Mahal Ko Siya

Chapter 43: A Few Months Passed

Warning:
Puro english toh kaya good luck nalang sa iba dyan. Joke lang geh go, continue😂😂

***
Amber's POV

7 months later

A year has passed since we've moved here sa UK. Medyo nasasanay na ako sa weather dito. Namiss ko lang icelebrate ang Christmas at New year sa Pinas.

Natapos na yung surgery ko. And sabi nila, successful naman yung operation. Imomonitor nalang raw nila yung kalagayan ko so Far.

Natuwa naman sila nung narinig nila na successful yung operation ko. Pero of course malungkot dahil magstastay pa kami dito ng matagal tagal pa.

Lately, hindi na kami masyado nakakapagvideo chat nila Jaime pero nakakapagusap parin naman kami. We just don't have that much time to talk anymore.

Namimiss ko na nga sila eh. Pero nakausap narin nila si Klaire. Mukhang nagkakasundo naman sila. Lahat kasi kami A.R.M.Y. kaya ayun nakarelate sila sa mga ganong usapan.

Nagconcert nga rin ulit sa Pinas ang Bangtan eh. Jaime and May attended the concert. Si Vanessa busy raw kaya hindi siya nakasama sakanila.

Even though I hoped that makakasama ko sila sa unang concert na maattendan namin ng Bangtan, I'm still glad na nakaattend sila kahit papano.

Two months ago nakatanggap ulit ako ng Box. It was a collar, and there was a charm attached to it. Max ang nakalagay. Naisipan ko naman na magandang regalo kay Max yun, kaya pinadala ko sa Pinas.

Sinendan naman ako ng picture ni Lucas habang suot yung collar na pinadala ko.

Basta pagnakilala ko talaga kung sino yung nagbibigay saakin ng mga regalo na yun.

Panigurado una kong gagawin yayakapin ko siya tapos papasalamatan ko sa lahat ng binigay niya saaking gift.

Sa school naman, most of the girls look up to me, 'cause I'm the only one that can actually talk back sa mga feeling mean girls sa campus.

Marami ring boys na nakikipagflirt. Pero like always I just turn them down. I don't really need a boyfriend or love interest at the moment. Besides I have bangtan.

Nakareserve na puso ko para kay Jimin eh, kaya bakit pa?

Anyway, tinuturuan ko si Klaire na magtagalog. Sabi niya kasi, yung mother niya raw pure Filipina. Yung dad niya lang yung British. Lumake na rin raw siya dito kaya ganun.

Mabilis naman siya natututo. Sabi niya nga eh, pagnaggraduate na raw kami, baka sumama siya saakin pauwi sa Pinas.

Pinagiisipan ko nga kung pwede ko itanong kila May kung pwede namin siya isama sa grupo namin eh. But, maybe someday matanong ko.

Kaya pala parang tinutulak ako ng universe na bilin yung extrang bracelet eh.

Anyway. Ayun lang naman nangyare eh, nothing special.

There's 3 more years 'til we go home sa Pinas.
***

10 months later

I've already finished first semester. Even though english literature at fine arts lang ang pinagaaralan ko, I still find it so hard.

But it's not really that hard. I can manage. Me and the girls haven't really talked that much but whenever we have the chance to,  we talk for hours.

5 months ago natanong ko narin if They would allow Klaire to join our group. Well as expected, they were very supportive about it and agreed to let her join.