KUZEN

13.BÖLÜM

"Anne lütfen ya!" dedim. Konu şuydu. Kızalar ile birlikte kalacaktık bir gece. Her şeye izin veren annem, bu sefer inat yapmış izin vermiyordu.

"Hayır dedim Deniz!" dedi ve mutfağa doğru yürümeye başladı. Koltuktan ayağa kalktım ve annemin oraya zıpladım. Ama bileğinin üzerine düşmüştüm ve kıtırt diye ses geldi. Bileğim kırılırdı!

Acıma göz yumdum ve kollarımı annemin bacağına bağladım. "Hatun izin ver gideyim. Bak bileğim de kırıldı! Lan bileğim kırıldı! Anne?" dedim kollarımı annemin bacağından çekip, bileğime sarıldım.

"Çok acıyor mu?" dedi annem. Ne yani yumuşaması için bilegimin mi kırılması gerekiyordu? "Yok valide rol yapıyorum ben!" dedim. Annem kafama vurdu ve bileğime elledi. Aniden çektim.

"Acıyor!" dedim. "Kırılsa yerinde duramazdın." dedi. He yani oturduğum için kırılmamış mı sayılıyordu? Ya da ben çok saçmaladım, susuyorum.

"Hastaneye gidelim." dedi abim ve yanıma oturdu. Bileğim hemen şişmişti.

"Ben de geleyim." dedi annem ve ayağa kalktı. Ne olursa olsun, anne yüreğiydi ve dayanamıyordu. Annelerinizee kötü davranmayın. Ne olursa olsun hep bizim iyiligimiz için konuşuyorlar.

Neyse çok kamo spotu oldu bu da. Ama doğrular!

Sağlam olan elim ile annemin kolunu tuttum. "Abim ile gideriz annem, sen kal." dedim. Bana baktı ve başını salladı.

"Sonra kızlar ile k..." Annem bağırınca sustum.

"Deniz!"

"Tamam ya. Ama gideceğim hatun görürsün." dedim ve ayağa kalktım. Bileğim acıyordu ama duramayacak kadar değildi.

"Telefonumu al." dedim. Hemen başını salladı ve odamdan telefonumu getirdi. Birlikte evden çıktık. Annem ne kadar da gelmek istese, ona gerek yok demiştim.

Sol elimin üzerine düştüm ve ben solağım. Hadi hayırlı olsun. Arbaya bindiğim an da abim hemen çalıştırdı. Bana bakmıyordu.

"Yüzüme baksana?" dedim. Bana baktı ama elime bakamıyordu bunu fark etmiştim.

Bir şey demeden gülümsedim. Bana bir şey olmasına katlanamıyordu. Hastane eve yakın olduğu için kısa sürede gelmiştik. Arabadan hızlıca indim ve yüzümü buruşturarak baktım. Hastanelerden nefret ederim.

Yanıma geldi ve beni kucağına aldı. "Abi! Yürüyebiliyorum, elim sakat." dedim.

"Olsun güzelim, dayanamam ben sana." dedi. Gülümsedim ve elime dikkat ederek kollarımı boynuna doladım.

Acile getirmişti. Fazla sıra beklemeden içeri girdik. Röntgen istemişti. Hızlıca onu çektirdik ve yine doktorun yanına gittik.

"Kırık gözükmüyor. Ama siz bir çıkıkçıya uğrayın. Geçmiş olsun." dedi. Başımı salladım ve odadan çıktım. Abim ben dışarıda bekleyeceğim demişti.

"Ne dedi?"

"Ölüyorum abi!" dedim ve gülmeye başladım. Dalga geçtiğimi anladı ve ileriden yürümeye başladı.

"Trip mi arıyorsun sen bana! Bir şey yokmuş, çıkıkçıya gidin dedi." dedim. Bana baktı ve başını salladı. Hemen arabaya bindim.

Bir süre sonra bir dükkana geldik. "Burası mı?" Başını salladı. Ben de bir şey demedim ve arabadan indim. Hemen içeriye girdik.

"Serkan?" dedi abim. Serkan dediği kişi geldi. Mavi gözleri vardı ve abimden bir kaç santim uzundu. Ama abim yine de ona bin basardı.

"Hoş geldin Yiğit. Yenge mi?" dedi. Çocuğun suratına baka kalmıştım. Ama bizimki gülerek, "Yok, kuzenim. Elini incitti ben de sana getirdim." dedi.

