Ece için yeni okul, yeni şehir ve yeni arkadaşlıklar demekti. Yeni şehrini sevdi, birkaç kişi dışında yeni arkadaşlarını da. Birisi için hissettikleriyse çok farklıydı. Kendisini sevdiğine inandırdiğı bir sevgilisi olsa da buna engel olamadı. Ama ha...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
31.BÖLÜM "SÖZ"
Burak arabayı durduğunda dinlenmesi için kapattığım gözlerimi, aslında uyumuştum, hafifçe açarak etrafa bakındım.
"Geldik mi?" dedim kısık bir sesle.
Düğünden ayrıldığımızdan beri bir saate yakındır yol gidiyorduk. Burak'a nereye gideceğimizi sorup dursam da Burak bir türlü cevap vermemiş, lacivert ceketini üzerime örterek gideceğimiz yere varana kadar uyumamı söylemişti.
Canıma minnetti. Gözlerim kapanıp duruyordu zaten sürekli. Kokusunun sindiği ceketine iyice sarılarak gözlerimi kapatmış ve yol boyunca uyumuş, kısa bir uyku çekmiştim.
Şimdiyse neredeyse hiç ev olmayan bir arazide, karanlık bir yolda duruyorduk.
"Neresi burası?" dedim aynı kısık, boğuk sesimle. Bir yandan da yayılarak oturduğum koltukta dikleşmeye çalışıyordum. Sağ olsun elbisemin yırtmacı da epey açılmıştı. Burak'a kaçamak bir bakış atıp açılan bacağımı kapatıverdim.
"Çoktan gördüm." dedi dudağını keyifle yalayarak Gözlerini benimkilerle buluşturup, "Yol boyunca da dikkatimi dağıttı ayrıca." diye alay etmekten de geri durmadı.
"Bakmasaydın." dedim ona ters bir bakış atarak. Yüzümün kızardığını hissediyordum ama duruşumdan taviz de vermedim. "Ayrıca insan kapatır." dedim. Son cümlemde sesim giderek kısılmıştı.
"Zaten tüy kadar hafif bir uykudaydın, dokunduğum an korkudan başını arabanın tavanına vururdun. Ayrıca ne demek bakmasaydın? Ben de insanım Ece, vicdansız mısın?" dedi eğlenir bir sesle.
"Neyse." dedim geçiştirir gibi elimi sallayarak. "Bu konuyu kapatalım."
"Kapatalım." dedi Burak ve arabadan inmek için harekete geçti. Kolunu tutarak onu durdurdum.
"Burası neresi? Çok karanlık." dedim etrafa şöyle bir bakarak. Burak şefkatli bir gülümsemeyle dağılan saçlarımdan önüme düşen birkaç tutamı arkaya doğru ittirdi. "Burası çok beğeneceğin bir yer. Endişelenme, yanında ben varım, hadi gel. Ceketimi de giy, hava soğuk"
Burak'la birlikte arabadan çıktığımda havanın cidden soğuk olduğunu saçlarımı deli gibi karıştıran rüzgardan anlamış, lacivert cekete daha sıkı sarılmıştım. Arabanın ön tarafında durmuş beni bekleyen Burak'a doğru koşar adımlar ilerledim ve onun uzattığı elini tutuverdim. Burak beni tümüyle kendine çekip sıkıca sardı. Ben de kollarımı onun beline doladım sıkıca. Büyük siyah bir kapıya doğru yürümeye başladığımızda etrafı inceleme fırsatı da bulmuş oldum.
