KUZEN

38.BÖLÜM

"Neden Trabzon?"

Bağdaş kurdu ve sırtını kapıya yaslayıp bana döndü. Oh valla hayat Yiğit'e güzel.

"Her yer yeşil ve mavi. Yanımda sen varmışsın gibi hissettiriyordu. Denize veya gökyüzüne bakarken, senin gözlerine bakıyormuşum gibi hissediyorudum."

"Gelseydin ya yanıma geri zekalı! Ben bittim bir ayda, öldüm!" dedim ve gaza biraz daha yüklendim.

"Bende bittim. Her şeyi biliyorum Deniz. Senin hastanede sabahladığını, yengemin kırma diye evde cam bırakmadığını." Tip tip Yiğit'e baktım.

"Lan mal! Madem biliyorsun, gelseydin ya?" dedim sinirle.

"Gelirdim. Ama seni çok iyi tanıyorum. İlk iki hafta içinde gelseydim yüzüme bile bakmazdın. Çünkü sözde beni bitirmiştin! Sonra gelseydim beni süründürürdün. Ya da hiç affetmezdin." dedi. Biliyor beni, yapardım.

"Ya ben gelmeseydim? Seni bulamasaydım?"

"Bulurdun Deniz. Sakin kafayla düşünürsen bulurdun." dedi manayla.

Uçurumdan gider gitmez Yiğit'i kuafore götürmüştüm. Saçlarını falan düzelttirdim. Orman kaçaklarına benzemişti çünkü.

"Sen benim attığım ses kayıtlarını dinledin mi?" dedim merakla.

"Evet. O 'Giden gitti. Gittiği gün bitti.' dediğinde ilk korktum. Ama sonra beni bitiremediğini anladım." Nerden biliyordu ki?

"Nerden biliyorsun ya?"

"Kuşlarım var." dedi sırıtarak.

"Neyse. Sana indirdiğim takip uygulamasını nasıl buld..." Aklıma gelen şeyle sustum.

"Bilerek gelmedin. Benim seni bulmamı bekledin! Ya Yiğit! Eğer ben senden vazgeçmiş olsaydım hiç uğraşmazdım. Ama sen bunu bildiğin için, seni bulmamı bekledin. Oha ya!" Şimdi anladım o bana manalı manalı bakmasını.

Gülmeye başladı. "Evet Deniz gözlüm. Nasıl bulduğumu merak ediyorsan söyleyeyim. Senin resimlerine bakarken dikkatimi çekti." dedi. Pislik ya!

Tam ben konuşacaktım ki telefonum çaldı.

"Kim?"

Telefonu ona çevirdim Arya arıyordu. 

"Bak sen sus. Aklıma bir şey geldi." dedim. Başını salladı.

Telefonu açtım ve hoperlöre verdim. Sesimi ağlamaklı yaptım ve konuşmaya başladım.

"Efendim Arya?"

"Deniz neredesin sen ya? Sadece 'ben gidiyorum merak etmeyin' yazıp gitmişsin." dedi Arya sinirle.

"Yiğit'i buldum sandım. Ama yok Arya! O benden çoktan vazgeçmiş. Artık benden gitti." dedim. Yiğit bana 'at ama biraz küçük at' der gibi bakıyordu.

Arya derin bir nefes aldı. "Neredesin şimdi? Bak herkes sizin evde."

"Yoldayım şimdi. Üç saate gelirim." dedim.

"Tamam. Bak güzel kullan." dedi ve telefonu kapattı.

"Senden korkulur." dedi bana bakarak.

"Tabi yani yarim." dedim mutlulukla.

"Yarim deyişini bile özledim be Deniz."

"Ben de Yiğit, ben de." dedim. Ama ben yoruldum ya araba kullanmaktan. Arabayı sağa çektim.

"Yoruldum." dedim ve ona döndüm.

"Tamam. Ben kullanırım ama önce..." dedi ve beni öpmeye başladı.