KUKLA: Y.E.M ( -TAMAMLANDI- )

Giriş

Bu kitapta ismi geçen tüm karakterler ve olay örgüsü tamamıyla hayal ürünüdür. 

***

Acı her yanımı istila etmişti.

O kadar çok canım yanıyordu ki sanki biri tüm vücuduma bıçaklar saplıyor ve bana vahşice işkence ediyordu. Oysaki o faslı çoktan geçmiştik. Zihnimde canlanan anılar titrememe neden oldu. Konuşmam için her türlü yola başvurmuşlardı. Gücümün yettiği kadar direnmiştim ama... Bir an vazgeçmek istedim. Belki de en mantıklı olanı buydu. Vazgeçip her şeyi anlatmak ve bu işkenceden kurtulmak ama yapmamıştım, daha doğrusu yapamamıştım. Aklım konuş diye bağırırken, kalbim ihanet etmemi engellemişti.

İşte bu yüzden hep kaybediyordum, insanları fazla umursuyor, bana ne olacağından ziyade onları düşünüyordum.

Hatıralar aklımda bir bir canlanırken işkencecimin sözleri yankılandı kulaklarımda. Sanki buradaydı, hala gitmemişti ve bana pis pis bakıyordu. Bir daha ki sefere görüşürüz demişti adam. Gözlerinde gördüğüm tatminsizlik, gelecek sefere canımı daha çok yakacağının belirtisiydi. Bu sefer dayanabilecek miyim hiçbir fikrim yoktu. Korkum daha da artarken zihnimde bir düşünce oluştu. Yine aynı şeyi yapacaktım. Acımasızca işkence görürken yine kalbimin sesini dinleyecek ve yine susacaktım.

Belki de susmamalıydım.

Zar zor içime hapsettiğim korkum gün yüzüne çıkmak için zihnimin duvarlarını kazıyordu. Yerde sırt üstü yatarken tavandaki örümcek ağlarını saymaya ve biraz olsun hissettiğim korkudan uzaklaşmaya çalıştım. Acıdan kaçmayı denemedim bile, bunu başaramayacağımı biliyordum. Yine de hissettiğim bu derin korkuyu hafifletmek için çabalamam gerekiyordu. Odaklanmam kısa sürdü, aslında bu gereksiz bir çabaydı. Korku, tıpkı kalın bir zincir gibi boğazıma dolanmış, beni nefessiz bırakıyordu. Onu görmezden gelmem mümkün değildi.

Zeminde gezen hamam böcekleri haricinde burada yapayalnızdım. Beni kimse kurtaramaz ve kimse acımı dindiremezdi. Gözyaşlarım yanaklarımdan aşağıya doğru kaymaya devam ederken bulunduğum noktaya nasıl geldiğimi düşünmeye başladım. Çok sıradan bir hayatım vardı oysaki. Çılgın bir ev arkadaşım, her ne kadar zorlansam da bir okulum ve okuldan arta kalan zamanımı boşa harcamamak için gittiğim bir işim... Yani hayatım tek düzeydi. Etrafım ise beni seven insanlarla çevriliydi.

Asla kendimi korumak zorunda kalmamıştım.

Asla silah kullanmayı düşünmemiştim.

Ve asla birini öldürmem gerekmemişti.

Sonra her şey hiç beklemediğim bir anda değişti.

Ben Andy Pierce, sıkı tutunun çünkü bu hikâyede size kimliğimin elimden çalınıp nasıl  farklı bir insana dönüştüğümü anlatacağım.