Serkan elimi aldı ve sağ sol yaptı. Canım acmıştı ama belli etmedim. "Tam neresi acıyor?" dedi. Elim ile acıyan yeri gösterdim. 

Elimi masanın üzerine koydu. Sonra üzerine tahta koydu. Ne yapıyor lan?

"Yiğit, elini tut. Hareket ettirme bak!" dedi. Abim başını salladı ve elimi tuttu. Sonra başını başka yöne çevirdi. Ben gülümserken Serkan'da ona baktı ve sırıttı.

"Hayırdır oğlum, sana ne oluyor?" dedi gülerken. "Bana bir şey olmuyor da. Deniz'i öyle görmeye dayanamam ben." dedi. Serkan gülümsedi ve tahtayı bileğimin üzerinde kaydırdı. Ama aniden yaptığı için canım biraz acımıştı ve inledim.

"Çok mu acıdı?" dedi abim telaşla. Hâlâ buraya bakmıyordu. Kıyamam ben ona ya.

"Yok abi. Acımadı." dedim. Galiba yerine oturmuştu çünkü bir kaç kez kütleme sesi geldi. Serkan elimi sıkıca sardı. "Geçmiş olsun. Bir hafta sonra çıkar ama fazla oynatma." dedi. Başımı salladım.

"Teşekkür ederim." dedim. Ben dışarı çıkarken abim ve Serkan vedalaşıyorlardı

Arabaya bindiğimiz de yine sordu. "Acı..."

"Acımıyor Yiğit'im. Hadi gidelim ya. Daha kızlara gideceğim ben." dedim. Gülümsedi ve arabayı çalıştırdı. Ama telefonu çalıyordu. Yola bakarak telefonu açtı ve kulağına koydu.

"Efendim anne?" Yengem arıyordu.

"İyi, merak etmeyin. Koltuktan zıplarken düştü." dedi.

"Yalan söyleme zıplamadım." dedim hemen. Telefonu kulağından biraz çekti ve bana baktı. "Emin misin? En son seni, havada uçarken gördüm ben." dedi.

Gözlerimi kıstım ve ona baktım. Beni umursamadı ve annesi ile konuştu. Her şeyi anlatınca telefonu kapattı.

"Kızlara gideceğim ben." dedim. Başını salladı ve oraya doğru sürdü.

Gelince arabadan indim. "İyi eğlenceler. Bak zorlama kolunu." dedi. Pis pis sırıttım. "Tamam kolumu zorlamam, bileğimi zorlarım." dedim ve içeri kaçtım. Arkamdan sövüyordu.

Kapıya gelince zile bastım. Aslı açmıştı. "Hoş geldin de, o kol ne?" dedi. İçeri girdim ve kısaca olayı anlattım. "Ayla nerede?"

"Geldim kız." dedi ve aşağı indi. Ona baktım. Çok güzel olmuştu. Üzerine giydiği büstiyer ve altına giydiği mini etek ile yakıyordu ortalığı.

Hep beraber şarkı açtık ve söylemeye başladık. "Sırada ki şarkıyı ben seçeceğim." dedim ve raskele bir tuşa bastım. Edis Olmamış mı çıkmıştı.

Kızlar ile baya koptuk. Ama burnuma gelen gaz kokusu izle şarkının sesini kıstım. "Bu koku ne ya?" dedim.

Aslı koltuktan zıpladı ve mutfağa koşturdu. "Mısırları unuttum." dedi. Arkasından bizde girdik. Her yer duman olmuştu ve göz gözü görmüyordu

Duman kokusu ve gaz kokusu karışınca daha felaket bir şey orataya çıkmıştı. Ne kadar da nefes almamaya dirensem olmamıştı ve kendimi karanlığın kollarına hapsettim.

Bu bölümü yazmayacaktım ama dayanamadım.

Çok zordu ama ya. Saat beşte yatan ben, şu an uyumak için yalvarıyorum. Yazarken kaç kere telefon alnıma düştü sayamazdım artık. Yatarak yazdığımdan da olabilir. 😂

Neyse bölüm nasıldı. Kızlarımızı birinin kurtarması lazım. Yoksa ölür giderler.

Sizleri seviyorum 💕

İnstagram; kuzen_wattpad