KUZEN

4.BÖLÜM

Medya: Aslı Bektaş

Abimin dedikleri o kadar zoruma gitmişti ki, dayanamıyordum. Tamam belki sinirle demişti ama beni çok kırmıştı.

Kapı tıklanınca bağırdım. "Defol git dedim. Bu kadar yüz..."

"Annem benim." dedi. Anında kapıyı açtım ve anneme sarıldım. Bir şey demeden ağlıyordum. Çok zoruma gitmişti.

"Anlatmak ister misin?" dedi. Başımı omzundan çektim ve başımı salladım. Anneme her şeyi mi anlatırdım. Arkadaşım gibi dinlerdi.

"A-anne ben yine bu kızlar ile kavga ettim. Sonra abim ayırdı. Arabaya bindik falan bağırdı kavga ettik. Beni kuzenim diye tanıtmaktan utanıyormuş ya! Ben ona ne yaptım ki?" dedim ve tekrar ağlamaya başladım.

Annem sıkıca sarılmıştı. Neden benim bu kadar zoruma gitmişti ki? Annem bana baktı ve kafam dağılsın diye konuyu değiştirdi.

"O kızlar kim biliyor musun?" dedi. Başımı hayır anlamında salladım. Baş bakanın kızı değillerdir heralde.

"Hatırlıyor musun bilmiyorum ama bizim eski evimizde Ahmet ve Mehmet amcanlar vardı. Onların da kızları vardı. Çok iyi anlaşırdınız." dedi ve sustu. Hadi canım! Dünya küçük derler de bu kadarı?

"Onlar mı?" dedim. Sesim çok kısık çıkıyordu. En azından kafam biraz olsun dağılmıştı.

"Evet. İstersen hastaneye git. Hem kafan dağılır. Olur mu?" dedi. Başımı salladım ve yerden kalktım. Anneme elimi uzattım. Annem gülümsedi ve elimi tutup ayağa kalktı.

"Üzerini değiştir kız, pasaklı!" dedi ve gülümsedi. Ne olursa olsun annem beni güldürmeyi başarırdı. "Tamam validem o iş bende." dedim ve dolabın karşısına geçtim.

Üzerimdekileri çıkardım ve kirli sepetine attım. Dolaptan altıma mini kot etek, üzerine siyah askılı büstiyer aldım. Etek pek fazla giymezdim.

Hemen üzerime geçirdim saçlarımı yukarıdan dağınık bir şekilde topladım ve aşağı indim. Saçımı toplarken kolyenin hâlâ durduğunu fark ettim. Çok güzel bir şekilde iade edecektim.

Merdivenlerden indim ama koltukta oturan kişiyi fark edince duraksadım. Hâlâ neden burada bu? Anneme baktım sinirle.

"Seni hastaneye bırakacakmış kızım. İşi varmış." dedi.

"Anneciğim, o benim kimim? Ya da ben onun neyiyim? Utandığı kişileri yanında dolaştırmasın, ben kendim giderim." dedim ve dışarıya çıktım.

Arkamdan seslendi. Ama umursamadım. "Dur bir." dedi ve kolumdan tutup kendine çevirdi.

"Pardon?" dedim soğuk sesimle.

"Affet güzelim." dedi bana bakarak. Gülümsedim. Ama alaycı bir gülüştü bu. Hiç istemeyerek elimi kolyeye götürdüm ve çekip kopardım.

"Al affettim." dedim ve suratına atıp yürümeye başladım. O bana şaşkınlıkla bakarken yere düşen kolyeyi aldı ve bana bakmayı sürdürdü. Umrumda değildi, gitsin umrunda olan birini gezdirsin kuzen diye.

Yürüyerek gidecektim zaten yakındı. Hem kafam dağılırdı. Neden gittiğimi bile bilmiyordum. Sadece gidiyordum işte.

Bir süre sonra hastanenin önüne geldim ve içeri girdim. Danışmana odalarını soracaktım ama orada fark ettiğim kişi ile gülümseyip yanına gitti. "Abi?" Savaş abim hemen bana dönmüştü.

Savaş abim benim başka amcamın oğluydu, ama onlar sık sık bize uğramazlardı. Savaş abimin çalıştığı hastane burasıydı.

"Deniz, nasılsın güzelim?" dedi bana doğru gelerek. "İyidir abi, sen?"

