ben pak ik mijn tas in en loop ik de trap af naar beneden. Mijn ouders zijn nog steeds niet terug van hun werk en mijn zusje ligt nog te slapen, want ze begint pas het derde uur. Ik zet mijn tas neer en begin mijn brood te smeren. Opeens hoor ik de brievenbus. De post is er. Ik loop naar de gang en pak de post. Er zit 1 brief bij voor mij. Ik maak de brief open. Er staat iets heel raars in:

Zaterdag gebeurde iets wat weinig mensen goed gaat doen, maar jouw soort gaat er niet onder lijden.

Vandaag gaat er iets gebeuren wat weinig mensen goed gaat doen, maar jouw soort gaat er niet onder lijden.

Ik snap er echt helemaal niks van. Heeft dit te maken met dat doorweekte briefje? Heeft dit te maken met de tekst op de muur? Ik verscheur de brief en gooi hem in de papierbak. Ik probeer het uit mijn hoofd te zetten. Ik pak nog de laatste dingen in en kijk daarna nog even Youtube. Wanneer het 8:00 is, pak ik mijn fiets en begin ik weer aan een lange schooldag.

*Skip fietsen. Joost is op school*

Ik zet mijn fiets in het fietsenhok en loop weer naar binnen. Ik loop snel naar mijn kluis in de hoop dat als Duncan en Ronald hier zijn ze me niet zien. Als ik bij mijn kluis ben doe ik snel mijn jas in mijn kluis en pak ik mijn boeken. Dan gaat de bel. Ik loop snel naar het lokaal. Ik wil Duncan en Ronald niet tegenkomen. Wanneer ik in het klaslokaal ben, ga ik zoals altijd alleen zitten. Wanneer iedereen zit begint de les. De docent is begint net zoals iedere dag met controleren of iedereen aanwezig is. "Jeremy Frieser?" Ik kijk rond het lokaal. Jeremy zit nergens. Waar is hij? Normaal zit hij altijd naast Harm. Dan opeens zie ik dat Harm er niet goed uitziet. Hij heeft enorme wallen onder zijn ogen en het lijkt alsof hij al jaren niet heeft geslapen. "Waar is Jeremy Frieser?" Vraagt de docent. Niemand weet het, zelfs Harm niet. "Nou, pak je leesboek maar. Ik ga even navragen waar Jeremy Frieser is." De docent loopt het lokaal uit en ik pak mijn leesboek. Maar blijkbaar ben ik de enige. Iedereen begint gelijk te kletsen. Iedereen behalve Harm. Harm staat op en loopt het lokaal uit. Zonder ook maar een woord te zeggen.

P.o.v. Harm

Ik loop het lokaal uit. Ik kan het niet meer aan. Waar is Jeremy toch? Ik ben bang dat er echt iets ergs is gebeurd. Ik loop richting mijn kluis. Opeens staan Duncan en Ronald voor me. "Ga je je vriendje zoeken?" zeggen ze op een pesterige toon. "Hij is niet mijn vriendje!" "Jarm, wat cute!" Ik proef de sarcasme. "Hij is niet mijn vriendje!" "Ga je nu naar zijn huis?" Ik begin vanbinnen te koken. Mijn ogen beginnen te gloeien. Opeens zie ik ontzettend felle flits. Ik zie een paar seconden helemaal niks meer. Ik hoor Duncan en Ronald schreeuwen. Wanneer ik weer alles kan zien zie ik Ronald en Duncan op de grond liggen. Heb ik dat gedaan? Ik loop snel weg. Ik weet niet wat ik moet doen. Snel pak ik mijn fiets en fiets ik weg. Ik fiets zo snel mogelijk. Ik ben een monster! Ik weet niet wat er precies gebeurde, maar ik weet wel dat ik ervoor heb gezorgd dat Duncan en Ronald bewusteloos op de grond lagen. Opeens word ik van mijn fiets afgetrokken. Iemand heeft me vast terwijl een ander iets voor mijn gezicht houdt. Opeens wordt alles zwart. 

1200 woorden