KUZEN

34.BÖLÜM

Gözlerimi huzurla açtım. Galiba bu hayatta en sevdiğim şey Yiğit'in yanında uyanmak. O kadar güzel kokuyor ki sarhoş oluyorum onun kokusuyla. Başımı hafifçe kaldırdım ve gözünün içine baktım. O çoktan uyanmış beni izliyordu. ''Günaydın deniz gözlüm.'' dedi ve gülümsedi.

''Günaydın Yiğit'im," dedim çatallaşmış sesimle. Tam konuşacakken odanın kapısına biri vurdu. ''Kimsin lan sabah sabah?" dedi Yiğit sinirle.

''Kuzen benim aç lan,'' dedi Arsıl. Yiğit kalktı ve kapıyı açtı.

''Günaydın, sabahı şerifleriniz hayırlı olsun efendim.'' dedi Arsıl gülerek. ''Oğlum, ne istiyorsun sabah sabah?'' dedi Yiğit.

''Kuzen seni değil, Deniz'i istiyorum. Allah'ın emri, peygamberin kavliyle bizimkileri uyandıralım.'' dedi pis pis sırıtarak. ''Tamam Arsıl uyandıralım ama benim şu makyajı çıkartmam lazım.'' dedim ve banyoya girdim. Canavara benzemişim valla. Hemen yüzümü temizledim ve çıktım.

''Kalk gidelim hadi,'' dedim ve beraber aşağı indik. Yiğit ise odada kaldı. Annemler çoktan kalkmış, bi kuzenler kalmıştı. Ama çok güzel (!) bir şekilde kaldıracağım onları.

''Şimdi Arsıl önce bizim eve gidelim. Ben böyle dolaşamam, üzerimi değiştireyim.''

''Hadi uyanırlarsa?''

''Kuzen... Geç yattılar uyanamazlar. Hem yarım saate geliriz.'' dedim. Sonra anneme bağırdım. ''Anne, Arsıl'la bizim eve gidiyoruz. Bizimkileri sakın siz uyandırmayın. Biz gelince uyandıracağız.''

''Tamam, ama çabuk gelin,'' dedi. Arsıl'a döndüm. Bana bakarak gülüyordu. "Aklında ne var senin?'' dedim merakla. Ben biliyorum bu sırıtmayı!

''Abimin arabasını kaçıralım mı?'' dedi pis pis sırıtarak. ''Anahtarı yolla kuzen.''

''Anahtarı vestiyere asmış. Kızım ehliyetin falan var, değil mi?'' dedi

''Eeee, yani kuzen var. Sen hâlâ alamadın anlaşılan.''

''Yok be, annemler izin vermiyor.'' dedi. Arsıl tam bir hız tutkunu olduğu için, amcamlar kaza yapar diye ehliyet almasına izin vermiyorlardı. Ama Arsıl tabi ki de duramayıp, yine abisinin arabasını kaçırıyor. Orası ayrı mesele!

Dışarı çıkınca Deniz abinin arabasının yanına gittik. Arabada güzel şimdi. Siyah, honda accort, üstü yarım açık bir arabası vardı. Ben şoför koltuğuna, o da yanıma bindi ve arabayı çalıştırdım.

''Kızım benim anlamadım şey, senin Yiğit'ler de neden kıyafetin yok?'' dedi. Mantıklı aslında. ''Şimdi Arsıl, normalde vardı ama ben bununla kavga ettik, ve o zaman tüm kıyafetlerimi bizim eve getirdim.'' Evet kavga ettiğimizde tüm eşyalarımı bizim eve götürmüştüm. Çok zekiyim biliyorum.

''Biraz hızlan, bu ne?''

''İyi, kendin kaşındın.'' Sırıttım ve gazı kökledim, çoğu arabanın yanından makas atarak ilerledim. Arsıl'a baktığımda keyfi yerindeydi, sırf gıcıklık olsun diye aniden frene bastım. O da kaportaya yapıştı. "Napıyorsun mal?" dedi. Ama bir yandan da gülüyordu.

''İyiyidir salak!'' diye takıldım ona. Bizim eve gelince durdum ve arabadan indim. ''Gelecek misin? Burda mı kalacaksın?''

''Geliyorum.'' dedi ve arabadan indi. Arsıl, arabadan inince ben de arabayı kilitledim ve kapıyı açıp eve girdim. ''Sen takıl kafana göre, ben üzerimi değiştirip geliyorum.'' dedim ve yukarı odama çıktım. Hemen üzerime beyaz büstiyer, altına da siyah dar yırtık pantolonumu giydim. Ayakkabı olarak da, beyaz bot platformu geçirdim. Saçlarımı açık bırakıp hızlıca aşağı indim.