"İyiyim ben de. Yiğit nerede, o da gelecekti?" dedi. Onun ismini duyduğumda yüzümü buruşturdum.

"Banane ondan ya! Neyse şey buraya bugün gelen iki kız olacak, onaların odası nerede?" dedim.

"Sen bugün okulda dayak yiyen kızları diyorsun. Yüz on ikinci oda." dedi. Sonra arkadan biri seslenince oraya döndü. "Beni çağırıyorlar. Görüşürüz fıstık." dedi.

"Görüşürüz." dedim ve dediği odayı aramaya başladım. Kapıların yanında olan numaraya bakıyordum. Abimin dediği numarayı görünce kapıyı açtım ve başımı uzattım. Beni görünce biraz gerilmişlerdi.

"Gelebilir miyim?" dedim. Sarı olan başını salladı. Yavaşça içeri girdim ve kapıyı kapattım.

"Ne oldu? Hırsını alamadın mı?" dedi sarı olan. O çok fenaydı!

Sakin olmaya çalışarak, "Aldım, ben size bir özür borçluyum. Sizinle bir geçmişimiz var." dedim. Başka bir şey diyememiştim. Ne olursa olsun o kızlar ile bir geçmişim vardı. Ve onu olmamış sayamazdım.

"Önemli değil. Ben de biraz senin sınırlarınla oynadım." dedi ve elini uzattı. "Ben Ayla, ne kadar da güzel bir başlangıcımız olmasa da." dedi. Hemen elini sıktım.

Diğer kumral olan da uzattı."Aslı bende." Onun elini de sıktım.

"Deniz? Bu kadar iyi dövüşmeyi nasıl öğrendin?" dedi Ayla.

Gülümsedim."Dövüş kursuna gitmiştim. Tekvando gibi bir çok eğitim aldım." dedim kısaca.

"Çok acıyor mu?" dedim. İkiside gülümseyip başlarını salladılar. Tam tekrar konuşacakken telefonum çaldı. Babam arıyordu.

"Efendim baba?" dedim.

"Kızım hastanedeymişsin galiba, ben kapının önündeyim. Amcanlar bizde, sen de gel hadi." dedi.

"Tamam geliyorum." dedim ve telefonu kapatıp kızlara baktım.

"Benim gitmem lazım. Geçmiş olsun tekrar. Ve özür dilerim." dedim.

"Önemli değil." dedi Aslı gülümseyerek. Aslında iyi kızlardı, ama bizim başlangıcımız pek iyi olmamıştı. Belki ileride çok yakın arkadaş olurduk, kim bilir?

***

Yemek yemiştik ve şu an amcalar ile oturmuş konuşuyorduk. Yani daha çok onlar konuşuyordu ben somurtuyordum. Yengem bana seslenince ona döndüm.

"Ne oldu kız sana?" dedi.

"Bir şey olmadı Merve sultan. Dalmışım." dedim. Amcam konuşmaya başladı.

"Ne oldu prenses?" Amcam ve babam bana prenses diye seslenirlerdi.

"Çok değer verdiğim biri benim kalbimi kırdı, onu düşünüyorum." dedim. Annem anlamıştı. Abim ise başını öne eğmişti. Dur oğlum sen!

"Ne yaptı?"

"Şey dedi amca. Beni yanında gezdirmeye utanıyormuş. Çok şımarık hareket ediyormuşum ve bıkmış artık..." dedim onun gözlerine bakarak. Derin bir nefes aldım ve devam ettim. Biraz daha konuşursam aglayacaktım.

"Bunu diyen kişi benim için değerli olunca, biraz koydu bana." dedim. Konuşmaya başladı.

"Ya ağzından o anlık sinir ile çıktıysa? Şu an çok pişmansa?" dedi.

"Onu uyarmama rağmen?" dedim. Sonra ayağa kalktım. "Ben çok yorgunum yatıyorum. İyi geceler." dedim ve yukarı çıktım.

Affedecektim  onu, ama ne zaman olduğunu, zaman gösterecekti...

Bölüm sonu...

Bu bölümünde baya değiştirdim. Nasıl olmuş?

Deniz, Yiğit'i biraz süründürecek gibi?

Diğer bölümde neler bekliyor bizi?

Sizleri çok seviyorum ♥️

İnstagram; kuzen_wattpat