Umbra Inferis #1: That Possessive Mafia Boss

Chapter 30

Chapter 30

"Is this fine?" tanong ko nang makalapit kay Nemesis. She took a peek on what I'm holding inside a plastic. Busangot ang mukha na inilahad niya ang kamay niya para kunin ito.

   That face again? The nerve!

"Well, did the doctor approved of you eating this, by the way?"

"Ano?! Ba't hindi naman puwede?"

"Because of the wounds-"

"Maryusep ang layo nito sa bituka ko- aray!"

"Stop it!"

"Ano ba iyan, Iverson?" si Isajace na naalimpungatan sa bangayan namin ni Nemesis.

   Mabilis pa sa alas kuwatrong nakalapit ako sa babae. She took a heavy sigh and held her injured arm. Ayon sa doktor ay napuruhan daw iyon kaya medyo malalim ang sugat.

"Do I call the doctor?" I worriedly asked while she opened the plastic. Umiling siya at nagsimulang kumain ng marshmallow.

   How... bizarre.

"Is it good?"

"Hmm."
  
     Alright, I guess it lifted her mood. Maayos na umupo ako sa silya sa gilid ng higaan niya.

"Marshmallow, really Montero? " ani Amelynx nang makalapit kay Nemesis.

"May problema ka, Amelynx?"

"Stop it, Jace. Hindi puwedeng mapuwersa si Nemesis," sita sa kanila ni Kenshin na nasa kabilang sofa at mukhang kanina pa may malalim na iniisip.

"Umalis ka nga!" baling ko kay Isajace. He looked at me teary-eyed. Ano ba, nababakla na siguro 'to.

"Palagi niyo nalang akong inaaway! Huwag niyo na akong utusan, ah!"

"Pahingi ako, Nemesis. Ang damot!"

"Ano?! Bumili ka!"

"Ang sama ng ugali mo!"

"Ba't ba ang ingay mo?!"

"Amelynx, gusto mo bang tawagan ko si Ara-"

"What? Sabi ko nga tatahimik na ako, diba? Hindi pala. Aalis na ako!"

    Napataas na lang ang kilay ko habang hinahatid ito ng tingin. Just by mentioning that girl's name is enough, huh? Really, Amelynx. Ilang sandali pa ay nagpaalam na rin si Kenshin na lalabas muna.

    I waited until Nemesis finished eating. I was staring at her the whole time, scanning and counting all the bruises I could see while thinking how would I torture those bastards. Maya- maya pa'y gumilid siya habang nakayuko.

"Do you need water?" untag ko sa kaniya.

"H-hindi," she answered in trembling voice. Napakunot ang noo ko.

"A-are you okay?" Maingat kong hinawakan ang balikat niya. I fixed her hair and I was shock to see her in tears.

"M-may masakit ba?" Hindi siya sumagot at mas lalong humagulhol.

"M-malungkot lang ako. Kasi eh! Hindi naman naibsan ng marshmallows ang nararamdaman ko," nakatungo nitong saad. I looked at her sadly, too. Hinaplos ko ang buhok niya at niyakap siya.

"Shh, I'm sorry I couldn't rescue you immediately."

"Hindi naman ako malungkot dahil diyan."

"Then what is it?"

"S-sa tingin ko lang ay hindi ako nararapat dito at na hindi dapat ako nakikipagsalamuha sa ibang estudyante. Tignan mo kung ano ang nangyari kay Kenshin."