Luhan တစ္ေယာက္နန္းေဆာင္ေ႐ွ႕မွ
ပန္းဥယ်ာဥ္တြင္ငုတ္တုတ္ထိုင္ကာ
ေရကန္ေလးထဲမွၾကာပြင့္မ်ားအား
ေငးေမာေနစဥ္ ဥယ်ာဥ္ထဲသုိ႔ အားႀကီးႏွင့္
ဝင္ေရာက္လာေသာ အကိုငယ္တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ မတ္တပ္ထရပ္ကာၾကည့္လိုက္မိသည္။ဟိုတစ္ေန႔ကနန္းျပင္ခိုးထြက္သည့္ကိစၥေၾကာင့္
သူတို႔ရဲ႕ဆရာက နန္းေဆာင္ထဲမွေျခတစ္လွမ္းပင္အျပင္မထြက္ရန္တစ္ပတ္တိတိအျပစ္ေပးထားသည္မဟုတ္လား?
အခုဘယ္လိုျဖစ္ၿပီးအျပင္ထြက္ခ်လာပါလိမ့္ဟု
စဥ္းစားေနမိစဥ္ အကိုငယ္Baek ကေတာ့ သူ႔နားမေရာက္လာခင္ ဥယ်ာဥ္တံခါးဝကတည္းကပင္
လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းရင္း" အငယ္ဆံုး!!.မင္း ငါ့ဆီကို ကုိယ္ရံေတာ္Chan ပို႔ေပးမယ္ဆိုၿပီး ဘာလို႔မပို႔ေပးေသးတာလဲေျပာ?!!! "
Luhan မ်က္လံုးေလးဝိုင္းကာ
ေနာက္နားမွာရပ္ေနေသာ ကိုယ္ရံေတာ္ChanYeol ကုိလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
သူကထံုးစံအတိုင္းမ်က္ႏွာတည္ျဖင့္
ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးရပ္ေနသည္။"အား!!ငါ့ကိုလႊတ္!!.....ခ်ေပးေနာ္!! ေအာက္ကိုခ်ေပးလို႔ေျပာေနတယ္ေနာ္!!ZiTao!!!!! "
အကိုငယ္၏ကိုယ္ရံေတာ္ZiTaoသည္
ေနာက္မွလိုက္လာရင္း
အကိုငယ္Baek အား ပခံုးေပၚ
ေစြ႔ခနဲေကာက္တင္ကာ
လွမ္းၾကည့္ေနေသာ
Luhan မင္းသားကိုတစ္ခ်က္အ႐ိုအေသျပဳရင္း
ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ကာထြက္သြားေလရဲ႕။ပခံုးေပၚပါသြားေသာအကိုငယ္မွာေတာ့
ေျခကန္လက္ကန္ျဖင့္ေအာ္ဟစ္ရင္း
သူ႔နန္းေဆာင္ကိုျပန္အပုိ႔ခံလိုက္ရေလၿပီ။ထိုေန႔က ထြက္ေျပးသြားေသာ
အကိုေတာ္သံုးေယာက္လံုး
ကိုယ္ရံေတာ္မႉးႀကီးထံတြင္မိကာ
ဂုတ္ကဆြဲၿပီးနန္းေတာ္ကိုျပန္ေခၚသြားျခင္းခံရေလသည္။ေဆာင္ၾကာၿမိဳင္ထဲက်န္ေနခဲ့ေသာLuhan မင္းသားမွာေတာ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႔ၿပီး ထူးဆန္းေသာအျပဳအမူေၾကာင့္အလန္႔တၾကားေျပးထြက္လာရာမွ သူ႔အားလိုက္႐ွာေနေသာကိုယ္ရံေတာ္Chan ႏွင့္ဆံုကာ နန္းေတာ္သို႔တိတ္တိတ္ကေလးျပန္လိုက္ခဲ့ျခင္းပင္။
YOU ARE READING
Master Of The Prince
Historical FictionOh Sehun ♡ LuHan "ကုိယ္ မင္းကို သိပ္ခ်စ္တယ္...Han "